مازندنومه؛ سرویس سیاسی، عاطفه خیرخواه: در وزش نسیم صبحگاهی فرودگاه دشت ناز، از دور قامت استوار مردی پیدا شد که گام های پولادینش مسیر را پیمود و چشمان نافذش از دور پیدا و آهنگ اعتدالش قرار شد از سمفونی عظیم همدلی و هم زبانی توسط اصحاب رسانه، هنر، علما، نخبگان و فرهیختگان به گوش مردم کهن دیارعلویان و آزاداندیشان، سخت کوشان و غیور مردان و زنان مازندران به گوش برسد...

 وَه چه سوزناک و چه استخوان سوز است این نسیم ملایم که در یک نگاهی و آهی تبدیل به تازیانه های زخم، درد و رنج می شود و ناگهان تو می نگری که جای رسانه، هنر، فرهنگ و نخبگان حقیقی که باید با تدبیر درست و هوشمندانه در مسیر دشت ناز تا ورزشگاه شهید متقی قرار می گرفتند، جای شان خالی است.

... و افسوس که اینها کودک بچگان دیروز که آهنگ سیاست زده اند و فرهنگ، هنر، رسانه و خرد را نادیده گرفته اند و نه پدرانه و نه مادرانه، بلکه به دروغ، قدم های تدبیر و اعتدال را در آغوش خود جای داده اند. آنانی که با ترفند تهدید مدیران دولت، آنها را به فرش رسانده و روز بعد با انتشار ویژه نامه هایی که فقط ساعتی در دست مردم باقی می ماند و نخوانده در زیر پا رها می شود، آن مدیر را به عرش می رسانند.

حال آنکه این میوه ی اعتدال و تدبیر، دوشنبه باغبانانش یا در خانه یا پشت میز کار کوچک شان، حضور ارزشمند رئیس جمهوری را به تماشا نشستند.

این در کنج نشسته ها هیچ سهمی هم نمی خواهند و در این کودک بازی ها به دیدار رییس جمهوری شان نیامدند. این انبوه جمعیت اکنون در کجا نشسته اند و میوه ی خوش بوی تدبیر و اعتدال را می بویند. کاش آن قدم های استوار، آن ها را بجوید؛ که آن بوییدن و این جوییدن اساسش و بنیانش تدبیر است.

اکنون چه دردناک است، آن هایی که باورشان شده هماهنگ کننده یا پیش برنده یا صادر کننده ی کارت های ورود به نشست رسانه، خرد، فرهنگ و نخبگان هستند و خود را در درجه های عالی و اعلی اعتدال می بینند، همین هایند که دور بشقابی ها و کاسه لیس های آمد و شدها و بیتوته کردن های مقامات در استان ها هستند که تدارکات چی بیش نیستند و توهمی بیمار گونه آنها را فرا گرفته که هرگاه از نظر جسمانی به کاروان های مقامات نزدیک تر باشند اعتدال شان بیشتر و به قول رئیس جمهوری فرزانه، دکان شان پر رونق تر و پر روغن تر است؛ غافل از اینکه، آنان که از دور نظاره می کنند شایستگی ماه را بیشتر در می یابند و نور افشانی مهتاب را نقره فام می بینند.

 این نیز بگذرد.

نخبه واقعی و رسانه حامی واقعی و روحانی دوست واقعی دوشنبه به هیچ انگاشته شد و شکوه و تبلور علویان و اعتدالیون در جای دیگری خود نمایی کرد.

این ها پشت همان اتاق های کار کوچک و در بَنانِ دُرفشانِ کِلکِ شیرین فلک، خبرنگاران و اندیشه ورزان بی ادعایی که با کم ترین هزینه از جیب مبارک شان، از حقوق ماهانه شان، از حق نان و آب فرزندان شان زده بودند ( اکنون هنوز مانده فاکتورهای شان )و حماسه آفریدند تا مازندران در سبد آرای اعتدال بیشترین سهم را داشته باشد، اکنون خاموش و بی ادعا، اتاق های ستادهای انتخاباتی را نظاره می کنند که غریبانه و مظلومانه از رئیس جمهوری فرزانه حمایت کردند و حالا دکانی برای کودک بچگانی که نام خود را هماهنگ کننده ی سفر یا مسئول دعوت یا چینش رسانه ها و هنرمندان و فرهیختگان و علویان دانشمند می دانند، شده است؛ باش تا صبح دولتت بدمد.

«دکتر خوش آمدی»

در خوانش این کوتاه نوشت بگو «عاطفه خیرخواه» اما بخوان اکثریت نخبگان و اهل رسانه مازندران و حامی رئیس جمهوری تدبیر و امید.