مازندنومه؛ سرویس محیط زیست و گردشگری، متن: قاسم مرادی- عکس: عباد طیبی: غار اسپهبد خورشید و مصائب آن حرف روز دوستداران و دیده بانان میراث فرهنگی است. اسپهبد خورشید ما در حال غروب کردن است و اجازه نمی دهند دوستداران اسپهبد به دیدار این «یادگار غمگین اعصار» بروند.

عده ای از علاقه مندان و دلسوزان میراث و غار اسپهبد خورشید برای حمایت از این جاذبه طبیعی، قرار گذاشتند ۲۴ مهر در کنار اسپهبد خورشید گرد هم آیند، تا نشان دهند او تنها نیست، اما مخالفت فرماندار و مسئولان سوادکوه مانع از این امر شد.

نمی دانیم حمایت از یک غار در حال تخریب، امنیت چه کسانی را به خطر می اندازد که آن را مسئله ای امنیتی تلقی کرده، مانع از اجرای آن شدند؟

شاید ازدحام زیاد جمیعت ورزشگاه متقی، مانع از آن شد که مسئولان استانی ما سخن رییس جمهوری را نشنوند که بر حفاظت از دریا و جنگل و منابع طبیعی تاکید کرد!

نمایندگان مجلس و مسئولان استان و شهرستان واقعا نمی توانند به یک شرکت بگویند ماسه تمام سوادکوه برای آن ها باشد، فقط زیر پای بزرگ ترین طاق طبیعی دنیا، برای غار و مردم و آیندگان بماند؟

ما را چه شده است؟ آیا امانت داری یک تکلیف دینی نیست؟ آیا تخریب امانتی که برای آیندگان مان است عین گناه نیست؟

  ماشین های عظیم الجثه در حال بلعیدن بزرگترین طاق طبیعی دنیا هستند و دست های کوچک ما ناتوان از جلوگیری فاجعه. در می زنند، کسی در این خانه بیدار است؟