تاسيس بندر تجاري اميرآباد در ضلع شمال شرقي تالاب بين‌‌المللي ميانكاله،اكوسيستم اين منطقه را با خطر مواجه كرده است. روستاي ساحلي اميرآباد در ضلع شمال شرقي تالاب 168 هزار هكتاري بنا شده و بنابر برنامه‌هاي توسعه، تبديل به منطقه ويژه تجاري مي‌شود. اكنون چند كشتي طي هفته در اين بندر پهلو مي‌گيرد و پس از افتتاح جاده بندر اميرآباد به بهشهر، آلودگي صوتي هم افزايش مي‌يابد.

" علي ابوطالبي" مدير روابط عمومي اداره محيط‌زيست بهشهر از همين نكته نگران است:« با افزايش آلودگي صوتي، پرندگان در يافتن مسير مهاجرتشان دچار اشتباه مي‌شوند و ديگر به اين كلوني نمي‌آيند. اين در حاليست كه
– r>هجوم شكارچيان محلي نيزاز هر سو اين خطه از خليج گرگان را با خطر زيستي مواجه ساخته است و تنوع زيستي تالاب بين‌المللي ميانكاله روز به روز تحليل مي‌رود.
–« تالاب بين‌المللي ميانكاله در بخش شرقي خليج‌ گرگان قرار دارد كه هر ساله مأواي بيش از 220 گونه پرنده آبزي، كنار آبزي و خشك‌زي ساكن و مهاجر است. شكارچيان محلي زيادي از روستاهاي حاشيه خليج‌ گرگان به اين پرندگان شليك مي‌كنند. عمده آنان به دليل نبود شغل براي تفرج يا امرار معاش اقدام به شكار غيرقانوني مي‌كنند.
«اميد ابراهيم‌نژاد» از اهالي حسين‌آباد مي‌گويد: «اغلب جوانان منطقه شغل ندارند. بسياري خدمت سربازي را به پايان برده و در روستا صبح تا شب بيكارند. سالم‌ترين تفريح كه جوانان را از دنياي مخدر مصون دارد،‌ ورزش شكار است. برخي نيز به خاطر تنگناهاي مالي و مشكلات معيشتي به شكار پرندگان اقدام مي‌كنند.»
در روستاهاي حسين‌آباد، عسگرآباد، زاغمرز، لله مرز و اميرآباد، شكارچيان زيادي حضور دارند.
ابوطالبي معتقد است: «از هر روستا 100 تا 150 نفر، حداقل سه روز هفته را به شكار مبادرت مي‌كنند.»
اين شكارچيان آنفلوانزاي مرغي را نيز چندان جدي تلقي نكردهاند و در روزهايي كه اروپا در وحشت بيماري ؟ لحظه‌ها را پشت سر مي‌گذاشت، دست از شكار نكشيدند.
«حامد قادري» از فعالان تشكل زيست‌محيطي صلح سبز، عمر ميانكاله را رو به پايان مي‌داند: «توسعه فرايندي اجتناب‌ناپذير است و برنامه‌ريزي براي دستيابي به توسعه پايدار تنها در سخن مديران شنيده مي‌شود. آنچه در نتيجه به چشم مي‌آيد، دال بر نبود پيش آگاهي و برنامه‌ريزي دقيق است. تا زماني كه توسعه‌نيافتگي در جوامع بركت‌خيز و سبز شمال وجود داشته باشد، نمي‌توانيم انتظار ديگري داشته باشيم.»
فكر مي‌كنم ما آخرين نسل‌هاي ناظر بر زيبايي‌هاي ميانكاله باشيم. اين تالاب در حال حاضر برخي ويژگي‌هايش را از دست داده كه اگر تلاش برخي مسئولان و نيروهاي محلي نبود تاكنون از ليست تالاب‌هاي بين‌المللي خارج شده بود. تا زماني ميانكاله و ديگر زيبايي‌هاي شمال جز سرسبزي نتواند سود مالي عايد بوميانش كند، آنان به سهولت به توسعه و فرآيندهايش تن مي‌دهند. كما اين‌كه جاده ساحلي بندر امير آباد چسبيده به فنس هاي ميانكاله احداث مي شود و تا كنون كسي نتوانسته به مسوولان بندر معترض شود. آنان مي گويند؛ طبق قانون زمين را خريداري كرده ايم و اجازه داريم هر جايي جاده بكشيم. مردم محلي نيز زمين‌هايشان را مي‌فروشند و مناطق يكي پس از ديگري تغيير كاربري پيدا مي‌كند.(chn)