مازندنومه، سرویس سیاسی: خروجی جلسه صبح شنبه مجمع نمایندگان مازندران با محوریت استاندار بعدی استان مازندران از چند بعد ناامیدکننده و قابل تامل بود. پس از واگرایی مایوس کننده نمایندگان بر سر قضیه منطقه آزاد، ماجرای صبح شنبه نشان داد که نباید انتظار زیادی از این جمع پراکنده ی بازیگر داشت.

 دیروز بیشتر نمایندگانی که با لیست امید به مجلس راه یافتند نیز ناامیدکننده ظاهر شدند و تصمیمی گرفتند که اگر به بار بنشیند، عواقب خطرناک آن حتما متوجه استان خواهد شد.

البته آن روز که چند اصلاح طلب نما نام شهردار ساری را در جلسه شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان مطرح کرده و ۱۴ رای برای او جمع کردند، طبیعی است که از مجمع نامتوازن و غیرشفاف نمایندگان هم نمی توان انتظار بیشتری داشت.

دیروز در حالی شهردار ساری بیشترین رای را در مجمع نمایندگان به دست آورد که گزینه های شاخص، ممتاز، در تراز ملی، باتجربه و پاکدستی مانند دکتر کریمی مله و رحمان زاده با اقبال روبه رو نشدند.

انتخاب روز گذشته نمایندگان نه بر اساس شاخص هایی بود که دبیرخانه مجمع گرد آورد و نه اسلوب و اصول منطقی و عقلانی داشت؛ که اگر داشت دستپخت اهالی بهارستان این قدر بدمزه نمی شد! سلیقه بود و شاید منفعت.

شاخص هایی مانند تجربه ملی و استانی، پاکدستی و سلامت نفس، ایثارگری و حضور در جبهه های جنگ، خوشنامی و محبوبیت در افکار عمومی استان، تسلط بر زبان انگلیسی، داشتن تحصیلات و مدارک واقعی و روشن و بیش از ۲۰ گزاره و شاخصه دیگر را که دبیرخانه مجمع در اختیار نمایندگان قرار داد، در کجای انتخاب امروز جای گرفت؟ انتخاب نخست و حتی دوم نمایندگان -هرچند حق انتخاب با آن هاست- به هیچ وجه در قالب شاخص هایی که خود مجمع تهیه کرده، نمی گنجد.

حجت الاسلام دکتر بهاری که از معدود اصلاح طلبان حامی شهردار ساری است، ماه گذشته در حاشیه گفتگویش با مازندنومه پیش بینی ای کرد که هرچند رسانه ای نشد، امروز اما محقق شد. او با قاطعیت گفته بود: شهردار ساری در جلسه مجمع نمایندگان ۷تا۸ رای دارد. این پیش بینی دقیق اطرافیان شهردار ساری، آن هم چند هفته پیش از جلسه امروز، طبیعی به نظر نمی رسد و از معاملاتی پشت پرده حکایت می کند که فرازهایی از آن در فضای مجازی نیز پخش شده است و البته ما قادر به تایید یا تکذیب آن نیستیم.

از خطای فاحش و محاسبات اشتباه محسن نریمان مبنی بر حضور لحظات آخرش که در نهایت دودش به چشم خودش رفت و میزان آرایش از شهردار جوان ساری و آن دیگری -مناف هاشمی- که در افکار عمومی مازندران ناشناخته تر و ظاهرا لابیگری با پشتوانه چند ایکس لارج تهران نشین است، که بگذریم، حداقل انتخاب های نخست و دوم مجمع از یک طرف و ۳ رایی که به کریمی مله و رحمان زاده داده شد، از سوی دیگر وزن سیاسی نمایندگان را نشان داد که بیشتر راغب به وعده های رنگارنگ و توصیه ها هستند تا ارائه کارکردهای کارشناسی و شاخص های علمی. دستاورد چنین نمایندگانی برای استان چه خواهد بود؟! مطمئنا چیز زیادی دست ما را نخواهد گرفت.

پیش از جلسه مجمع، گروه های دیگر هم، چنین کرده و گزینه داده بودند. این گزینه تراشی ها هیچ الزامی برای دولت ندارد و اصلا بحث تفکیک قوا بنابه همین دلایل مطرح شده است. معرفی گزینه تنها برای مشاوره و پیشنهاد است و برای دولت تعهدآور نیست. اگر هم دولت بخواهد سخن گروهی را بپذیرد به نفعش است حرف حامیانش را بشنود که در انتخابات به کمکش آمدند، نه افرادی که مشخص نیست در کدام اردوگاه بازی کردند. حامیان دولت در استان از مجمع نمایندگان قطع امید کرده اند، ولی امیدواریم وزارت کشور تصمیم عاقلانه ای برای استان مازندران بگیرد.