اين نطق پیش از دستور  در جلسه فوق العاده شورای شهر رامسر، در روز شنبه  يازدهم اسفندماه ايراد شد و وبلاگ رامسر نيوز آن را پخش کرد.

***
به نام داور برحق
اعضای محترم شورای اسلامی شهر رامسر
بیائیم صادقانه بپذیریم ادامه این روند به صلاح مردم نیست
با سلام
قریب به 4 ماه است که به عنوان یک عضو شورا بارها بصورت جداگانه وحتی در جمع شورا نسبت به وضعیت نامناسب حاکم در مجموعه مدیریت شهری(شهرداری و شورای شهر) و به تبع آن افزایش روز افزون نارضایتی مردم نگرانی خودرا بیان نموده و با درک احساسات پاک مردم وانعکاس واقعیت های موجود شهر با نگاه انتقادی در جمع اعضای محترم شورا چه بصورت شفاهی و چه مکتوب خواهان تغییر وضعیت فعلی شدم و برای آن که متهم به تکروی نشوم سکوت همراه با انتقاد درون گروهی را پیشه کردم تا شاید از این رهگذر بتوان امیدی به اصلاح روند کنونی داشت اما متاسفانه این چنین نشد.

 سکوت بر خلاف میل باطنی اما مصلحت آمیز این خادم کوچک مردم درتنویر افکار عمومی در طی چندماه گذشته که صرفاً به دلیل تلاش جهت ایجاد فضای جدید همدلی وهمراهی مجموعه اعضای شورا برای اصلاح وضعیت انتقاد آمیز فعلی بوده این فرصت و بهانه را دراختیار آنانی قرار داده که در شرایط کنونی و از خلا اطلاع رسانی با گل آلود کردن فضای افکار عمومی به دنبال صید ماهی دلخواه ورسیدن به اهداف سوء خود هستند .

کسانی که در دوره جدید شورا دست شان اندکی کوتاه اما سایه شان همچنان بر بخش هایی از بدنه مدیریتی شهر سنگینی می کندو اینجاست که احساس نمودم سکوت بیش از این دیگرجایز نبوده و ناگزیر به بیان و نشر واقعیت ها می باشم بی آنکه هرگز به تبعات احتمالی آن بیندیشم.

اینک می خواهم با مروری برآنچه که گذشت به نقطه ای برسیم که از خود بپرسیم کجا بودیم؟ کجا هستیم؟ و به کجا می رویم؟ به یادآوریم آن روزهای نه چندان دوری که بارقه ای از امید در دلهای مردمان صبورمان شکل گرفت .

یک روز پس از آدینه روز 24 آذر 1385 آنگاه که نتیجه انتخابات سومین دوره شورای اسلامی شهرمان برهمگان روشن گردید و مردم ما جمعی از قشر تحصیلکرده شهر را بر مسند اداره امور شهر نشاندند.

یادآوریم آن روزهایی را که هنوز آغاز نکرده بودیم و سرمست از غرور وشعف ولبریز از آرزوهای دست نیافتنی با هم بودن را در فضایی غیر رسمی تجربه می کردیم وهر کداممان یدک می کشیدیم اندیشه هایی را و به دنبال اجرایی کردن آن بودیم.

واقعیت اینکه حضور چهره های جدید در شورا که دارای سبقه فرهنگی، مهندسی، حقوقی ، پزشکی وحتی مالی بوده اند سطح انتظارات مردم را ناخواسته وبطرزفزاینده ای بالا برد. از طرفی دیگر حضور صادقانه اعضا در بسیاری از مساجد و محافل عمومی آنهم پس از انتخابات و قبل ازآغاز به کار رسمی که بعدها متاسفانه ادامه پیدا نکرد به افزایش سطح انتظارات مردم دامن زد و نکته مهم تر اینکه ترکیب جدید شورا برای اندک کسانی که در چند سال اخیر پیدا و پنهان و بی هیچ ترس و پروایی و در سایه ضعف نهادهای نظارتی هر آنچه که خواستند بر این شهر آوردند،خوشایند نبود.

 اندک کسانی که با بهره گیری ازرانت های ویژه نه تنها یک شبه ره صد ساله را طی کرده اند بلکه نفوذ خود را تا عمق لایه هایی از نهادهای اجتماعی و مردمی گستراندند.

طبیعی می نمود و می نماید که چنین افرادی تاب حضور چهره های مخالف با دیدگاههای خود را بر اریکه یک نهاد اجتماعی نداشته وبرنتابند واینچنین بود که وقتی در میدان رقابت انتخاباتی با بکارگیری و بسیج تمام توان مادی و انسانی وحتی اتخاذ روشهای ناجوانمردانه تخریبی از جمله چاپ و توزیع گسترده شبنامه طرفی نبستند و نتوانستند بر عزم و اراده مردم خللی ایجاد کنند از همان فردای پس از انتخابات با ایجاد فضای شایعات ، تخریب و ترور شخصیت برخی از اعضا همت خود را برای ناکار آمد کردن تیم جدید جزم کردند و مجموعه شورا نیز متاسفانه با بی توجهی به برخی حساسیت ها و خواسته های اجتماعی و بعدها تعلل در انتخاب شهردار ودر نتیجه انتخاب شهردار محترم فعلی ، عدم تغییر در ساختار مدیریت شهری وهمچنین عدم بروزجلوه هایی از تفکرات اعضای شورا در عرصه عمل فضارا برای القای این ناکارآمدی فراهم نمود.

به همین دلیل است که این روزها از هر کوی و برزن صدای انتقاد از شورای شهر رامسر رساتر و بلندتر از هر روز به گوش می رسد. البته حساب انتقادات بحق مردم از کینه توزیهای صاحبان ثروتهای بادآورده و اعوان وانصارشان جدا است اما همه اینها دلیل بر آن نمی شود که چشم بر واقعیتهای موجود ببندیم و تدبیری نیندیشیم.

بیش از یکسال از زمان انتخابات و ده ماه از عمر شورا می گذرد و در طی این مدت به نظر می رسدتغییرات جدی در نظرات مردم بوجود آمده باشد چرا که امروز بسیاری از مردم معتقدند در بر همان پاشنه سابق می چرخد. البته با این تفاوت که این بار توسط تحصیلکرده ها این امر صورت می گیرد!!

شاید بپرسیم مسبب این تغییرات چه چیزی،چه کس یا کسانی بوده اند؟ شاید بگوئیم خود کرده را تدبیر نیست. البته برخی از اعضا علاوه بر عدم پذیرش کمترین مسوولیتی ، متاسفانه از یک سو از درون به دنبال پیدا کردن مقصر و از سوی دیگردر برون نیزهر کدام با فرافکنی غیر مسوولانه بنوعی خودرا مبرا از هرگونه مسوولیتی جلوه می دهند و اگر قرار بر این باشد که این فرافکنی بدور از انصاف ،عدالت، مردانگی ومروت همچنان ادامه داشته باشد پس چه بهتر برای روشن شدن قضایا با حضور نخبگان،یا معتمدین و یا عموم مردم تمام زوایای پنهان و آشکار مسائل ده ماه گذشته به بحث و مناظره گذاشته شود تا ناچار نشوم در این خصوص راساً برای پاسداشت آ رای مردم اقدام نمایم. بهر حال باور بداریم که در یک مجموعه و در کنار هم به کار شورائی می پردازیم و بایدبپذیریم که هر کداممان در تکوین و شکل گیری فضای کنونی ودر تصمیم گیری هایمان خواسته یا ناخواسته دچار افراط وتفریطهایی شده ایم حال برخی کمتر یا برخی بیشتر و بنوعی همه مقصرو در مظان اتهام بزرگ جفا به آرای مردمیم اما اینکه واقعیتها را بپذیریم بی شک می تواند ما را به سمت فضای همدلی و همراهی رهنمون ساخته ودر قضاوت صادقانه به کمکمان بیاید چرا که اینک اگرها و شایدها به کار ما نمی آید.

به راستی اینک ما در کدامین نقطه ایستاده ایم ؟
ما متاسفانه در طول 10 ماه گذشته از نظر مشورتی اندیشمندان، متخصصین ،معتمدین،مجامع صنفی و سازمانهای مردم نهاد جهت اداره هر چه بهتر امور شهر کمتر بهره ای نبرده ایم. شورا یارها به عنوان حلقه های واسطه ارتباط بین شورا و مردم را احیاء نکرده ایم.

بازدید مستمر و برنامه ریزی شده جمعی از پروژه ها وبررسی مشکلات شهری نداشته ایم. هیچ برنامه کارشناسی شده و قابل اجرا برای آینده تدوین نکرد ه ایم. درجلب سرمایه گذار فرصت بیشترنگذاشته و گام جدی برنداشته ایم.

کمیسیونهای مختلف شورا از جمله :کمیسیون فرهنگی،کمیسیون ورزش،کمیسیون بهداشت را یا هنوز شکل نداده یا فعال نکرده ایم. درراستای اجرای مفاد آئین نامه شورا نظارتی شایسته و بایسته برروند امور شهرداری نداشته ایم. نه تنها نتوانسته ایم انتظارات حداقلی مردم را برآورده کنیم بلکه روز به روز از آنان فاصله گرفته و حتی حاضر به تشکیل جلسه پرسش و پاسخ و ارائه بیلان عملکرد نشد ه ایم.

ما حتی نتوانسته ایم ارتباط درست، منطقی و مستمری بامردم داشته باشیم و این یکی از بزرگترین ضعف شورا تاکنون بوده است .

علی رغم اینکه هر کدام از اعضا از توانمندی های فراوانی در حوزه تخصصی خود برخورداربوده اما متاسفانه تا کنون هر کدام از ما بنا به دلایلی همچون جزیره هایی جدا از هم عمل کرده ایم در نتیجه نه در شهرداری و نه در شورا مجموعاً موفق عمل نکرده ایم.

 به راستی علیرغم دغدغه های فرهنگی وشعار( فرهنگ زیر ساخت هر توسعه ای) است در طول ماههای گذشته چه کار فرهنگی قابل توجه ای انجام داده ایم؟آیا کسب رضایت شخصی ،مقطعی و موردی برخی از شهروندان که البته یک وظیفه است تا چه اندازه به توسعه شهر کمک کرده است؟

تا چه میزان بر مسوولیتهای واگذار شده از جمله کمیسیون های مربوطه در شورا یا شهرداری موفق عمل کرد ه ایم؟

 تا چه میزان در جهت اصلاح مسائل به چشم دیده یا شنیده تلاش جدی و عملی از خود نشان داده و دچار خود سانسوری نشده ایم؟

 چقدر صادقانه به انتقاد از خود پرداخته ا یم؟ آیا شایسته است یک یا چندعضو شورا ازبرخی جلساتی که با حضور یک یا چند عضودیگر شورا برگزار می شود مطلع نباشند؟ آیا زیبنده است اتفاقاتی در مجموعه شورا یا شهرداری یا شهر بیفتد که برخی ازاعضای شورا از آن بی خبر باشند؟ برای تغییر این وضعیت تاکنون چه تلاش جدی در برخی از اعضاء دیده شده است؟ تا کی باید این روند ادامه داشته باشد ؟

سکوت در برابر وضعیت موجود و کم توجهی نسبت به آن چه معنایی می تواند داشته باشد؟ آیا جایز است ادامه و امتداد این سکوت؟ به چه قیمت؟

بیائیم صادقانه بپذیریم تاکنون وفادارواقعی به آرای مردم نبوده و به اعتماد آنان پاسخی شایسته نداده ایم بیائیم واقعیت ها را بپذیریم و بر ادامه راه رفته اصرار و ابرام نورزیم.

بیايیم فرصتها را غنیمت شمرده و به جای پیدا کردن مقصر در فضایی مبتنی بر منطق و مدارا ا ز نو بسازیم
و کلام آخر بیائیم با احساس مسوولیت بیشتر در حفظ امانت و آرای مردم با تدبیر و دور اندیشی و با ایجاد فضایی جدید گام جدی در جهت اصلاح وضعیت موجود بر داریم تاهرگزنیازی به استفاده از همه ظرفیتهای موجود قانونی برای ابراز وفاداری و پاسداری از حرمت آرای ارزشمند مردم نباشد.