استاد غلامحسین بنان استاد آواز ایران درسال 1290 خورشیدی دیده به جهان گشود . پدرش کریم بنان الدوله نوری ومادرش دختر شاهزاده محمدتقی میرزا رکنی (رکن الدوله)  بود.

 وی از شش سالگی بنا به سفارش  استاد" نی داوود" به خوانندگی و نوازندگی پیانو پرداخت . بنان از کودکی نغمه های دل انگیز می خواند . وی  در نوجوانی علاوه بر استفاده از  راهنمایی های مادرش که پیانو را  خوب می نواخت  ، به نزد موسیقیدان خوش آوازی به نام ضیاء الذاکرین در آمد و با موسیقی ملی ایرانی آشنا شد . وی سپس برای تکمیل فن خوانندگی از محضر ناصر سیف بهره های فراوانی برد .

 بنان درسال 1321 رسما خوانندگی در رادیو را آغاز کرد . در آن زمان شادروان روح الله خالقی مسوول  موسیقی رادیو بود . بنان در همین دوران  بیشتر آواز می خواند و علاقه ای به خواندن آهنگهای ضربی  نداشت ولی با شنیدن آثاری موسیقی ملی ایران تا حدودی به این سمت کشیده شد و تصمیم گرفت که در این حوزه نیز فعالیت نماید . وی در این مسیر به فراگیری ردیف های مختلف آوازی پرداخت و سعی وافری در این زمینه مبذول داشت .

مرحوم خالقی در توصیف صدای بنان می نویسد : "صدای بنان بسیار لطیف وشیرین، زیبا وخوش آهنگ است، کوتاه می خواند ودر همین کوتاهی او هنر بسیار نهفته است، غلت ها وتحریرهای او چون رشته مروارید غلطانی، به هم پیوسته و مانند آب روان است.من از صدای او مسحور می شوم، لذتی بی پایان می برم، تصور نمی کنم خواننده ای به ذوق ولطف واستعداد بنان در قدیم داشته باشیم وبه این زودی هم پیدا کنیم ... بنان در موسیقی ایران از گوهر گرانب ها هم گران بهاتر است."بنان با همکاری  ارکستر شماره یک رادیو و ارشادات داوود پیر نیا  بر نامه گلهای جاویدان را آغاز نمود و در طول زندگی هنری خویش به ارایه بیش از 450 قطعه موسیقایی و آوازی پرداخت .

 استادان  او در این مسیر عبارت بودن از موسی معروفی ، صبا ، روح الله خالقی ، مرتضی محجوبی  .  وی در سال 1332 به پیشنهاد خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور منتقل شد وبه سمت استاد آوز هنرستان موسیقی ملی به کار مشغول شد ودر سال 1334رئیس شورای موسیقی رادیو شد.بنان سرانجام در هشتم اسفند سال 1364 ه ش بر اثر ضعف در جهاز هاضمه  دار فانی را وداع گفت .

کتاب" از نور تا نوا" درباره زندگي وآثار اين هنرمند مازندراني نوشته شده است.