رسم اكرام سرشناسان و بزرگان هر قوم،‌ ريشه‌اي ديرينه دارد. در اسلام نيز اين رسم پذيرفته شده است، ولي قرآن مي‌فرمايد هر بزرگي‌اي دليل بر مقتدا قرار گرفتن نيست.

در قوانين جاري اكثر كشورها، از جمله كشور ما نيز اين امر مورد توجه قرار گرفته است. طبق قانون استخدام كشوري كساني كه به مسئوليت‌هاي بالاي خدمت دولتي مي‌رسند، پس از پايان دوره يا جابه جايي، حتي اگر سمت جديد از حيث اداري پايين‌تر باشد، برخي از پرداخت‌ها و منزلت‌ها براي آن‌ها باقي مي‌ماند. 

 منطق كار نيز روشن است، اين‌ها سرمايه‌هاي ملي هستند كه هر يك بايد در شكل متناسب، در هر جايگاهي كه هستند، براي ارتقاي ملت به‌كار آيند. رؤساي جمهوري، در اين ميان، جايگاه ويژه دارند؛ زيرا اولاً بزرگي‌ آن‌ها نه تنها به سوابق سياسي‌شان و اين امر بستگي دارد كه شوراي نگهبان قانون اساسي آنان را رجل مذهبي و سياسي مي‌شمارد، بلكه اين تشخيص به تأييد اكثريت ملت نيز مي‌رسد. البته ممكن است فردي در عمل رئيس جمهوري موفقي از كار درنيايد، ولي اكرام وي به همان دو دليل، واجب باقي مي‌ماند. هم به دليل شخص‌شان، هم به دليل جايگاه پيشين.

 احترام و اكرام چنين شخصيت‌هايي مطلقاً به معناي تقديس آنان و يا انتقاد نداشتن نسبت به آنان نيست. مگر جز معصومين عليهم‌السلام مي‌توان كسان ديگر را كاملاً مبراي از انتقاد دانست؟

اين روزها، چنان كه در كلام رهبر بزرگوار ما در ديدار با خبرگان آمده است، حمله به شخصيت‌هاي سياسي و يا ديني كشور به شكل معناداري رواج يافته است. كاري كه به شدت در كلام ايشان تقبيح شده است.

حمله به جناب آقاي سيدمحمد خاتمي رئيس جمهوري پيشين از اين قبيل است. آقاي خاتمي يا هر مسئول سابق و فعلي ديگري را مي‌توان، و بايد، منصفانه نقد كرد، ولي تفاوت حمله و تخريب از نقد عاقلانه و عادلانه به راحتي قابل تشخيص است. اينجانب يكي از پيشتازان نقد آقاي هاشمي رفسنجاني و آقاي سيدمحمد خاتمي بوده‌ام، چه وقتي در قدرت و مسئوليت خدمت مي‌كردند، و چه امروز، ولي در عين حال به آقاي دكتر احمدي‌نژاد،‌ رئيس جمهور محترم و عزتمند امروز، در رسانه‌ها توصيه كردم در امور هسته‌اي و مسائل متناسب ديگر از مشورت اين برادران بهره گيرد.

 اينان و هر مسئول ديگري در جمهوري اسلامي، هر يك صاحب اثر و نفوذ و محبوبيتي هستند و به مثابه عامل پيوند احاد ملت با يكديگر عمل مي‌كنند، مشاوره با آنان و اكرامشان بر قدرت دولت در اداره امور مي‌افزايد و آن را نزد ملت محترم‌تر مي‌سازد. نكته آخر تذكر برادرانه به دولت است كه دامن خويش از خامان گزافه‌گو در اين عرصه بپالايد، مهرورزي، علاوه بر اصول ديگر اخلاقي، چنين اقتضا دارد.(arefnews)