مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، قاسمعلی ایران منش، کارشناس ارشد برنامه ریزی گردشگری: ابتدا خاطره ای از دوران دانشجویی خودم -سی سال قبل- در دانشکده هنر شهید مطهری تهران نقل می کنم.

آن زمان که با یکی از دوستان اهل بروجن در مورد ساری صحبت می کردیم، او ساری را یکی از شهرهای گیلان و نزدیک رشت می دانست. زمانی که موقعیت جغرافیایی این شهر را توضیح دادم، به اقناع رسید که ساری شهری ساحلی و مرکز استان مازندران است! با این همه احساس می کردم هنوز در ذهنش چندان محسوس نیست که تصور کند، ساری کجاست. در گیر و دار این قضیه از من سوال کرد اسم آن شهری که در میدانش چند مجسمه ی اسب وجود دارد، چیست؟

این نماد و نشانه را بهترین وسیله برای شناساندن شهر ساری دانستم و مشکل من و آن دوستم حل شد. ساری همان شهری است که میدان ورودی اش چند دسته مجسمه اسب دارد.

دو سال پیش که میزبان آن  دوست بودم از حال اسب هایی پرسید که سر جایش نبودند، همان اسب هایی به زیر پل پناه بردند !

موضوع بحث مان اسبان کوچیده نیست، بحث "برند سوزی" ای است. انتخاب نامی که می توان اصلاح کرد تا این شیوه غلط نامگذاری رویه ی مسئولان شهری مان نشود.

شاید نیازی به تعریف "برند" نباشد که از ضررویات زندگی مدرن شده است و این روزها همگان به دنبال "برند سازی" هستند، حتی از نام خود!

کارشناسان، "برند" یا "نمانام" را مجموعه ای از برداشت های ذهنی، احساسی، منطقی و برتری هایی می دانند که غالبا تمام مخاطبان از یک محصول و یا خدمات و یا مجموعه ی طبیعی و یا ایجاد شده در ذهن خود دارند، در واقع می توان گفت برند یک فرم مفهومی دارد.

"برند" بخش نمادین از هویت کل یک سازمان و یا یک مجموعه را در بر می گیرد که مدیران آن می کوشند بر اساس تعریفی که از هویت خود دارند، به حفظ و گسترش آن در اذهان همگان کوشا باشد .

کارشناسان برندسازی را فراتر از معادلات ساده کسب و کار می دانند و صفات ویژگی های آن را در سطح کلان تر به هویت و فرهنگ نسبت می دهند.
   
برند" می تواند مصنوع باشد مثل برند شرکت سونی و یا طبیعی باشد مثل قله دماوند برای ایران، جنگل های هیرکانی برای گیلان و گلستان و مازندران و یا رودخانه تجن برای ساری، همان شهری که اسبانش رمید و نام رودخانه اش -"تجن"- از نگاه مسئولان امر، مناسب یک پارک هم نبود؛ نام بکر و شایسته ای که آن را سوزاندیم.

"پارک ملل" نامی که صرفا با نصب پرچم کشورهای جهان انتخاب شد می توانست برای جایی انتخاب شود که "نمادی" نمی داشت، نه برای پارکی در کنار و بستر رودخانه ای که "برند" ساری ست. ناگفته نماند نام ملل برای جایی که در طول سال بیش و کمی از انگشتان دست، از ملل دیگر میهمان ندارد هم زیبا نمی نمایاند!

رودخانه "تجن" به معنی مازندرانی "تَجنه" یعنی آب در آن می جهد، به عنوان ثروت طبیعی، رگ های حیاتی و "برند بومی" از موهبت های حضرت حق به ساری و نماد و نشانه جغرافیایی ست که یقینا در شکل گیری ساری از مولفه های اصلی بوده است.

"تجن" هما ن رودخانه ای است که شاعر مرحوم استاد غلامرضا کبیری ساروی می سراید:

تَجِن لَتِه میون او    بِهار نِشونه هَسِه
چِلچِلا کِنده حَسِنو   بِهار نِشونه هَسِه

امروز با توجه به آماج نامهربانی هایی و ناسپاسی هایی که به طبیعت می شود، شایسته نیست که "تجن" "دیده" نشود، در آغوشش بنشینیم و نامی بربسترش بنهیم که او را محو کند.

آیا فکر کرده اید چرا مردم شهرمان می گویند "پل تجن"؟ نمی گویند "پل مملکت"؟!

فرزندان ساری فقط میراث دار و میراث خوار مال و اموال نخواهند بود، بلکه میراث طبیعی را همچون آن "کمانگیر"  که "جان خود در تیر کرد آرش" پاسداری می کنند.

راستی اگر نام پارک ملل "پارک تجن" بود چقدر می توانست در هم افزایی برای "برندسازی" و معرفی ساری موثر باشد که تا دوست بروجنی بنده ساری را با رشت اشتباه نگیرد؟!

این فرصتی بود که از دست دادیم، اما بازیافتنی است اگر به نقد منصفانه و صادقانه و پیشنهاد از سراسر دغدغه من به عنوان یک شهروند توجه شود.

به اعضای محترم شورای اسلامی شهر ساری پیشنهاد می کنم که با طرح موضوع در صحن شورا حق از دست رفته "رودخانه تجن" را با تغییر نام "پارک ملل" به " پارک تجن" بازستانند تا گردشگرانی که در دنیای مجازی نام پارک ها را جستجو می کنند به نام "تجن" برسند که نماد ساری است و نه نام "ملل" که می تواند نام پارکی در ژاپن باشد که هست و یا در افغانستان و هر بلاد دیگر.

قاسمعلی ایران منش، نویسنده یادداشت