دوشنبه 27 مهر 1394-8:20

نقدی بر عزاداری ده هزار نفری این شب های امیرکلا

روزگار غریبی است، نازنین!

 خون شهیدان کربلا آن نهال را با طراوت نگاه داشت تا امروز به دست مان برسد و این بار دستمزدبگیرانی از نوع دیگر، آتش بر خیمه آن بزرگواران می زنند و با دستمزدهای چندصد میلیونی نام حسین(ع) را به سبک خوانندگان لس‎آنجلسی بر زبان می رانند و گروهی را به وجد می آاورند و به نام عزای حسین (ع)دردی بر دردهای اهل بیت(ع) و آل بیت می افزایند.


مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، یادداشت کاربران: روزگاری احمد شاملو مجبور شد عشق را، نور را، شوق را و در نهایت خدا را در پستو پنهان کند تا «آن‌که بر در می‌کوبد شباهنگام» و «برای کشتن چراغ آمده است» عشق و نور و شوق و خدا را از ما نرباید.

باید به شاملو گفت روزگار غریب‌تری است نازنین! این بار باید حضرت اباعبدا... را در پستوهای پنهانی خانه پنهان کرد تا دست این جماعت حسین­ بر لب ( البته به شکل اوس اوس!) که او را و خانواده‌اش را نمی‌شناسند و با اعمال وقیح و شنیع‌شان به نام حسین(ع) به ذات مقدس آن امام(ع) و شهدای کربلا توهین روا می‌دارند و دل آن ارجمندان را به درد می‌آورند، از تعدی آشکار به این خاندان کوتاه کرد..

 از آخرین کلام آن امام این بود که: « اگر دین جدم با خون من باقی می‌ماند پس ای شمشیرها مرا دریابید» حرکت ایشان برای احیای حقیقت اسلام بود که یزیدیان و مزدبگیران شان داشتند به‌تدریج آن را تباه می‌کردند

 خون شهیدان کربلا آن نهال را با طراوت نگاه داشت تا امروز به دست مان برسد و این بار دستمزدبگیرانی از نوع دیگر، آتش بر خیمه آن بزرگواران می زنند و با دستمزدهای چندصد میلیونی نام حسین(ع) را به سبک خوانندگان لس‎آنجلسی بر زبان می رانند و گروهی را به وجد می آورند و به نام عزای حسین (ع)دردی بر دردهای اهل بیت(ع) و آل بیت می افزایند.

آن‌ هم در مملکتی که بسیاری از مردمش اگر یارانه‌اشان قطع شود شریان حیاتشان بریده‌می‌شود. در سرزمینی که دخترکان مدرسه‎ای آن به دلیل نداشتن یک بخاری ایمن، می‌سوزند و زخمی از ناداری خودشان و نافهمی ما بر چهره‌شان تا ابد می‌نشیند.

آن که برای آقا حسین(ع) بر منبر می‌رود و می‌گوید و می‌خواند اگر نیتش قرب به حسین(ع) باشد قرارداد می‌بندد و نرخ تعیین می‌کند؟ آن‎هم چند صد میلیونی؟  نوحه‎خوانان قدیم آیا از خون شهدای کربلا ارتزاق می‌کردند؟

بریده باد زبانی که نام مقدس امام حسین(ع) را به خاطر مال و منصب دنیا و نمایندگی مجلس و... بر زبان می‌آورد! به قول امیرمومنان(ع) لا یَکمُلُ صالِحُ‌العُمُلِ اِلّا بِصالِحِ النِّیَّهِ یعنی عمل صالح جز با نیت صالح کامل نمی‌شود. یعنی عمل باید فقط برای خشنودی خداوند باشد و به هیچ‌یک از اغراض دیگر آلوده نشود. آیا این‌طور است؟

آقایان آیا شما فقط به‌خاطر امام حسین(ع) چنین مجلسی برپا کردید؟ آقایانی که در این مجلس پرخرج نوحه و روضه خواندید، نام حسین(ع) را به خاطر خودش بر زبان آوردید یا دستمزدش؟ 

حضرت امیر(ع) فرمودند: رُبَّ عَمَلٍ اَفسَدَتهُ النِّیَّهُ، چه بسا عملی که نیتش آن را فاسد کرده باشد. یعنی هر نوع کاری که رضای خدا و اخلاص در آن نباشد نادرست است حتی اگر ظاهر آن شرعی باشد مانند جهاد یا... مگر خاندان طهارت ابزارند که برای پُست و مال دنیا آنان را به کار می‎گیرید؟

ای آقایان مومن و علما! که مجلس عزاداری آن‎چنانی را می‌بینید و چشم می‌بندید فردا جواب خدا و پیامبرش را چه می‌دهید؟

روزگار غریبی است نازنین! خدا را و آل خدا را باید از دستبرد این نامحرمان در کجا پنهان کرد؟