مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، مرادعلی نعمتی: هیاهوی مدرک گرایی این روزها با نزدیک شدن به ایام انتخابات داغ تر از همیشه است. بنرها، پوستر ها، تیتر رسانه ها با آنچه که در لحظه ثبت نام نامزدها دیده شد، فاصله کهکشانی دارد.

صدایش می زنند آقای دکتر، ولی لحظه ثبت نام لیسانس و فوق لیسانسی از دانشگاه هلی کتی(!) ارائه داده بود! دانشگاهی که شاید در یک اتاق کمتر از صد متری مدرک هدیه می کند!

چقدر سخت است که می بینیم بچه های ما برای کسب علم و دانش، در طول 24 ساعت وقت زیادی می گذارند تا فردا روزی تحصیلکرده دانشگاه شوند و از آن سو، برخی با پول یا نفوذ یا حمایت و لطف هواداران شان، یک شبه می شوند دکتر!

دیده ام که پدر در یک صفحه نوشته اش کلی غلط داشت و کودک در یک دفتر نوشته و دیکته، حتی یک غلط نداشت، ولی پدر را دکتر صدا می زنند!

بسیاری از کاندیداهای مجلس خود را دکتر خطاب می کنند، در صورتی که این مدرک را ندارند، یا مدرک کارشناسی ارشد دارند و یا دانشجوی دکترا (دکتر بعد از این) هستند. تحصیل کرده ها می دانند که بین دانشجوی دکترا و دارنده مدرک دکترا فاصله وجود دارد.

نماینده ای که در انتخابات گذشته مدرک کارشناسی داشت، در این انتخابات ادعای مدرک دکترا را دارد. آقای عزیز؛ این چهار سال یا به وظیفه نمایندگی تان خود خوب عمل نکرده اید و یا مدرک ادعایی طرفداران شما مشکل دارد.

شاید ما خودمان مقصریم که حاضریم هر دروغی را بپذیرم تا یک نفر را بزرگ کنیم. اگر دارا بودن مدرک دکترا برای نماینده شدن حسن است و امتیاز محسوب می شود، چرا این ها سعی نکردند اول مدرک دکترای خود را بگیرند و سپس کاندیدای مجلس شوند؟

برخی کاندیداها مدعی اند که استاد دانشگاه هستند. البته ممکن است در یک دانشگاه رده پایین و خصوصی 2-3 واحد به عنوان حق التدریس داشته باشند و اینک مدعی استادی دانشگاه هستند؛ اما هستند بسیاری که مدرک واقعی دکترا دارند، عضو هیات علمی دانشگاه های دولتی و معتبر هستند و سال ها سابقه علمی، پژوهشی و آموزشی دارند، لیکن خود را استاد خطاب نمی کنند.

هر مدرس دانشگاهی استاد دانشگاه نیست. برخی حق التدریسی اند، عده ای مرتبه علمی مربی دارند، دارندگان مدرک دکترا ابتدا استادیار و چند سال بعد با انجام کارهای علمی، پژوهشی، آموزشی و فرهنگی وبا کسب امتیازات لازم، تازه دانشیار می شوند، سپس بعد از حداقل ۴سال دیگر و انجام همان مراحل استاد می شوند.

اگر استاد دانشگاه بودن برای کاندیداتوری مجلس امتیاز است، چرا کاری نمی کنیم تا استادان واقعی و دکترهای حقیقی از دانشگاه ها وارد این عرصه شوند؟ البته استادان واقعی دانشگاه به جایی وصل نیستند که هزینه های میلیاردی انتخابات را تامین کنند.

خوب است کاندیداهای محترم که خود را دکتر خطاب می کنند، مدارک تحصیلی خود را در رسانه ها قرار دهند تا صدق کلام شان برای مخاطبان محرز شود.