چهارشنبه 14 تير 1396-9:20
نگذاریم لاریجان، فیروزکوهی دیگر شود
نمی دانم چگونه دشت لار برای آمل است اما مدیریتش را محیط زیست استان تهران و شهرستان دماوند انجام می دهد؟! سد لار برای آمل است اما تمام آبش را تهران می برد؟!/ نمی دانم شهرستان دماوند با چه اجازه در محدوده لاریجان جاده احداث می کند و محیط زیست دماوند در این مناطق از مازندران اجازه گشت زنی و مدیریت دارد؟/ از رسانه های مستقل استان مازندران می خواهم تا دیر نشده در اتفاقاتی که در بخش لاریجان می گذرد ورود کنند. باید همت کنید تا شاهد این نباشیم که لاریجان، فیروزکوهی دیگر شود.
مازندنومه؛ سرویس محیط زیست و گردشگری، ابوالفضل بادپا: ۱۳ تیر -روز ملی دماوند- گذشت، اما کسی در استان مازندران حتی در آمل برای قله دماوند -بلندترین قله ایران و بلندترین قله آتشفشانی آسیا- اارزشی قائل نشد. انتظار این بود که رسانه ها این کم کاری متولیان امر را پوشش دهند.
نمی دانم گیر کار کجاست؟! شاید هم پس این سکوت علتی معنادار وجود دارد!
هر علت معناداری هم وجود داشته باشد یا نباشد اما می خواهم این را علنی بگویم تا همگان بدانند قله دماوند در خاک آمل ریشه دارد. شاید عده ای منفعت طلب باشند که امتیازاتی دریافت کرده باشند و این به منزله حق السکوتی ست که در این زمینه اظهار نظری نداشته باشند!
آستانه امامزاده هاشم (ع) و دشت لار و... در تمام طول تاریخ جزئی از خاک آمل بوده و هست، اما متأسفانه نمی دانم چگونه دشت لار برای آمل است اما مدیریتش را محیط زیست استان تهران و شهرستان دماوند انجام می دهد؟! سد لار برای آمل است اما تمام آبش را تهران می برد؟!
نمی دانم چرا بر خلاف ادعای نماینده آمل که اعلام کرد آستانه امامزاده هاشم (ع) که مدیریتش از سوی اوقاف کشور به ناحق به شهرستان دماوند تعلق گرفت و قرار بود دوباره تحت مدیریت اوقاف لاریجان قرار گیرد، اقدامی صورت نگرفت؟
نمی دانم شهرستان دماوند با چه اجازه در محدوده لاریجان جاده احداث می کند و محیط زیست دماوند در این مناطق از مازندران اجازه گشت زنی و مدیریت دارد؟ چرا مسئولان قضایی شهرستان در این مسئله ورود نمی کنند؟
چرا در ارتفاعات روستای نوا (اطراف دریاچه ساهون) آب این مناطق و منطقه سرخه تِلار امیری را به سمت حوزه شهرستان دماوند هدایت می کنند؟ با کسب چه اجازه ای؟
جهان هر کس به اندازه ی وسعت فکر اوست، ولیکن چون 13 تیر امسال گذشت و فرداها پیش روست این وسعت نگاه مسئولان امر را از ضعف خودمان می بینم که چرا باید اجازه دهیم عده ای بی عرضه متولی کاری باشند که از عهده اش بر نمی آیند و چنین روز مهمی که روز ملی هم نام گذاری شده فراموش شود؟
از رسانه های مستقل استان مازندران می خواهم تا دیر نشده در اتفاقاتی که در بخش لاریجان می گذرد ورود کنند. باید همت کنید تا شاهد این نباشیم که لاریجان، فیروزکوهی دیگر شود.