ابوذر پوراديب در مورد موضع انتخاباتي حزب متبوع خود گفت: اين تشكل همان طور كه در گذشته هم اعلام كرده است، در انتخابات دوره دهم رياست جمهوري دو گزينه حسن روحاني و مهدي كروبي را در دستور كار خود دارد كه در نهايت از يكي از اين دو فرد حمايت مي‌‏كند.

وي با بيان اينكه "روحاني تاكنون در خصوص حضور و يا عدم حضور موضعي اتخاذ نكرده و در حال بررسي شرايط است تا درصورت لزوم نامزدي خود را اعلام ‌‏كند" ادامه داد: فضاي سياسي كشور به دليل عدم اطلاع از حضور و يا عدم حضور خاتمي دچار ابهام است و پس از موضع‌‏گيري نهايي خاتمي، اين فضا شفاف مي‌‏شود.

 پوراديب با اشاره به اينكه مجمع اعتدالگرايان ايران اسلامي هنوز با شخصيت‌‏هاي سياسي در مورد انتخابات ديدار نداشته است، گفت: ديدارهاي انتخاباتي خود را از يك ماه آينده شروع مي‌‏كنيم و اكنون در حال برنامه‌‏ريزي هستيم.

 دبيركل مجمع اعتدالگرايان ايران اسلامي در مورد سهم‌‏خواهي احزاب از كانديداها براي حمايت از آنها، گفت: سهم‌‏خواهي كردن در انتخابات يك روال طبيعي و عادي در همه انتخابات‌‏ها و در همه كشورهاست. احزاب در كشورهاي پيشرفته هم براي اينكه در قدرت قرار بگيرند، سهم‌‏خواهي مي‌‏كنند.

پوراديب با بيان اينكه در معامله، هم منافع ملي مي‌‏تواند مد نظر باشد و هم منافع تشكيلاتي، گفت: اگر منافع ملي و تشكيلاتي مدنظر قرار گيرند و به واسطه سهم‌‏خواهي، افرادي در راس كار قرار بگيرند كه توان برنامه‌‏ريزي و اجرايي داشته باشند و بتوانند به نيازهاي مردم پاسخ دهند، ايرادي ندارد اما اگر در سهم‌‏خواهي فقط به منافع تشكيلاتي توجه شود، خيانت به مردم است.

وي در مورد نحوه رسيدن اصولگرايان و اصلاح‌‏طلبان به كانديداي واحد گفت: در شرايط عادي ضرورت ندارد هر دو جناح با يك نامزد وارد عرصه انتخابات شوند و هركس توانايي اداره كشور را دارد، بايد قابليت‌‏هاي خود را به مردم عرضه كند اما اگر شرايط حساس باشد و تعدد نامزدها موجب پراكندگي نيروها و سوءاستفاده گروه‌‏هاي خلق‌‏الساعه شود، لازم است كه نامزدهاي انتخابات با درك شرايط، ازخودگذشتگي كنند و به نفع نامزدي كه موقعيت مطلوب‌‏تري دارد، كنار بروند.

 پور اديب در پايان خاطرنشان كرد: براي ايجاد اجماع بايد مولفه‌‏هايي مانند داشتن برنامه قابل اتكاء، توانايي ايجاد اجماع بين گروه‌‏ها، توانايي اجرايي و پيگيري امور، استفاده از نيروهاي كارآمد بدون توجه به گرايش سياسي آنها، پرهيز از نخبه گرايي و توده‌‏گرايي صرف، داشتن پايگاه اجتماعي، فقدان حساسيت در جناح رقيب و داشتن تعامل با اركان نظام را در نظر گرفت.  (abouzar_pouradib@yahoo.com)