مازندنومه؛ سرویس محیط زیست و گردشگری، اسدالله کجوری نفت چالی: لفور سوادکوه شمالی منطقه ای کاملا جنگلی با تنوع زیستی منحصر بفرد و دارای دامپروری به سبک سنتی است؛ به طوری که تردد دامداران حاشیه نشین، در محیط جنگل صورت می گیرد.

دامداران سنتی در این منطقه دام ها را در جنگل رها کرده، تعلیف گاه های آنها در خارج از آبادی به صورت تک خانوار است.

با توجه به تصمیم محیط زیست مبنی بر منطقه تیر اندازی و شکار ممنوع مشکلی بر مشکلات مردم افزوده شده، به طوری که دامداران امنیتی ندارند.

باید اذعان کرد دامداران، بیشتر سالخورده و پیرزن و پیرمرد هستند و خطرات ناشی از حمله وحوش به آنها افزایش یافته است.

در چند سال اخیر چندین راس دام اهالی، توسط پلنگ شکار شده، دامداران نیز توسط پلنگ و خرس مورد حمله قرار گرفته و راهی بیمارستان شدند.

این افراد بومی هیچ حمایتی نمی شوند و اگر پلنگی به آنها حمله ور شد حق تیر اندازی و دفاع از خود را ندارند.

مخالف حفاظت از حیات وحش و حیوانات و محیط زیست نیستیم، اما در جدال نابرابر انسان و طبیعت، آیا انسان باید فدای طبیعت شود؟ اولویت با کدام است؟

پلنگ آزاد است انسان را بدرد، چون گونه ای حفاظت شده است، اگر ماهی رودخانه گرفته شود ماهیگیر به محاکم می رود و جریمه می شود، اگر قرقاول شکار شود شکارچی محاکمه و مواخذه می شود، ولی اگر انسانی توسط حیوانی دریده و کشته یا دامش تلف شود کسی نیست از او به دفاع برخیزد!

پلنگ و خرس و ماهی و قرقاول و درخت، قانون حمایتی دارند، روستایی و کشاورز و دامدار همسایه جنگل خیر!

  هدف نگارنده هجمه وارد کردن به نهاد و سازمان خاصی نیست، قصد ضربه زدن و ترویج کشتن و شکار حیوانات کمیاب و حیات وحش را هم ندارم، بلکه می خواهم به نیمه پنهان زندگی دشوار برخی روستاییان مان اشاره کنم. آن جا که قانون شکار ممنوع و حمایت از وحوش تنظیم می شود، اما حمایتی برای آناتی که در حاشیه جنگل زندگی می کنند و حشر و نشر شان با جنگل است، نمی شود.

چه قدر خوب است در کنار قانون حمایت از مرغ هوا و ماهی دریا و حیوان جنگل، کمی هم به فکر انسان های زحمت کش و تلاشگران آبادگر و بی ادعا  که در روستاهای دور و نزدیک زندگی و امرار معاش می کنند، باشیم.

محیط زیست و حفظ جنگل و حیات وحش مهم است، ولی نه از خود انسان مهم تر.

بیاییم حرمت آدمیان شریف را پاس بداریم و در اندیشه کرامت انسانی باشیم، نه فقط در شهرها، در همه جا.

خوب است در کنار این همه سازمان و نهاد حامی محیط زیست و طبیعت، جایی هم باشد که از دامدار و کشاورز و حاشیه نشینان جنگل حمایت کند؛ آنان که اگر مشکلی برای شان به وجود آید  و مورد حمله حیوانی قرار بگیرند، نمی دانند به کجا و به چه کسی مراجعه کنند.