مازندنومه؛ سرویس سیاسی، حسین برزگر ولیکچالی: با برگزاری انتخابات هیات رییسه شورای اسلامی شهر ساری در سال چهارم دوره چهارم(یک سال باقی مانده)بار دیگر سرتیپ دوم پاسدار بازنشسته علیجان شمشیربند به عنوان رییس شورا ابقا شد.

او توانست رای هر ده عضو حاضر در جلسه را از آن خود کند. این در حالی بود که سه عضو دیگر این شورا -محمدحسن محمدی کیادهی، سیداحمد(سیدمرتضی)صالحی و علی اکبر ذلیکانی- بنا به دلایل نامعلوم در جلسه رای گیری حاضر نشدند و به عبارتی عنوان "تحریمی"نام گرفتند!

در حال حاضر شورای ساری سیزده نفره است. این افراد تماما جزو حامیان سرسخت قرص مهدی عبوری -شهردار فعلی- هستند و خودشان را مدعیان عملگرایی می دانند.

نگاهی به ترکیب و گرایش سیاسی اعضای فعلی شورا نشان می دهد که گرایش های سیاسی آنان به صورت موسمی است و ثبات و استواری لازم را ندارد؛ چه آنکه اگر سید رمضان شجاعی پدر معنوی عمارت نشینان تایید صلاحیت می شد، آنان او را گزینه اول حمایتی می دانستند و به سختی به سمت علی اصغر یوسف نژاد می رفتند.

در این میان می توان علیجان شمشیربند، مسعود پیری، سید احمد صالحی، سعید نجاریان، سید مهدی احمدی، فیض الله نفجم و محمد حسن محمدی کیادهی را جزو اردوگاه فکری اصولگرایان دانست و چهره های چون علی اکبر ذلیکانی، جمال باقری نسامی، سید محمد جعفری، رضا پیوندی و سرهنگ بازنشسته ناجا پرویز شعبانی را می توان با تسامح به جریان موسوم به اصلاح طلبان و یا بهتر اعتدالیون (اصولگرایان میانه رو)نزدیک دانست.

در این تقسیم بندی سید مسعود مدینه را باید به لحاظ سیاسی چهره ناروشن و مبهم دانست که بیشتر به تکنوکرات های سرمایه سالار نزدیک تر است. اما رضا پیوندی در طی این مدت از حضور و استقرار دولت تدبیر و امید بیشتر در مجامع حامیان دولت و نشست های اصلاح طلبان شرکت کرد. (سید محمد جعفری و رضا پیوندی هم به دلیل ارتباط چندین ساله با علی اصغر یوسف نژاد از کاندیداتوری او در انتخابات مجلس دهم حمایت کردند.(

جریان منتقد دولت و مخالف اصلاح طلبان به مثابه انتخابات شورای شهر تهران با یارگیری از رای ورزشکاران و چهره های خنثی توانست بار دیگر قدرتمندی خودش را نشان دهد. جالب اینکه همسویی و همراهی ذلیکانی با دو عضو اصولگرا در شرکت نکردن در انتخابات تامل برانگیز است! این امر نشان می دهد که التزام به کار جمعی و تشکل پذیری در بین برخی افراد جامعه کمرنگ و ضعیف است و ملاک و مبنای تصمیم گیری مسایل شخصی است تا مصالح اجتماعی و منافع مردم.

با این حال اصلاح طلبان از هم اکنون به دنبال تمهیدات انتخابات آتی شورا در سال 1396 و تهیه فهرست همسو و یکپارچه هستند تا مدیریت شهری را به دست بگیرند.

به طور حتم در انتخابات آینده سه لیست اصلی و عمده منتشر می شود: لیست امید(اصلاح طلبان)، عملگرایی (جریان حامی شهردار که خودشان را هم اکنون فاتح حتمی قلمداد می کنند) و مخالفان و منتقدان مدیریت کنونی شهر که به نظر می رسد تهیه کنندگان و گردانندگان لیست سوم با چراغ خاموش حرکت می کنند.

باید منتظر ماند که اصلاح طلبان چه سناریویی را برای انتخابات شورای آینده در ساری اتخاذ می کنند و آیا قادر خواهند بود با کسب اکثریت کرسی ها برای نخستین بار یک اصلاح طلب را به عنوان شهردار ساری برگزینند یا اینکه حتی با وجود کسب اکثریت کرسی ها به تداوم مدیریت شهردار فعلی رضایت می دهند؟