مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، عاطفه خیرخواه: واقعه عاشورا، رخدادی نیست که به تازگی اتفاق افتاده باشد، همه آشنایان به اسلام و حتی غیر اسلام گرویده ها نیز با این واقعه آشنایند و عده زیادی نیز به مراسم ویژه آن خو گرفته اند.

در تاریخ بیش از هزارساله این واقعه، میلیون ها تن برای زنده نگه داشتن آن گردهم آمدند، اشک ریختند و انسان های بی شماری در راه پاسداری از آن حماسه کشته شدند.

صدها فیلسوف دین شناس و عالم و اندیشمند هر یک به نوعی آن را تجزیه و تحلیل کرده اند، از قهرمانان آن واقعه سخن گفته، حرف ها نوشته اند.

عاشورا که محتشم کاشانی به زبانی ساده اما شیوا درباره اش سرود:«باز این چه شورش است که در خلق عالم است»، واقعه ای است سخت جانکاه که هر انسانی را از آن همه ظلم به خشم می آورد و از آن همه رشادت و مقاومت به تحسین و تأمل وا می دارد.

همه ساله چند روز قبل از آغاز ماه محرم پرچم های سیاه و سایر نشانه های عزا و ماتم بر فراز مساجد، حسینیه ها، تکایا، منازل، مغازه ها و هر کوی و برزن افراشته می شود و مارش عزا به صدا می آید.

کوچک و بزرگ که گویا مهر حسین بن علی جوهر جان شان است به عزای فرزندان برومند مولای عدالت می نشینند.

این روزها از رشادت های امام حسین (ع) و خانواده و وابستگان پاکش در هر محفلی سخن می گویند، برای شان روضه می خوانند و اشک می ریزند

اما آنچه در این میان باید به آن بیشتر پرداخت و نوجوانان و جوانان را با آن آشنا ساخت، تبیین علت قیام عاشورا و سیره و شیوه زندگی سراسر سعادت این امام همام و حفظ فرهنگ حسینی است.

واقعه عاشورا معلول توجه به حفظ عزت و کرامت انسانی است که از سوی امام سوم شیعیان مورد توجه قرار گرفت؛ همو که فرمود:«اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید.»

به یقین تتبع و تأمل در این فرمایش گرا نسنگ آن امام همام، چراغ راهی برای نیک زیستن است.

 چند نفر از ما تلاش کردیم تا آزاده زندگی کنیم؟ چند نفر از ما سعی کردیم در امور روزمره زندگی و کار خویش به دور از تنگ نظری، با طبعی بلند و منشی والا و انسانی گام برداریم؟

امام حسین (ع) فرمود:«مردم بنده دنیایند، دین را بر زبان دارند، چندان که زندگانی خود را بدان سروسامان دادند.»

ما که قسم به ائمه و معصومین علیهم السلام لقلقه زبان مان است، ما که در کسب و کار خویش به راحتی نوشیدن لیوانی آب از اعتقادات دینی بهره می بریم، مایی که روزانه در مواجهه با ده ها ارباب رجوع، نقاب سوگند بر چهره می زنیم و خلاف واقع می گوییم، عده ای از ما که از پشت میز مدیریت خود، به ایستاده در آن سوی میز نگاهی تحقیرآمیز می اندازیم، مفهوم حقیقی واقعه عاشورا را دریافتیم؟

امام حسین (ع) در جایی دیگر فرمود:«آنگاه که آزمایش شوند، دینداران اندک خواهند بود»

دینداری تنها به داشتن محاسنی یکدست و شانه خورده، انگشتر عقیق و فیروزه تسبیح و پیشانی پینه بسته نیست، تدین در عمل نمایان است؛ آنگاه که گره از کار خلق می گشاییم، آنگاه که از نام شهید استفاده سوء نمی کنیم، آنگاه که در استخدام و جذب نیرو اول بستگان و دوستان خود را در نظر نمی گیریم، آنگاه که از امکانات دولتی بهره برداری شخصی نمی کنیم، آنگاه که به عنوان یک مدیر، شهردار، عضو شورا، رئیس سازمان و ... در خدمتگزاری گوی سبقت از یکدیگر می رباییم، آنگاه که از درآمدهای عمومی برای ارائه خدمات هرچه بیشتر استفاده می کنیم، آنگاه که برای آرای موکلان خود احترام قائلیم و از موقعیت خود برای مطامع شخصی استفاده نمی کنیم و آنگاه که برای رضا خدا گام برمی داریم، تدین خود را ثابت کرده ایم.

 امام حسین (ع) در این باره فرمود:«هرکسی در این دنیا گره از کار خلق بگشاید خالق مهربان در آن دنیا گره از کار او می گشاید.»

وای بر ما که گاهی نه تنها گرهی از کار خلق نمی گشاییم بلکه گره هایی هم در کار او می اندازیم و وای بر آن روزی که مظلوم حق خود را بستاند، چرا که حضرت علی (ع) فرمود:«روزی که مظلوم حق خود را می ستاند سخت تر از روزی است که ظالم در حق مظلوم ظلم می کند.»