مازندنومه؛ سرویس سیاسی، سردبیر: به همت برخی مسئولان و نماینده های مازندران (با وزن سیاسی و گرایش های مختلف) و با تدبیر دولت یازدهم، مازندران هم صاحب منطقه آزاد شد.

اواخر تابستان امسال علی اصغر یوسف نژاد -نماینده ساری و میاندورود و از نماینده های پیگیر ایجاد منطقه آزاد در مازندران- در گفت و گو با ما بیان داشته بود: «منطقه آزاد فواید بسیاری دارد؛ هدف از آن ورود سرمایه و تسهیل ورود سرمایه خارجی به داخل کشور است. اشتغالزایی، رونق تولید و ایجاد کار، رونق صادرات، همچنین ایجاد شرایطی که از مواد اولیه داخل کشور با قیمت پایین تر صادرات توسعه یابد، از دیگر اهداف ایجاد منطقه آزاد است. آزاد یعنی اینکه این منطقه جزو کشور ایران نیست؛ یعنی قوانین خاص دارد و قوانین مالیاتی در آن حاکم نیست اما خارج کشور هم نیست، مقررات ویژه ای دارد.»

این نماینده مجلس اظهار داشت: «مازندران حداقل استحقاق یک منطقه آزاد را دارد. در قیاس با مصوبه جدیدی که دولت در معرفی هشت نقطه به مجلس برای منطقه آزاد معرفی کرده است، این مزیت برای مازندران قابل پیش بینی است که در مجلس به این 8 منطقه، مناطق دیگری نیز اضافه کنیم. نمایندگان مازندران باید از مجادله در این خصوص پرهیز کنند و نباید روی مکان خاصی اصرار داشته باشند. ما برای اولین بار سه نقطه از مازندران را به عنوان مناطقی که ظرفیت و پتانسیل استقرار منطقه آزاد را دارند به دکتر روحانی معرفی کردیم. معاون اول ایشان به همراه چهار وزیر از منطقه بازدیدکردند و مسایل مختلف هم با حضور استاندار و نماینده مردم بهشهر  و نکا مطرح شد. آقای ترکان و مسئولان دیگری هم که در این زمینه صاحب نظر بودند از منطقه بازدید کردند و وعده دادند که مساعدت کنند. البته نمایندگان هم نامه ای تهیه کردند و بنده هم به دلیل اینکه نمی خواستم اختلافی ایجاد شود آن را امضا کردم. به هر حال اصرار بر یک نقطه ممکن است باعث شود اصل موضوع زیر سوال برود و فراموش شود.»

آن روز یوسف نژاد تمام حرفش گرفتن امتیاز منطقه آزاد بود و روی مکان خاصی اصرار و ابرام نداشت. کمتر از دوماه پس از آن گفت و گو، پیگیری ها نتیجه داد و امیرآباد به دلیل قابلیت هایی که دارد، به عنوان منطقه آزاد تجاری معرفی شد.

این که منطقه آزاد چه گلی بر سر اقتصاد نیمه فلج استان ما خواهد زد و این که اکنون بسیاری از صاحب منصب ها، گرفتن این امتیاز را به نام خود تمام می کنند و پزش را می دهند، موضوعیست که از آن می گذریم، لیکن نمی توانیم از انتقاد و تمامت خواهی برخی مازندرانی ها که محل اقامت آن ها مشمول حدود این منطقه نشده، گذشت!

از مدت ها قبل سه منطقه برای تعیین منطقه آزاد پیشنهاد شده بود: امیرآباد، بابلسر و نوشهر. این سه منطقه نه به خاطر ویژگی های خاص آن ها، بلکه به خاطر بازی های مشمئز کننده شرق و غرب و بابل-ساری کردن ها و مانند این ها انتخاب شد. سال هاست در مازندران اگر برای مثال امتیازی را بابل بگیرد، ساری دادش درمی آید و اگر بهشهر بهره ای ببرد، نوشهر اعتراض می کند و الخ!

واقعیت این است که بالاخره یکی از این سه منطقه -با جانمایی درست یا نادرست-  باید به عنوان منطقه آزاد معرفی می شد، اما برخی معتقدند: «دیگی که برای ما نجوشد...» و این گونه کل قضیه را زیر سئوال برده اند.

*چهار پرسش

چهار پرسش از کسانی که در روزهای اخیر در فضای مجازی مطلب نوشته اند و منطقه آزاد امیرآباد را برنتافته اند:

1- اگر مثلا" نوشهر منطقه آزاد می شد، دولت روحانی اهل تدبیر و عدالت و راستی آزمایی بود و حالا که نشده دولت بی تدبیر است؟
2- اگر مثلا نوشهر یا بابلسر منطقه آزاد می شد، بهشهری ها باید اعتراض می کردند؟ اگر بر فرض در نوشهر و چالوس هتل مجلل چند ستاره می سازند، نکایی ها باید اعتراض کنند که پس هتل ما چه و چرا به ما توجه نمی شود؟!
3-آیا مازندران جزء است یا یک کل متشکل از چند جزء؟ این اعتراض ها چیزی جز شوونیسم و قبیله و شهرگرایی و حسادت معنا می دهد؟
4- آیا  اگر بندر امیرآباد توسعه پیدا کند، شهرهای اطراف آن مانند نکا و ساری و میاندورود از این توسعه بهره مند نمی شوند؟

*در حدیث دیگران

گشت و گذاری به برخی منابع مکتوب مان می زنیم. بزرگان ما هم در برابر این گونه اتخاذ موضع  احساسی و حسادت ورزانه، نظراتی دارند.

* امام محمدغزالی می گوید:« بدان که خیرات سه قسمت است. آن که برای ذات خود مطلوب است، آن که برای غیر مطلوب است و آن که برای ذات او و برای غیر مطلوب است.»
پرسش: آیا اگر در امیرآباد منطقه آزاد ایجاد شود، خیر و منفعت اش به همه نمی رسد؟ مگر خیر فقط باید به ما و ذات ما برسد؟

*سعدی در گلستان آورده: «بزرگی را پرسیدم از سیرت اخوان صفا؟ گفت: کمینه آن که مراد خاطر یاران بر مصالح خویش مقدم دارد.»
پرسش: آیا این گونه اعتراض ها و انتقادها، مقدم داشتن خاطر و مصالح هم استانی های دیگر، بر مصالح خویش است؟ «سیرت اخوان صفا» کجاست؟

*عنصرالمعالی در قابوس نامه چنین نوشته: «اگر که خواهی مادام دلتنگ نباشی، قانع باش و حسود مباش، تا همیشه وقت تو خوش بود که اصل غمناکی حسد است.»
پرسش: حالا که بنا بر هر دلیل -صحیح یا ناصحیح- منطقه مورد نظر شما منطقه آزاد نشده باید قانع نبود و حسادت ورزید و غمناک شد؟

*میرزا ابوطالب خان اصفهانی در کتاب «مسیر طالبی»، در ذکر فضایل انگلیسی ها چنین نوشته: «رغبت عقلای ایشان بر فواید عام است و تنفر از مضرات عام....»
پرسش: آیا عقلایی که شهرشان منطقه آزاد نشده، به قول ابوطالب خان، بر فواید عام و همگانی رغبت دارند یا فواید و نفع خاص خود؟

* دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی در کتاب از پاریز تا پاریس آورده: «سر موفقیت دنیای غرب، در تداوم فرهنگی آن است. هر کس یک قدمی برداشت، این قدم دیگر محو نمی شود، بلکه دیگری پس از آن که پا جای اولی گذاشت، یک قدم هم جلوتر می گذارد.»
پرسش: آیا ما نیز چنانیم یا هر دم در پی محو و لگدمال کردن جای پای یکدیگریم و در درازنای تاریخ، مرتب خویش و اشتباهات خویش را تکرار می کنیم؟

*حرف آخر

پیشرفت و توسعه دومینویی است که اگر شامل یک منطقه شود، همه از آن بهره مند می شوند. تفکر عصرحجری «فقط ما» مردود است، به ویژه در استانی که شهرهای آن هرکدام 15 کیلومتر با هم فاصله و وجوه اقتصادی و فرهنگی مشترکی دارند. وانگهی شرق استانی ها خود را در برابر غرب مازندرانی ها بسی محروم تر می پندارند و امتیازها و اعتبارهای ویژه ای را علاوه بر منطقه آزاد هم خواستارند.

شنیده شده نماینده نوشهر و چالوس گفته برای رای نیاوردن طرح منطقه آزاد امیرآباد در مجلس تلاش خواهد کرد!

او گفته: پیشنهاد مجمع نمایندگان مازندران این است که استان را در بحث منطقه آزاد، سه نقطه‌ای و هر یک از این سه منطقه برابر با ظرفیتش دیده شود.

 رئیس مجمع نمایندگان مازندران تأکید کرد: تعداد ۹ نماینده مازندران در مجلس شورای اسلامی با طرح منطقه آزاد امیرآباد مخالف هستند و در مجلس به این طرح رأی نخواهند داد و بنابراین نباید این موضوع امیرآباد بزرگ‌نمایی شود و لازم است تا عاقلانه برخورد شود.

 وی با اشاره به اینکه دیداری خصوصی با رئیس‌جمهور دارم، گفت: قطعا درباره این موضوع در حوزه مازندران با وی صحبت می‌کنم و انتظار ما از دولت در مازندران بیش از این است.

دقت کنید: 9 نماینده مخالف منطقه آزاد شدن امیرآباد هستند و فقط نماینده های ساری و بهشهر موافقند. هرجای دیگر هم منطقه آزاد شود، دو سه نفر موافقت و بقیه مخالفت می کنند! امکان سه منطقه ای شدن هم وجود ندارد؛ قضاوت این عملکرد مایوس کننده با شما!

«پدر: مراقب آتش باش...
پسر: کدوم آتش؟!
پدر: آتش درونت!» (دیالوگ فیلم جاده، 2009)