استاندار مازندران در جلسه صمیمی با خبرنگاران استان مازندران درخصوص احداث پالایشگاه مازندران اظهارات عجیب و غریبی کرد. به گفته ایشان با وجود آنکه ساخت پالایشگاه مازندران یکی از مصوبات سفر هیات دولت به مازندران بوده ، اما با مخالفت محیط زیست برای احداث آن به حکم حکومتی نیاز داریم. چند نکته در این خصوص قابل توجه است:

اولا" ترجمه غلط حکم حکومتی است. به نظر می رسد ایشان مبنای صدور حکم حکومتی در نظام اسلامی را به درستی درک نکرده است. رهبری به طور موقت اجرای یک قانونی را بنا به مصالح نظام اسلامی تعلیق می کند و بعد از برطرف شدن موانع آن حکم اجرا می شود.

معنای سخن ایشان البته ناخواسته این است که هر آنچه از سوی قوه مجریه و استانداری است انجام شده تا یک طرح عظیم ملی به مراحل اجرائی اش برسد اما سازمان محیط زیست مجوز آن را صادر نمی کند. با این حال توپ به زمین رهبری انداخته می شود و ایشان باید مداخله کند و مرحله خطرناک آن است که اگر ایشان مداخله نکرد چی.... .

ثانیا" غیرکارشناسی بودن تصمیمات استانی از سوی مرکز هست. یک هیات دولت با هزاران کارشناس و متخصص در استانی وارد می شود و تصمیمی می گیرد که مطابق با استانداردهای یک سازمان مادر به نام محیط زیست نیست.

آیا  موافقت آن سازمان درمرحله تصویب این مصوبه ضروری نبود یا اینکه به دلایل مالی و ... دیگر دلیلی بر اجرای این پروژه نیست و به سازمان محیط زیست امر کردند که مخالفت کنند تا محمل قانونی وجود داشته باشد.  آیا ایجاد انتظار در یک استان بدون درنظرداشت ملاحظات واقعی به صلاح ملک و مملکت است؟

ثالثا" علاوه بر غیرکارشناسی بودن یک تصمیم از سوی مراکز عالی، اصرار بر اجرای این تصمیم غیرکارشناسی با ابزار غیرکارشناسی است؛ یعنی ایجاد پالایشگاه با ابزار حکم حکومتی. این که در اجرای یک مصوبه دولتی در یک استان پای رهبری به میان کشیده شود و یک مقام بلندپایه دولتی فریاد الغیاث برای ایشان ارسال کند گناه نابخشودنی است. بعد از باید منتظر باشیم که دیگر استان ها هم مسائل بسیار خردتری را پیش بکشند.(طلب الدلیل بعد الوصول الی المدلول، قبیح)

باید همه دلسوزان استانهای شمالی از اجرای تصمیمات مخالف با محیط زیست که در دراز مدت این منطقه را از فهرست اماکن توریستی و حتی واجد زندگی حذف می‌کند، مخالفت کنند و گوهری را به قرصی نان ندهند. ما اقول فیهما الا خیرا