معمولا" استان ها را به استان هاي برخوردار و استان هاي محروم تقسيم مي کنند. در اين تقسيم بندي، بعضي از استان ها به دليل بهره مند بودن از مواهب طبيعي و خدادادي يا امکانات صنعتي، از استان هاي برخوردار و رو به توسعه هستند و بعضي از استان ها به دليل قهر طبيعت، گويي محروميت جزء سرنوشت محتوم آنان است و اين  استان ها بالذاته محروم هستند.

آيا به واقع چنين است؟ آيا گمان نمي بريد که در نواحي شمالي کشور، فقر و محروميت، پشت درختان سرسبز آنجا مخفي باشد و اين نعمت هاي خدادادي، قدرت خلاقيت را از اين مردم سلب کرده باشد؟ چرا که خلاقيت و نوآوري تابع نياز و محروميت هست .

    آيا فکر نمي کنيد که کمبود امکانات طبيعي و قهر طبيعت، موجب شکوفايي استعدادهاي مردم مناطقي چون سيستان و بلوچستان شود؟ آيا اين مناطق محروم، بالذاته محروم هستند؟

    و مطلبم را با جملاتي در خصوص منطقه محرومي چون سيستان به پايان مي برم و ادامه سخن را به شما مي سپرم...

آيا مي شود سرزميني چون سيستان که ويژگي هاي زير را دارد بالذاته محروم باشد؟!!

- سرزميني که اولين آسياب بادي در آنجا اختراع شد.

- سرزميني که اولين جراحي جمجمه در آنجا صورت پذيرفت.

- سرزميني که اولين چشم مصنوعي در آنجا کار گذاشته شد.

- سرزميني که اولين انيميشن دنيا در آنجا ساخته شد.

- سرزميني که مهد تمدن ايران زمين است.

- سرزميني که مهد اسطوره ها و افسانه هاي اين کهن بوم و بر است.

سرزمين رستم و....

    به نظرم آنچه را ما محروميت مي ناميم عدم استفاده از امکانات و منابع مناطق است. سيستان آنقدر اماکن تاريخي و ديدني دارد که مي تواند در صنعت گردشگري جايگزين مناسبي براي نفت و ساير امکانات طبيعي و صنعتي باشد.  باشد. يعني: "اقتصاد بدون نفت".

    در واقع، استان ها محروم نيستند؛ بلکه به دلايل متعدد مديريتي، اجتماعي و... از امکانات موجود در منطقه خود محروم شده اند.