مازندنومه؛ سرویس سیاسی، رضوان مهدوی: یکی از مهمترین ضرورت های فعالیتهای اجتماعی اعم از کنش های فرهنگی و یا سیاسی، مقوله ی آرمان خواهی است. به تعبیر دیگیر اگر علاقه مندی به آرمان ها و اهداف تشکیلاتی را از مجموعه ای حذف کنیم هویتی برای آن جمع باقی نخواهد ماند و اضمحلال حقیقی جریان های اجتماعی رُخ خواهد داد. مقوله ی صدرالذکر در حوزه ی فعالیتهای سیاسی نمود بیشتری خواهد داشت.

پس از گذران دوران انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم و تلاش های مستمر بسیاری از کنش گران دلسوز این کشور جهت استمرار فعالیت های مثبت دولت تدبیر و امید و موفقیت قاطع جریان اصلاح خواهی جامعه، هم اکنون انتظار آن است که دولت در تشکیل کابینه و در مقام نصب مسئولان ارشد استان ها در سطوح مختلف مدیریتی پاسخ این تلاش ها را به خوبی بدهد و به انتظارات جامعه جامه ی عمل بپوشاند.

در میان مباحث و تحلیل های متکثری که در باب گزینه های وزارت مطرح می شود خلاء ارائه ی چنین تحلیل هایی در خصوص مسئولان ارشد استان ها، حداقل در مازندران مشهود است.

 به نظر نگارنده حداقل هایی برای اثبات اهلیت تصدی این سمت ضروری است که بدان اشاره می شود:

1-ایمان و تقوا در همه ی شئون که شامل صداقت، امانت داری،مردم داری و... خواهد شد. حضرت علی(ع) در مقاطع مختلف زمامداران منسوب خویش را توصیه به تقوا و رعایت اخلاقیات کردند. نظیر نکته ای که به جناب مالک اشتر فرمودند: پس نیکوترین اندوخته تو باید اعمال صالح و درست باشد. هوای نفس را در اختیار گیر و از آنچه حلال نیست بپرهیز؛ زیرا بخل ورزیدن به نفس خویش، آن است که در آنچه دوست دارد یا برای او خوشایند است، راه انصاف پیمایی(نامه 53نهج البلاغه)

2- اشراف کامل نسبت به معضلات استان و موانع پیشرفت آن

3- توانمندی در مدیریت راهبردی و تبیین نقشه ی راه جهت حل مشکلات استان

4- انتساب مشخص و محرز به جریان سیاسی حائز اکثریت آرا که در انتخابات اخیر جریان اصلاحات است، به جهت آن که استاندار درواقع تالیتلو دولت و به عنوان پیشانی دولت باید دارای گرایش سیاسی همسو با جریان پیروز در انتخابات باشد حال چه در قالب عضویت در احزاب و فعالیت تشکیلاتی و یا لااقل در عرصه ی عمومی سیاسی و تئوری.

قابل ذکر است که سمت استانداری با تصدی ریاست برخی از ارگان ها و سازمان ها که شاید مدیریت یک فرد تکنوکرات نیز کفایت کند متفاوت است چرا که استانداری یک سمت کاملاً سیاسی است.

5- نگاه جامع ، همه جانبه و نبود تبعیض در نگرش به شهرها و مناطق مختلف استان.

موارد صدرالذکر حداقل های اثباتی است که می توان برای احراز صلاحیت یک استاندار مطلوب برای همه ی کشور من جمله مازندران بر شمرد.

در مقاله ی قبل از انتخابات مبحثی را تحت عنوان «لیست گرایی یا لیدرگرایی؟!» مطرح کردم که دقیقاً همان دغدغه  و به تعبیر دیگر زخم کهنه در این نقطه ی زمانی نیز فرصت ظهور یافته است.

سوگمندانه باز هم برخی از چهره ها که سالها آنها را به عنوان نماد اصلاح طلبی شهرستان ساری و یا حتی استان می شناختیم اسیر دام عده ای شده اند و از شاخص هایی سخن می گویند که بسی مایه ی شرمساری است.

از آنجا که جوانان و دانشجویان آرمان خواه ترین نیروهای جامعه هستند بر ما فرض است که با صدایی رسا و برای ثبت در تاریخ این تذکر را به برخی که تعداد آنها شاید به تعداد انگشتان یک دست نیز نرسد، بدهیم که طرح شاخصِ انحرافی، نظیر ضرورت استاندار شدن یک مدیر ساروی ولو دارای سلیقه ی سیاسی متفاوت باشد موجب سرافکندگی و به عنوان لکه ی ننگ تلقی می شود.

آقایان بدانند ما همه به سهم خویش باید پاسخگوی مردم و بدنه ی اصلاح طلبی جامعه باشیم . دست روی فردی بگذارید که علاوه بر ساروی بودن دارای صبغه و سبقه ی روشن اصلاح طلبی، دارای رزومه ی مدیریتی قوی در سطح استان و دارای سابقه ی مطلوب در مدیریت راهبردی استان باشد.

به صراحت عرض می کنم شهردار ساری (با حفظ دیدگاه های انتقادی) که برای شان جهت عرضه ی خدمات نسبتاً مطلوب شهری احترام خاصی قائلم، به هیچ عنوان و با هیچ معیاری شایسته ی تصدی سمت استانداری نیست.

عزیزان اگر می خواهید او را به عنوان مدیری توانمند مطرح کنید به طور مثال می توانید بفرمائید با اندک بودجه ی عمرانی، خدمات بسیار زیادی در حوزه ی ساخت طرح های زیرساختی در شهر ساری ارائه کرده یا بفرمائید نبود فساد مالی در شهرداری ساری امری محرز است و یا ایشان دارای مواضع شفاف اصلاح طلبی هستند، اما نگوئید فلانی ساروی است پس چون ساروی است باید استاندار بشود!

همه  ما تکلیف بر امر به معروف و نهی از منکر داریم و موظفیم با نصیحت و طرح انتقادات، حق دوستی را برای دوستان خویش به صورت کامل ادا کنیم، لذا بر پایه ی همین بنیاد فکری و اعتقادی به عنوان یک ساروی تذکر می دهم این راه شما به صواب نیست.

شهردار ساری حداقل ضعفش آن است که به تعبیر رئیس جمهور محترم شناسنامه ی سیاسی ندارد. نه در بین برخی از اصولگرایان (جبهه پایداری) جایگاه ویژه ای دارد(می توان به مواضع و نامه نگاری های برادران زارعی اشاره کرد) و نه در بین بدنه ی اصلاح طلبی جامعه و عموم نخبگان سیاسی اصلاح طلب جایگاه موجهی دارد.

خاطره ی التهاب آفرینی او در انتخابات دوره قبل مجلس را فراموش نکرده ایم که با یک کُنش مبتدیانه فضای شهر را پرآشوب، ملتهب و امنیتی کرد. به راستی چنین فردی چطور می تواند بُحران های استان را حل و فصل کند؟!

از انتخابات پرحاشیه شورای شهر ساری می گذریم، اما لیدرهای محترم بفرمائید فردی که در بهارنارنج بازی و در مقام تقابل با شهرستان بابل ید طولائی دارد، چطور می تواند بُحران های منطقه ای را مدیریت کند؟ شما را چه شده است که نام او را به عنوان گزینه ی استانداری دیار علویان مطرح می کنید؟! برای سئوال های مردم چه پاسخی خواهید داشت؟

نوشتیم و بازهم با صدای رَسا اعلام می کنیم: عبوری با همه ی خصوصیات مثبت و یا منفی در حوزه ی شهرداری ساری، صلاحیت استانداری را ندارد و مطمئناً اصلاح طلب نیست، لطفاً اصلاح طلب سازی نفرمائید که این جریان از چنین ماجرایی صدمات فراوانی دیده است، چه در حوزه ی تشکل های دانشجویی هم نام و چه احزاب به اصطلاح اصلاح طلب!
ساری را بد نام نکنیم.

قرار نیست اجحاف به ساری در سطح مدیران استان با استانداری هر فرد ساروی جبران شود که مطمئن باشیم با انتخاب نا بجا این امید برای همیشه از آسمان ساری رَخت خواهد بست.

عذرخواهم که گاهی اوقات اتخاذ چنین ادبیاتی در دنیای سیاست روا می شود و ناچار به استعمال این سبک می شویم. به همین مناسبت ضروری است در پایان نیز تأکید کنم ما ساروی هستیم، آن هم ساروی الاصل و دلمان کمتر از شما برای ساری نمی سوزد. اما بار دیگر تَکرار می کنیم:عبوری نماینده اصلاح طلبان ساری نیست و با تلاش برای استاندار شدن او می باید بر بالین جنازه ی اصلاحات زاری کنید!