«مجموعه‌ي كامل اشعار نيما يوشيج» با گردآوري سيروس طاهباز، از اوايل دهه‌ي 70 تا امروز به چاپ ششم رسيده و گزينه‌ي شعرهاي او هم با گردآوري يدالله جلالي پنداري طي سال جاري به چاپ ششم رسيد.

مجموعه‌ي كامل شعرها را انتشارت نگاه منتشر مي‌كند كه مجموعه‌ي نامه‌هاي نيما و دفتري از شعر زمان ما به‌قلم محمد حقوقي درباره‌ي او را هم منتشر كرده و گزينه‌ي شعرها ازسوي انتشارات مررواريد به چاپ مي‌رسد كه چاپ نخست آن در سال 75 عرضه شده است.

سيروس نيرو - از شاگردان پدر شعر نو ايران - نيز «كليات نيما يوشيج» را با تصحيح توسط انتشارات تنديس منتشر كرده است.

نيرو كه پيش از اين نيز «خوانش شعر نيما» را منتشر كرده، معتقد است: شعرهاي نيما تا امروز با غلط‌هاي زيادي چاپ شده و كار سيروس طاهباز نيز داراي اشكال‌هاي زيادي است.

او همچنين كار مهدي اخوان ثالث را درباره‌ي شعرهاي نيما كاري ضد نيمايي مي‌داند و مي‌گويد: اخوان شاعر خوبي بود؛ اما ميانه‌اش با نيما خوب نبود و به او بي‌مهري كرده است.

دو كتاب «بدعت‌ها و بدايع نيما يوشيج» و «عطا و لقاي نيما يوشيج» از مهدي اخوان ثالث در سال 76 از سوي انتشارات زمستان به چاپ رسيده‌اند.

مجموعه‌ي مقاله‌هاي نيما درباره‌ي هنر و شعر و شاعري كه توسط سيروس طاهباز در زمان حياتش گردآ‌وري و براي انتشار تدوين شده بود، با نظارت خانواده‌ي طاهباز ازسوي نشر نگاه تا نمايشگاه كتاب آينده منتشر مي‌شود.

طاهباز ازجمله مؤلفاني بود كه بخش عمده‌اي از آثارش به بررسي و معرفي شعرها و نظريه‌هاي شعري نيما يوشيج اختصاص يافت.

شناخت‌نامه‌اي هم به‌قلم محمد شمس لنگرودي درباره‌ي نيما از سري كتاب‌هاي چهره‌هاي قرن بيستمي نشر قصه به چاپ رسيده است.

اما خانه‌ي ‌نيما يوشيج كه تاريخي‌ترين خانه‌ي روستاي يوش است و قدمت آن به دوره‌ي قاجار باز مي‌گردد، به سازمان ميرث فرهنگي واگذار شده و چند سالي است كه قرار است موزه شود؛ كه هنوز اين اتفاق نيفتاده و كار به پايان نرسيده است.

پيكر نيما پس از درگذشتش در ابن بابويه به امانت گذاشته شد و در شهريور سال 1373 به يوش، منتقل و در محل حياط مركزي خانه‌ي پدري‌اش به خاك سپرده شد.

نيما يوشيج - بنيان‌گذار شعر فارسي - در پاييز سال 1274 در يوش - از توابع كجور و بلده در استان مازندران - به دنيا آمد.

در همين روستا خواندن و نوشتن را آموخت. بعدها به شهر آمد به مدرسه سن لويي فرستاده شد و به تشويق نظام وفا به سرودن شعر پرداخت. در سال 1300 منظومه‌اي به‌نام «قصه رنگ پريده» انتشار داد. در همين سال نخستين سروده‌هايش را در روزنامه «قرن بيستم» به سردبيري ميرزاده عشقي و در پاييز سال 1301 شعر «اي شب» را در روزنامه هفتگي نوبهار منتشر كرد.

نيما از سال 1317 تا 1320 در شمار هيات تحريريه مجله موسيقي بود و شعرهاي خود را در آن منتشر مي‌كرد.

او در 15 دي‌ماه سال 1338 ديده از جهان فرو بست.

آثار خود نيما عبارت‌اند از: «تعريف و تبصره و يادداشت‌هاي ديگر» ، «حرف‌هاي همسايه»‌ ، «حكايات و خانواده‌ي سرباز» ، «شعر من» ، «مانلي و خانه‌ي سريويلي» ، ‌«فريادهاي ديگر و عنكبوت رنگ» ، «قلم‌انداز» ، «كندوهاي شكسته» (شامل پنج قصه‌ي كوتاه)، ‌«نامه‌هاي عاشقانه»‌ و غيره.

درباره‌ي نيما، زندگاني و آثارش، پژوهشگران بسياري نوشته‌اند كه از اين ميان به «دنيا خانه‌ي من است» ، «خانه‌ام ابري است» نوشته‌ي «تقي پورنامداريان» ، «روشن‌تر از خاموشي» نوشته‌ي «مرتضي كاخي» ، «منتخبي از شعر و نثر نيما» به كوشش «سيروس طاهباز» ، «گزينه‌ي اشعار نيما» با مقدمه‌ي «يدالله جلالي پنداري» ، «نامه‌هاي نيما يوشيج» با گردآوري شراگيم يوشيج، «نگاهي به شعر نيما»ي «محمود فلكي» ، «نيما چشم جلال بود» از «جلال آل احمد»، «نيما يوشيج» (شرح منظومه‌ي مانلي و پانزده قطعه‌ي ديگر از نيما) «عبدالمحمد آيتي»، «اسنادي درباره‌ي نيما» اثر «علي ميرانصاري»، «نيما يوشيج به روايت «جلال آل احمد» از «منوچهر علي‌پور، «نيمايي ديگر» نوشته‌ي «ضياءالدين ترابي»، «نيما يوشيج، زندگاني و آثار» «ابوالقاسم جنتي عطايي» و آثار بسيار ديگري، مي‌توان اشاره كرد.(isna)