پنجشنبه 18 شهريور 1395-8:51
یادداشت لطف الله آجدانی برای فرهنگ شریففرهنگ شریف زنده است تا هنر زنده است
فرهنگ شریف در تاریخ و فرهنگ موسیقی ایرانی آن قدر بزرگ است که نیازمند تجلیل و تکریم نیست، اما جامعه هماره نیازمند تجلیل از بزرگانی است که باید ارج و قدرشان نهاد و بر صدرشان نشاند؛ به ویژه مازندران و آمل -زادگاه و خاستگاه این هنرمند برجسته ملی و بین المللی- نیازمند تکریم و تجلیل و تعظیم مردم و مسوولان است۰ تکریم و تجلیلی که غفلت از آن از سوی مسوولان، نه غفلت از یک شخص، که غفلت از جایگاه و منزلت والای فرهنگ و هنر و نشانه ای از بی هنری مسوولان بی مسوولیت خواهد بود.
مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، لطف الله آجدانی، مورخ و پژوهشگر: دیگر هیج ساز تاری هم آغوش سوز شور و سرمستی سرانگشتان هنرآفرین استاد فرهنگ شریف نمی شود، اما همجنان روح زندگی بخش صدای همیشه ماندگار هنر این هنرمند برجسته تکنوازی و بداهه نوازی در جان و تارو پود موسیقی ایرانی جاودانه شنیده خواهد شد.
فرهنگ شریف زنده است تا هنر زنده است.
استاد فرهنگ شریف را به درستی از بزرگترین نوازندگان و نوابغ تار در تاریخ موسیقی ایرانی دانسته اند که تلمذ از استادان سترگی چون عبدالحسین شهنازی و مرتضی نی داوود و نیز تجربه همنوازی با خوانندگان بزرگی چون تاج اصفهانی، محمود خوانساری، غلامحسین بنان و محمد رضا شجریان را در کارنامه هنری خود دارد.
استاد فرهنگ شریف با ابداعاتی که در نحوه انگشت گذاری و مضراب زنی در نقاط مختلف سیم های تار به انجام رساند، از تار صدایی کاملا متفاوت خلق کرد که بسیاری معتقدند زیباترین صدای تاکنون برخاسته از ساز تار است.
استاد شریف با حضور توانمند خود در عرصه های بین المللی، نقش مهمی در شناساندن ساز تار به جهانیان ایفا کرد.
فرهنگ شریف در تاریخ و فرهنگ موسیقی ایرانی آن قدر بزرگ است که نیازمند تجلیل و تکریم نیست، اما جامعه هماره نیازمند تجلیل از بزرگانی است که باید ارج و قدرشان نهاد و بر صدرشان نشاند؛ به ویژه مازندران و آمل -زادگاه و خاستگاه این هنرمند برجسته ملی و بین المللی و همیشه ماندگار تاریخ موسیقی ایرانی و دارای نشان درجه یک هنری در ایران- نیازمند تکریم و تجلیل و تعظیم مردم و مسوولان است۰ تکریم و تجلیلی که غفلت از آن از سوی مسوولان، نه غفلت از یک شخص، که غفلت از جایگاه و منزلت والای فرهنگ و هنر و نشانه ای از بی هنری مسوولان بی مسوولیت خواهد بود.