مازندنومه؛ سرویس سیاسی، سردبیر: هفته گذشته، فضای «واقعی» شرق و غرب مازندران، تحت تاثیر جنگ لفظی و رسانه ای «مجازی» انواع پویش های مدافع تشکیل منطقه آزاد بود؛ آن جا که در شهرهای غربی کمپین جمع آوری 50 هزار امضا برای ایجاد منطقه آزاد نوشهر و در شرق نیز کمپین حمایت از منطقه آزاد امیرآباد راه افتاد.

این جنگ لفظی که گاه به درشتی و توهین در فضای مجازی نیز انجامیده، ریشه در اظهارنظر برخی نماینده ها، به ویژه قاسم احمدی لاشکی دارد که پس از تصویب اولیه بندر امیرآباد به عنوان منطقه ویژه تجاری، به مخالفت با این طرح پرداخت.

احمدی لاشکی به رسانه ها گفت: مدیر عاملی برای منطقه آزاد امیر آباد انتخاب نشده است و حکم سجودی به عنوان مشاور، برای پیگیری و بررسی است و نه مدیر عاملی.

وی با بیان این که برخی مناطق هفت گانه که دولت دو سال و نیم قبل آن را به تصویب رساند، هنوز به نتیجه نهایی نرسیده است، افزود: چرا منطقه آزاد مازندران که هنوز به دولت نرفته را این اندازه بزرگ کرده ایم و با احساسات پاک مردم مازندران بازی می کنیم؟ این کار به مصوبه دولت و مجلس نیاز دارد.

نماینده نوشهر و چالوس سپس به انتقاد از استاندار مازندران پرداخت؛ ربیع فلاح ای که پس از امضای حکم سجودی، سکوت پیشه کرده است. احمدی لاشکی خطاب به او گفت: آقای استاندار، شما در سفر ریاست جمهور طرح منطقه آزاد را برای بابلسر ارائه کردید و مدعی شدید 25 متخصص آن را کارشناسی کرده اند، چطور باز نظرتان را عوض کرده اید!؟

*نماینده ها یکی یکی آمدند

پس از نماینده نوشهر و چالوس، شمس الله شریعت نژاد -نماینده رامسر و تنکابن- نیز ترجیح داد سکوت نکند و جمله احمدی لاشکی را تکرار کرد که به همراه 8 نماینده دیگر مخالف تبدیل شدن بندر امیرآباد به منطقه آزاد تجاری در مازندران هستیم.

وی با بیان این که منطقه آزاد تجاری برای استان مازندران یک امتیاز مثبت برای افزایش صادرات بوده و به راه اندازی آن در مازندران مشتاق هستیم، افزود: درباره بندر امیرآباد بحث بررسی مباحث واقعیت ندارد و باید دولت مصوب کند، اکثریت نمایندگان مازندران هم با تبدیل بندر امیرآباد به منطقه آزاد مخالف هستند.

در ادامه این کشمکش عبدالله رضیان -نماینده قائم شهر- در پاسخ به نماینده نوشهر که گفته بود 9 نماینده استان با منطقه آزاد شدن امیرآباد مخالفند، مصاحبه کرد واین حرف را نادرست خواند و آن گاه در جدال لفظی بین نماینده های شرق و غرب، سردار نانواکناری -نماینده بابلسر و فریدونکنار- به رییس جمهوری نامه ای نوشت تا شاید از این نمد کلاهی برای منطقه خودش بدوزد و از آب گل آلود ماهی بگیرد که البته نامه او هرگز جدی گرفته نشد.

در روزهای بعد و هر چه به اواخر هفته نزدیک شدیم، کمپین ها پرشمارتر و داغ تر شد و نماینده های دیگری چون یوسف نژاد، شاعری و نجفی خوشرودی نیز به اظهارنظر پرداختند.

علی محمد شاعری -نماینده بهشهر، نکا و گلوگاه- در مقام پاسخ به نماینده نوشهر و چالوس اظهار داشت: بندر امیرآباد متعلق به تمام مازندرانی‌ها است. آقایان تعصبات شهرستانی را کنار بگذارند.

وی گفت: دولت یازدهم، دولت امید است و باید مراقب باشد تا  امید مازندرانى ها به ياس تبديل نشود. دولت  باید این مطالبه به‌حق و صدای بلند مردم را با گوش جان بشنود و هرچه سریع‌تر بندر امیرآباد را به منطقه آزاد تبدیل کند. البته اختلافاتی در استان‌ مازندران برای دریافت امتیاز منطقه آزاد تجاری توسط برخی از نمایندگان مطرح شد. به دلیل همین اختلافات بود كه در سال های گذشته مازندران از حق مسلم خویش در داشتن منطقه ازاد محروم ماند.

علی اصغر یوسف نژاد -نماینده ساری و میاندورود- نیز این هفته در مخالفت با احمدی لاشکی، ابراز داشت: برای توسعه استان باید مازندران یکپارچه دیده شود و از اختلاف در این زمینه باید به شدت پرهیز کرد.

دیگر نماینده ای که یادداشت او صبح جمعه در فضای مجازی پخش شد، علی نجفی خوشرودی -نماینده بابل-بود که نوشت: اقدامات پراكنده و ناهماهنگ، این خطر را به ما یادآوری می کند که ما تا منطق خود را آزاد نکنیم، به منطقه آزاد و یا ديگر فرصتهای توسعه پایدار دست نخواهیم یافت! ما منطقی می خواهیم آزاد از هر نوع منیت، منطقی آزاد که مصالح جمعی را بر منافع بخشی ترجیح دهد. منطقی آزاد که با اقدامات نمایشی، بال هایش در زنجیر عوام فریبی بند نباشد.

این نماینده ادامه داد: اگر‌ به این آزادی رسیدیم، دیگر از نامه نگاری ها و رايزنيهای پراکنده و صداهای اختلاف برانگیز در استان مان خبری نخواهد بود و در آن صورت مجمع نمایندگان می شود جایی برای شنیدن صدای استدلال، صدای کارشناسان خبره و صدای عقلانیت فرابخشی. آنگاه هرچه که تدبیر گفت، همان صداي رسای همه نمایندگان استان مازندران می شود.

*بازی بی نتیجه، مضحک و کودکانه!

جمله معروفی است که می گوید: «آدم وقتى يه بازى رو شروع مي كنه، ممكنه ببازه ولى وقتى بازى نكنه، هميشه بازنده است!»

حالا کمتر از 7 ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری آینده، بازی جدید (و البته مضحک و کودکانه ای) به نام «منطقه آزاد» بین شرق و غرب مازندران آغاز شده و دو طرف مدیر و سخنگو انتخاب کرده اند و بر این تصورند اگر بازی نکنند، همیشه بازنده اند!

در مطلب پیشین نوشته بودیم که متولیان کمپین منطقه آزاد شدن نوشهر، مکان هایی را مانند قنادی، دفاتر خدماتی، آرایشگاه ها، موبایل فروشی، عکاسی، آشپزخانه مرکزی، کافی نت، میوه فروشی، پروتئینی، سوپری، ساندویچی، کافی شاپ، رستوران، مشاور املاک، باشگاه ورزشی، بوتیک، پیتزافروشی و مانند این ها در غرب استان انتخاب کرده اند تا مردم برای امضا به آن جا بروند؛ حالا اما جنگ نرم و مجازی دو طرف، به مصلاهای نماز جمعه در غرب استان و برخی شهرداری ها کشیده شد و در این مکان ها افرادی از مردم امضا جمع می کنند تا گل خورده را به تساوی بکشانند.

البته این نوشته ما به مذاق برخی بانیان پویش در غرب استان خوش نیامد و در کانال خود نوشتند: «نويسندگان سرويس سياسي مازندنومه كه سراغ تحقير كمپين و فعالين كمپين و مشاغل شان رفته ايد، همين اهالي غرب مازندران با همين مشاغل اجازه نمي دهند كه ديگر تبعيض هاي تان را ادامه دهيد. دهه ها بي عدالتي، از ما اتحادي بزرگ و شكست ناپذير ساخته است. بايستي با مازندراني جديد روبرو شويد. مازندراني كه با اتحاد مردمانش در غرب، اتوبان تهران شمال بايستي در اسرع وقت تكميل گردد. منطقه آزاد در غرب، كف مطالبات ماست.
و شك نكنيد اگر مطالبات ما برآورده نشود، همان گونه كه به خاطر بي عدالتي هايتان صبر اهالي گلستان را به سر آوريد و باعث جدايي آنها از مازندران شديد، ما هم به دنبال جدايي غرب مازندران خواهيم رفت. »

و باز نوشتند: «خشم سرويس سياسي مازندنومه از كمپين ٥٠/٠٠٠ نامه، نشانه اين است كه هدف درستي را انتخاب كرده ايم. اي كاش عزيزان مازندنومه، هنگام دهه ها توزيع ناعادلانه امكانات در استان مازندران هم اعتراضي مي كردند»

و باز: «نويسندگان سرويس سياسي مازندنومه، رفتار مردمان غرب "مضحك و كودكانه" نيست. اتفاقا تفكر قبيله اي/محلي برخي تصميم گيران در شرق است كه باعث همه مشكلات است. مديراني كه با تفكرات چند قرن پيششان، مسئول چند تكه شدن مازندران هستند. اي كاش شهامت داشتيد و اسم نويسنده اي كه به خود اجازه مي دهد به مردمان غرب استان توهين كند را معرفي مي كرديد. به اميد روزي كه ابتذال از برخي نشريات رخت بربندد.»

این گونه تندی ها و تاختن های شتاب زده نشان می دهد کسانی در راس هرم این پویش ها قرار گرفته اند که خام، کودک مزاج، بی تدبیر و جدایی طلب هستند و منطقه آزاد شدن در واقع روکشی است بر مطالبه قدیمی تشکیل استان مازندران غربی که از قضا نماینده کنونی نوشهر و چالوس نیز در دولت گذشته و حال پیگیر آن بود و هیچ گاه به جایی نرسید و نمی رسد.

البته نگاه پویش شرقی ها نیز به نسب غربی ها در همین مایه و استاندارد است و کلا" در این ماجرا احساسات، قبیله پرستی و شهرگرایی بر تعقل و تدبر و خرد چنبره زده است.

مروری داریم بر برخی نوشته ها و پست های دو سوی این پویش ها:

* پویش شرق مازندران و حمایت از منطقه آزاد بهشهر

-واقعا برای غرب استان متاسفم. با اینکه مي دونن امکان منطقه آزاد براشون وجود نداره، دارن زور می زنن فقط، واسه زیرآب زنی.

-هیچ زمانی امیر اباد منطقه ازاد نمی شه. اگر هم روزی این اتفاق بیفته روزی ست که اول مازندران به دو استان تقسیم بشه، در غیر این صورت غرب استان به هیچ وجه زیر بار نمی ره. همین الان هم شریعت نژاد شدیدا این جریان رو دنبال می کنه.

-نمایندگان بی بخار به جای گرفتن اعتبار برای استان به جان هم افتادند و با سیاه کاری مردم استان را با هم درگیر کردند. تا دیروز دعوای ساری و بابل داشتیم، از چند وقت دیگه دعوای شرق و غرب استان هم بهش اضافه می شه.

-چرا همه چیز رو این قدر پیچیده می کنند؟ همیشه سعی دارند حرف هاشون رو تو هاله ای از ابهام و اگر و اما بزنند. خب اگه بندر امیر آباد قراره منطقه آزاد بشه چرا این قدر کشمکش می کنند و غرب مازندران رو وسط می آرن؟ از اول هم حرف این بود که بندر امیر آباد منطقه آزاد بشه. انگار مسئولین خوش شون میاد درگیری و تشنج ایجاد کنند.

- متاسفانه بزرگترین آسیب منطقه مازندران عدم همسویی مدیران عالی استانداری جهت منافع مردم است. جناب آقای لاشکی جوری در مورد منطقه آزاد موضع گیری کردند که انگار مردم شرق مازندران جدای از جمهوری اسلامی هستند. ظاهرا ایشون فراموش کردند شهید طوسی مربوط به منطقه ماست. امروز دفاع از حرم اهل بیت خط مقدمش برای منطقه شرق مازندران است؛ شهید کابلی و قنبری. جناب لاشکی جوانان مازندران به خاطر سوء مدیریت امثال شما از فقر شغل به استان های دیگر مهاجرت می کنند. دارند در استان های دیگر پایین ترین رده شغلی را تجربه می کنند. شما با اظهارت عجیب و غریب تان نظم استان را به هم ریختید. شما که مناطق اقتصادی ما را هم مصادره کردید. دست بردارید از کج سلیقگی و قدرت طلبی. جهت اطلاع شما، اگر مجوز منطقه آزاد صادر نشود، مردم مازندران شما و بقیه آدم های مغرض را هرگز نخواهند بخشید. شهرهایی چون اردبیل و کرمانشاه ده درصد منطقه ما قابلیت ندارند. لطفا دست بردارید. جوانان بیکارند. بیکار، بیکار، تکرار می کنم بیکار. شاید شما با این جمله آشنا نباشید، بیکار، بیکار!

-واقعا باید آفرین گفت به مسولان شهرستان نوشهر و باید به حال مسولان شهر بهشهر هم باید تاسف خورد.

-الان چند ساله محل کارم چالوسه. میرم و میام. به خدا واسه ماشینای شهرشون زیر ساخت ندارند. همیشه مشکل. یه کوچه و خیابون درست ندارند.

-من بهشهریم و عاشق پیشرفت شهرم، ولی با این مسئولین هیچ اتفاقی نمی افته.

-من واقعا متاسفم برای نماینده های محترم مردم فهیم نوشهر و رامسر؛  آقای دکتر، مهندس، شما اگه می تونید برید امتیازهایی که واسه استان ما می برن به یه استان دیگه بگیرید تو مجلس، نه اینکه امتیازی که به یه شهر استان ما دادن، چوب لای چرخش بذارین تا نماینده استانهای دیگه از فرصت استفاده کنن و این امتیاز رو هم ببرن.

-یه بار هم شده واسه شهرت ارزش قائل شو، فقط یک دقیقه وقتت رو می گیره. برو به بندرامیرآباد بهشهر رای بده لطفا". منطقه آزاد رو می برن غرب اگر توی این رای گیری ببازیم.

-برادران عزیز امروز جنگ بهشهر و نکا و ساری نباید باشه هدف باید این باشه که شهر ما منطقه آزاد بشه. بنده 12 سال کارمند سازمان منطقه آزاد بودم خیلی از همشهری های من ارزش منطقه آزاد شدن یک شهر و نمی دونن حداقل 1000 نفر به صورت مستقیم و حدود 5 هزار نفر غیر مستقیم مشغول به کار میشن. زمانی شهر ما به کارخانه چیت سازی داشت هر ماه حدود 80 میلیون اون زمان وارد بازار می شد و اقتصاد شهر می چرخید. حالا تصور کنین که ما قراره بالغ بر 10 کارخانه چیت سازی داشته باشیم به شما قل می دم در صورت منطقه آزاد شدن شهر ما حتی جوابگوی مسافرانی که میان نباشه در کنار این تجار خارجی و سرمایه گذارای دیگر هم حساب کنید. پس دست به دست هم بدیم تا این اتفاق بیفته.

-من سيزده ساله فقط در گمركات مناطق مشغولم. ريز هزينه ها و آسيب ها و فوايد در اين چندسال برام روشن شده. ٦/٥ سال فقط اميرآباد بودم. الان از ١٠ درصد مزيت اميرآباد هم استفاده نمي شه. اگه بفكر توسعه هستين اول ناوگان ريلي رو فعال كنيد بعد هم بجاي تاسيس شهركهاي صنعتي نوظهور، واحدهاي توليدي رو به منطقه گسيل كنيد. والاّ با تغيير ساختار از ويژه به آزاد هيچ اتفاقي نمي افته.

* پویش غرب مازندران و حمایت از منطقه آزاد نوشهر

-تثبیت منطقه آزاد تجاری نوشهر نه تنها سبب دگرگونی اوضاع تجاری و گردشگری نوشهر، این بهشت بکر که دریف بودجه علی الظاهر جایگاه خاصی ندارد، خواهد شد بلکه عامل تحرک و خواست اقتصاد غرب استان نیز خواهد بود. از دیرباز نام غرب استان با توریستی بودن عجین گشته و همین امر باعث شده منطقه یاد شده از داشتن یک کارخانه بزرگ صنعتی محروم بماند. آیا حال حق این منطقه زیبا نیست عنوانی که سالهاست به آن نسبت داده اند را به نام خود ثبت کند؟ امیدواریم مسئولان کشور با کارشناسی دقیق و به دور از فشار نمایندگان و صرفا بر اساس نتایج تحقیقات، نیکوترین تصمیم را بگیرند تا شاهد تحولی شگرف در منطقه باشیم.
 
-آقاي نماينده اي كه مردمان غرب مازندران را رسوبات مي خواني، نظرت راجع به توهين به مردم غرب مازندران و استفاده از واژگان "مضحك و كودكانه" كه يكي از نشريات شرق (مازندنومه)درباره ما به كار برد، چيست؟ استانداردهاي دوگانه تا كي ادامه خواهد يافت؟

-ماجرای منطقه آزاد شدن شرق وغرب مازندران من رو یاد این شعر می اندازد که: ما و لیلی همسفر بودیم اندر راه عشق / او به مطلب ها رسید و ما هنوز آواره ایم. امیدوارم این دفعه از این آورگی دربیاییم، البته با اتحاد و همدلی و این شدنی ست. توکل برخدا.

-وعده ما: روز جمعه جهت امضا برگه ها، نماز جمعه شهرستانهای نوشهر، چالوس، کلاردشت

-توسعه بندر آزاد امیرآباد با تصرف و اشغال بخش هایی از منطقه حفاظت شده میانکاله محقق شده است. چند روز قبل هم خبر رسوبات بندر اميرآباد به دريا منتشر شده بود. در حقيقت تماميت خواهان شرق، حتي به قيمت نابودي محيط زيست هم حاضر به پذيرش اشتباهات شان نيستند.

-مردم فهیم غرب مازندران از جناب آقای ربیع فلاح استاندار مازندران توقع دارند همانطور که در مصاحبه های شان می گویند شرق وغرب برای استانداری فرقی ندارند و همه به یک چشم دیده می شوند، به این حرف شان جامه عمل بپوشانند و امکانات و تجهیزات و همچنین قدمت بندر نوشهر را در نظر بگیرند که این می تواند امتحانی برای مسوولین محترم استانی باشد که می گویند شرق و غرب به یک چشم دیده می شوند و این گفتارها اگر همراه با عمل باشد می تواند بارقه امیدی برای مردمان غربی باشد که صدای شان به گوش مسوولین محترم استانداری رسیده.

-اگر دوستان، دسترسي به محل هاي امضا ندارند، از اين فايل پرينت بگيرند و امضا كنند. هر برگ براي امضاي ٢٠ نفر مي باشد.

-حضور نمایندگان کمپین ۵۰هزار امضا برای ایجاد منطقه آزاد تجاری اقتصادی بندر نوشهر در آیین نماز جمعه نوشهر، چالوس و مرزن آباد جهت ثبت امضای مردم منطقه

-بزرگواران ساکن منطقه کجور می توانند جهت درج امضا حمایت از منطقه آزاد تجاری اقتصادی بندر نوشهر به دفتر شهرداری پول مراجعه نمایند. ضمنا امام محترم جمعه و شهردار محبوب شهر پول، حمايت شان از كمپين را اعلام كردند.

-سلام بر غرب مازندران. ان شاالله برای استان شدن غرب اقدام شود

-ان شالله این کمپین به خوبی پیش برود و در ادامه، در قالب طرحی مشخص به عنوان آلترناتیو و بدیلی جهت مطالبه عمومی به دولت ارائه شود. فارغ از اینکه این کمپین در راستای منطقه آزاد شدن نوشهر موفق شود یا نشود، ظرفیتی را بوجود آورده است که از این ظرفیت می‌توان امتیازات لازم را کسب کرد و مطالبات و مدل پیشنهادی خویش را ارائه داد. به طور مثال، با توجه به نزدیکی فاصله کوه و دریا و موقعیت جغرافیایی و زیست محیطی و طبیعی بِکر، فاصله کوتاه تا پایتخت و فرودگاهی که اگر ۶۰۰ متر به آن اضافه شود می‌تواند تبدیل به فرودگاه بین‌المللی گردد کاملا منطقه ما ظرفیت تبدیل شدن به منطقه‌ای "تجاری_توریستی" را دارد. این امر ابتدا می‌تواند به صورت موردی و بررسی و شناخت ظرفیت‌ها و طراحی و پیاده‌سازی الگو، مطالعه شود و سپس در قالب یک طرح و سند جهت مطالبه و با حمایت شهروندان به روی کاغذ بیاید و ارائه شود.

-لطفاً کارهای راحت تر که مربوط به مسولین شهرهای خودمون هست رو هم بهشون گوشزد کنید. بارزترین نمونش هم آسفالت خیابان های نوشهر و چالوس که به جرات می شه گفت 200_300 متر ممتد آسفالت سالم تو هیچ خیابانی نداریم.

*سخن پایانی

پرسشی که وجود دارد این است که بانیان کمپین مشخص نکرده اند چگونه و با چه محاسبه ای به عدد 50 هزار امضا رسیده اند و این عدد کمتر یا بیشتر نشده؟(مثلا" 40 یا 60 هزارتا!) و یا کجای قوانین مصوب کشور ما (و نه سوییس)، نوشته شده امضا (بر فرض 50 هزار امضا) جمع کنید تا دولت کاری را به انجام برساند!؟

مگر اوایل آبان ماه امسال 17 پویش میراث فرهنگی کشور که چند نماینده هم در مجلس دهم دارند، (تاکید می کنیم 17 کمپین از سراسر ایران) نامه ای به رییس جمهوری ننوشتند که «مهدی حجت» رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور شود؟ خب، زهرا احمدی پور از کجا آمد؟

اصولا" این کمپین ها هنوز به عنوان ابزار و اهرم فشار جدیِ رسمی در داخل کشور قلمداد نشده است و دولت به این پویش ها خیلی وقعی نمی نهد. گاهی نیز مانند کمپین «خودروی صفر کیلومتر نخرید»، برعکس نظر پویش، دولت به گران تر کردن خودروها اقدام کرد و با دادن تسهیلات و... به مردم، باعث شکست کمپین شد.

گیریم در این امضا جمع کردن ها مثلا" نوشهر بر بهشهر تفوق یافت (و یا برعکس)، آیا دولت شب انتخابات به این مسایل توجه می کند؟ ساده ترین راه برای دولت آن است که موضوع را مسکوت بگذارد یا مجلس آن را کان لم یکن کند.

برخی ناظران بر این باورند نهایتِ این بازی شلوغ و جنجالی، باخت-باخت است؛ چه هنگامی که داخل استان این گونه به هم تاخته اند، در خارج از استان و در تهران، دولت خیلی راحت با یک امضا حرف خودش را پس می گیرد و منطقه آزاد از سبد مازندران خارج می شود. یا این که سایر نماینده ها از کشمکش های درون استانی باخبر شده، این طرح در مجلس رای نمی آورد.

بیچاره مازندران که توسط پایتخت نشین ها یا خود ما، همواره در خواری و زاری است و انگار «رهی معیری» بیت زیر را برای این سرزمین سروده است:

نه وعده وصلم ده، نه چاره کارم کن / من تشنه آزارم، خوارم کن و زارم کن!

*تکمله:

ساعاتی پس از انتشار این یادداشت لینک کمپین بابلسری ها و فریدونکناری ها نیز برای ما ارسال شد. لابد به زودی اهالی جویبار و نور و محمودآباد و ...هم کمپین خواهند ساخت و کل استان می شود کمپین بازی! اشکالی ندارد، مدتی سر مردم گرم می شود و از کسالت در می آیند!

*مطالب مرتبط:

مراقب آتش باشید

در برکات «منطقه آزادی»

بخشی نگری غیرمسئولانه

 کمپین در شرق و غرب/ منطقه آزاد در ابهام