مازندنومه، سرویس اجتماعی: سامان شجاعی پاجی نفر اول مسابقات قهرمانی آسیا عصر امروز با در دست داشتن نشان طلای مسابقات آسیایی فیلیپین، به زادگاهش بازگشت.

او که یکی از دو مازندرانی طلایی کشتی آزاد قهرمانی جوانان آسیاست، توانست در وزن 66 کیلوگرم با غلبه بر کشتی گیران قرقیزستان، قزاقستان، ژاپن و هند بر بام کشتی جوانان آسیا بایستد.

سامان در حالی در حلقه جمعی از علاقه مندان و مردم زادگاهش به منزلش در روستای گرجی کلای ساری مشایعت شد، که حتی یک نفر از مدیران ورزشی، مدیریت شهری، نماینده های مجلس و استانداری مازندران به استقبال این جوان نیامدند.

شجاعی پاجی دقایقی پس از ورود به ساری در گفتگو با مازندنومه بیان داشت: من از مادر، پدر و مربی ام بابت زحمت ها و حمایت های شان تشکر می کنم و احتمالا" مسئولان استان و وشهرم سرشان شلوغ و در جلسه بودند که نیامدند و شاید هم تعداد ورزشکاران مدال آور مازندران آن قدر زیاد است که برای این ها تکراری شده ایم!

این قهرمان ورزشی با اشاره به این که از فیلیپین تا دوبی 9 ساعت و از دوبی تا تهران یک ساعت و نیم پرواز داشتیم، تصریح کرد: سرویس دهی فدراسیون کشتی ایران مطلوب بود و ما در این مسابقات مسئله حاشیه ای و بی نظمی نداشتیم.

شجاعی در پاسخ به این پرسش که آیا در استان از حمایت های مالی هیات کشتی یا شورای شهر و سایر دستگاه ها برخوردار بوده یا نه گفت: با این که در میادین مختلف ملی و بین المللی نشان کسب کرده ام، تا کنون کمکی از دستگاه های دولتی و مدیریت شهری دراستان دریافت نکرده ام.

وی با بیان این که دو سال پیاپی تیم ملی کشتی آزاد جوانان ایران قهرمان دنیا شده، ولی امسال دوم آسیا شده ایم، افزود: این موضوع نشان دهنده سطح بالای رقابت های آسیایی است و گرفتن نشان طلا در این میدان کار آسانی نبود.

شجاعی با بیان این که در این مسابقات در وزن 66 کیلوگرم به همراه احمد بذری-کشتی گیر 74 کیلوگرم اهل گلوگاه- مدال طلا گرفتیم، ادامه داد: وقتی نشان طلا گرفتم، بدون آن که کسی به من بگوید از همان فیلیپین مدالم را تقدیم عموهای شهیدم کردم.

* مدالم را هدیه می کنم به...

سامان شجاعی پاجی پس از دریافت نشان طلای مسابقات کشتی آزاد قهرمانی آسیا این متن را از طریق تلگرام به ایران فرستاد که در کانال مازندنومه پخش شد: «مدالم را هدیه می کنم به عموهای شهیدم -ولی الله و محمدعلی شجاعی پاجی- آنانی که دیروز مدال سرخ رنگ بر سینه های شان آویزان کردند تا من امروز بتوانم مدال زرد رنگ را به عشق وطنم ایران بر سینه ام آویزان کنم. آن مردان خدا افتخاری تا عرش کسب کردند. خوشا به سعادت شان ... از محبت های بچه های پاجی، خانواده زحمتکشم و دستان پینه بسته پدر کارگرم و مادر مهربان تر از جانم را می بوسم و تشکر می کنم.»