مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، بيژن هنری کار: ششم آبان ماه امسال، درپی واقعه ای ناگوار، اتفاق تازه ای در بنیاد مازندران پژوهی انوشه افتاد. واقعۀ ناگوار آن بود که دانشنامۀ مازندران، یکی از دوستان و علاقه مندان خود را ناگاه از دست داد.

   سلیم (فریدون) سلیمی (زادۀ 1327 خورشیدی قائم شهر)، معاون بازنشستۀ هلال احمر استان، ناباورانه و آرام از جهان رفت. مـردی که در خاموشـی های خود، آرام و بی کَرنا، انسان را رعایت می کرد و خدمتگزار کشور بود.

این مرد جان بر کفِ زلزله های طبس، رودبار، سیل نکا، رانش جادۀ هراز و حوادث دیگر تا آخرین دم زندگی در واپسین روزهای مهرماه امسال، امدادگر بی دریغ و یاور همۀ کسانی بود که می دانست باید یاری شان کرد.

   در پی این اتفاق، یوسف سلیمی، دوست دوران کودکی و نوجوانی و پسرعمۀ فریدون سلیمی که از جوانی در امریکا به سر می برد، 48 ساعته خود را به ایران رساند، همراه سوگ او شد و به این اندیشه افتاد که چگونه می تواند خود را به روح رفیق سـفرکرده اش نزدیک تر کند. پس به رای زنی با دکتر احمد صابریان پرداخت. دکتر صابریان نیز که «رفیق شفیق درست پیمان و حریف مجلس و گرمابه و گلستانِ» فریدون سلیمی و چون او از دوستداران فرهنگ و بنیاد مازندران پژوهی انوشه بود، او را به سوی دانشنامۀ مازندران فرا خواند و گفت: هیچ کاری بیش از این روح آن رفیق سفرکرده ات را شادمان نخواهد کرد!

   چنین شد که صبح روز یکشنبه، ششم آبان ماه 1397 آقایان دکتر احمد صابریان، از پزشکان پیش کسوت و خوشنام قائم شهر همراه دوستانش یوسف سلیمی و پرویز اسراریان به دفتر این بنیاد در کتابخانۀ امامزاده یحیا واقع در سبزه میدان بابل آمدند و در جریان چگونگی نگارش و تدوین دانشنامه و نیز چشم انداز آیندۀ کارها قرار گرفتند.

دکتر صابریان اظهار داشت: من از پیش می دانستم که دانشنامه ای به سرپرستی استاد انوشه در بابل در دست نگارش است. اکنـون خوشـحالم که از نزدیک این مجموعه را می بینم و خبـرهای خوب می شنوم.

دکتر شافی بنیانگذار کتابخانۀ امامزاده یحیا و مدیر عامل بنیاد مازندران پژوهی انوشه با ابراز خشنودی از حضور گرم آنان گفت: سرپرستی استاد انوشه بر این دانشنامه و تجربۀ سالیان ایشان در این زمینه موجب اطمینان خاطر اهل فرهنگ است.

آن گاه آقای یوسف سلیمی گفت: من از شنیدن خبر کارهایی که در این جا دارد انجام می شود، خوشحال شدم و پس از مشورت با دکتر صابریان تصمیم گرفتم که حدود 2000 دلار به یاد دوست همیشه ام فریدون سلیمی به این دانشنامه اهدا و روح او را شاد کنم. افزون بر این، کوشش خواهم کرد که توجه دوستان و آشنایان دیگر را به این سو جلب کنم.

   دکتر شافی از او سپاسگزاری کرد و گفت: شما راهی نیک را برگزیدید، یقیناً از زنده یاد فریدون سلیمی و دهشمندان دیگر در آغاز این دانشنامه یاد خواهد شد. من امیدوارم ایرانیان مازندرانی که دل در گرو دیار خود دارند در هر کجای جهان که هستند، دربارۀ کار شما بیندیشند و ما را در این راه تنها نگذارند.

ازچپ آقایان:دکتر احمدصابریان، دکترعلی شافی، بیژن هنری کار، یوسف سلیمی و یوسف الهی

   راست این است که تدوین دانشنامۀ مازندران کاری سترگ و یاری دهندۀ برنامه ریزان استانی و کشوری خواهد بود. این که آگاهی های تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی، هنری، ادبی، اجتماعی، اقتصادی و .... به درستی و روشمندانه در مجموعه ای گرد آید و هرکس پاسخ پرسش خود را به آسانی در آن بیابد، اتفاقی تازه در مازندران است.

این قاعده ای ساده و بدیهی است که هیچ چیز جز دانایی و در پی آن بینایی و بیـداری، هیچ سرزمینی را نجات نمی دهد. نگارش دانشنامه ها یکی از راه های دست یافتن به این مقصد است. زیرا پیش بردن چنین کارهایی بدون کمترین یاری از سوی دولت، نیاز به پشتیبانی مردم و دوستداران فرهنگ و هنر دارد.

اهل فرهنگ و هنر اگرچه خود بیش تر از آن دسته اند که «آسمان کشتی هاشان را شکسته است»، می توانند ضرورت یاری رساندن به چنین نهادهایی را به دوستان و آشنایان خود پیشنهاد و توصیه کنند.

   اقدام اخیر یوسف سلیمی و انگیزه اش برای این کار، اتفاقی تازه و خجسته است. برآمدن زندگی و روشنی است از دل تاریکی و مرگ. آدمی بیش تر به راهی مایل است که در آن دیده و تحسین شود. بنیادهای خیریه هم گرم کارهای درمانـدگان و بیماران و سوگوارانند. امّا هیچ کس نمی پـرسد که این همه درمانده و بیمار از کجا آمده اند؟ و ریشه های این خرابی ها در کجاست؟

نمی گوید که این ها معلول اند، معلول وضعیتی که از دل آن چنین روزگاری پدید می آید. آن سوتر از این حکایت ها، بهینه سازی و تغییر وضعیتی است که علت پیدایش این اوضاع است.

بحثی دراز دامن است این، امّا فشرده و اندک باید گفت اگر همه به مهر دست در دست یکدیگر دهند و در راه بهبود و آبادی سرزمین خود بکوشند، می توانند اندک اندک از نابسامانی ها و کژی ها بکاهند. زمین اگر به دانایی کشت شود، حاصلی ده ها برابر خواهد داد و باشندگانش آسوده تر خواهند زیست.

   هدیۀ آن مرد، گامَکی در راه بهسازی و آبادی زمینی است که ما بر آن زندگی می کنیم. با همین یاری ها، اندکی از این راه ساخته می شود و روشنی نزدیک تر می آید. چنین کاری در همه جای جهان مرسوم است. برای مثال خانوادۀ فورد در امریکا هر ساله مبلغی از سود شرکت های خود را به دانشگاه هاروارد می دهند. خانوادۀ کارنـِگی و بیل گیتس نیز از یاری دهندگان اصلی دانشگاه ها و مراکز فرهنگی-اند. آن ها با این هزینـۀ خردمندانه و دوراندیشـانه، در واقع برای فرزنـدان خود و نسل¬های دیگری که می آیند، سرمایه گذاری می کنند. در ایران نیز نقش مؤثر حاج محمد نمازی در شکل گیری دانشگاه شیراز، و سید حسین نوشیروانی در دانشگاه بابل درخورِ درنگ و یادآوری اند.

   امید می رود که ایرانیانِ هرکجای جهان، بیش از این در اندیشۀ بهبود و آبادانیِ ریشه ای سرزمین خود باشند تا تاریخ تکرار نشود. ایرانِ ارجمند با بلندی های سرفراز و زیبای دماوند، توچال، سهند و سبلان، دنا، کرکس، شیرکوه، تفتان، سیالان، علم کوه و دامنه های جنگلی و کوهستانی سنگچال آمل، فیل بند بابل و لفور سوادکوه هرچه آبادتر و سرافرازتر شود. بادا که چنین باشد!

.......................

با بنیاد مازندران پژوهی انوشه و دانشنامۀ در دست تدوین آن پیوند داشته باشید و آن را دنبال کنید.
● کانال تلگرامی دانشنامۀ مازندران
● سایت بنیاد مازندران پژوهی انوشه   www.anosheh.org
● پست الکترونیکی daneshnamehmazandaran@yahoo.com
● بابل، سبزه میدان، پشت ادارۀ پست، کتابخانۀ امامزاده یحیا، طبقۀ دوم.
● تلفکس   32293303