جناب خلیلی بهتر است شما به همان ضرب المثل های مازندرانی و یا تاریخ اموزش و پرورش چهار دانگه بپردازید و پرداختن به مسائل مربوط به تاریخ و یا جغرافیای اساطیری را به اساتید فن مثل دکتر کریمان دکتر متینی و.... بسپارید

جناب خلیلی کاملا مشخص است که اگاهی و مطالعات شما بسیار کم است. بهتر است به جای تعصبات خشک و پوشالی کمی بیشتر تحقیق و مطالعه بفرمایید تا با دید بازتری اظهار نظر بفرمایید.

با سلام؟جناب آقاي خليلي از محققين فرهنگ مازندران است . ايشان كتاب تاريخ آموزش و پرورش منطقه چهاردانگه و كتاب مبارزه با مغولان در هزار جريب را چاپ و كتاب هاي متعددي من الجمله ضرب المثل مازندراني ، واژه نامه مازندراني را در دست چاپ دارد .

برار انه بئوتمی که امه زبون می در بیارده ولله هیچکی نخوانه اما شه سر ره بلن هاکنیم حتی اونایی که وشون دس اته جا رسنا وشون گپ ره اته ور اشنوننه. اما شه این نماینده های مجلس ره انتخاب هاکردمی که از امه منافع دفاع هاکنن و اسا وشون هاکرده کار دارمی ویممی....

مازندران امیری داشت که می خواست لوله نفت و گاز را به مازندارن بیاورد.
مازندران امیری داشت که همه مازندرانی ها را به کار می گمارد.
مازندران امیری داشت که خود مازندرانی ها تحملش نکردند و از عرش به فرشش کشاندند.
برادر، ما که در تهران جشن مازندران می گیریم میدانیم که به یه زودی ها، شیری در این بیشه نخواهد درخشید. زیرا که دیدیم با علی کردان چه کردند.

سلام مازند نومه
بسيار جاي تعجب است كه شما نوشتيد(محقق تاريخ و فرهنگ مازندران) آگاهي‌هاي نويسنده مقاله از بند اول(نسبت دادن مرزبان نامه به عنصر المعالي) پيداست. از مازند نومه بسيار بعيد است كه چنين بي‌گذر در جايي قدم نهد كه . . . . دست كم لازم است نويسنده چند كتاب در مورد شاهنامه و مازندران را بخواند مثلا كتاب مازندران در شاهنامه دكتر صادق كيا و يا مطلب دكتر حسين كريمان در كتاب پژوهشي در شاهنامه و . . . تا با آكاهي‌هاي بيشتر و مستند حرف بزند و گرنه شعار دادن دردي را درمان نمي كند.

به نظر من ما وقتی در اقلیت قرار میگیریم بهتر هویت خودمون رو حفظ میکنیم.
تبری زبانان تهران و گلستان و سمنان بیشتر از مازندرانی های مازندران به حفظ زبان و هویت و فرهنگشون پایبندند.
نمنونه اش همین جشن تــِـتی در تهران یا برنامه های زیبای مازندرانی های مقیم تهران.
شما برای مازندرانی های خازج استان دل میسوزونی اما به این همه مازندرانی تو ساری و بابل و آمل و قائمشهر و ... که با بچه هاشون فارسی صحبت می کنند بی توجهی.

آقای خلیلی نازنین من و خیلی ها مثل من و تو چنین آزپرزوهایی داریم. اما بیاییم کمی واقع نگر باشیم و صرفا « بلبل خونش» سر ندهیم. مازندران از چند جهت و توسط خود ما مازنی ها مورد بی مهری قرار می گیرد. آن از و چشم اندازش که مبدل به زباله دانی بزرگی شده است. آن از طبیعتش: درخت و جنگل که در حال فرسایش و نابودی است. دشت در حال خفه شدن در کود و سم ناشی از کشاورزی نابخردانه. و دریا که تحمل فاضلاب کشاورزی و خانگی و صنعتی ( این یکی را با همسایگان شمالی همازیم) را ندارد.
از زبان و فرهنگش چه باید گفت و با کدام کلام می توان تنها بخشی از بی مهری فرزندان به مادر را نشان داد.
بی مهری به زبان مادری که در حال حاضر مثل خوره به جان زبانهای محلی و بخصوص مازنی افتاده است باعثش کیست.
خلاصه این که ما خود تور( تبر) به دست به جان درخت کهنسال افتادیم همچون ازارهای کهن این درخت توان مقاومت در برابر تبر را دارد. اما تاکی؟

اما ونه اول شه جا شروع هکنیم. اگه اینتا متن مازرونی بی بو شاید ونه تاثیر ویشتر بی بو. اینکه مردم ره فارسی بئوویم مازرونی ره دس نیریم معلوم ویشتر وشون مازرونی جا بزه بونه!