وي در 1324 به استخدام اداره فرهنگ بهشهر درآمد.سال 1332 به دانشسراي عالي تهران رفت و نزد استاداني چون ملک الشعرا بهار،عبدالعظيم قريب،فروزانفر،همايي و ذبيح الله صفا تحصيل کرد و در رشته زبان و ادبيات فارسي فارغ التحصيل شد.

او سال ها مدير مدرسه آيت الله نوري بود و شاگردان برجسته اي چون ناصر(مصطفي) احمدزاده،حسن انوشه و...در رشته ادبيات پرورد.

شعبان پور در حافظ شناسي، ادبيات عرب و مولوي شناسي استاد بود.

وي درششم آبان ماه سال 1372 درگذشت.از او کتاب خانه اي شامل 6000 جلد کتاب و شماري نسخه هاي خطي نفيس بر جاي مانده است.از مقاله هاي اوست:عوضي و سبک او در جوامع الحکايات و لوامع الروايات،چشن مهرگان،مختصري از تاريخچه فرهنگ شهرستان بابل،طالب آملي و نقدي برديوان سوزني سمرقندي.