تعداد بازدید: 4157

توصیه به دیگران 1

چهارشنبه 25 اسفند 1389-16:44

يك نفر گم شده، براي پيدا كردنش دعا كنيد

...عيد نزديك است پيدا شو!! برگرد به خانه دلت، چرتكه بياور، خيلي ها منتظرند؛ جنوب شهري ها، پابرهنه ها، مستضعفان، آناني كه پارتي ندارند، آناني كه حقي از آنان اجحاف شده... (يادداشتي از راحله حاجيان،روزنامه نگار-ساري)


اهل نماز و روزه بود،گاهي تسيبح به دست آرام و استوار گام برمي داشت. اهالي جنوب شهر او را خوب مي شناختند. راه كه مي رفت از اينكه پاي بر زمين خدا مي گذاشت شكر گزار بود.

كم مي خنديد و زياد فكر مي كرد.مي گفت رعد وبرق، آفتاب وباران، شب و روز و اين همه نعمت ها ازخداست، از اوئيم و به سوي او برمي گرديم.

از نشانه هاي ديگر او اين بود كه سر سفره اي كه دو نوع غذا بود نمي نشست و اگر روزي برسر سفره اي رنگين مي نشست عذاب وجدان پيدا مي كرد. از حيف وميل بيت المال دوري مي جست و بر سر خوان دولت نمي نشست و ميل نمي كرد.

صداقت در گفتارش موج مي زد. پيوسته ذكر مي گفت و نصيحت مي كرد. گويي همين ديروز بود؛همه را دور خود جمع مي كرد، صميمانه سخن مي گفت كه هيچ مديري نمي تواند جداي از مردم زندگي كند.

 چقدر با اشك ما دمساز مي شد و با گريه مستمندي بر افروخته مي شد. وقتي نان بيات را با چاي شيرين مي خورد آن چنان با اشتها مي خورد كه مي گفتم اين طور تناول مي كني انگار بهترين غذا را مي خوري ميل به چاي قند پهلو با نان...در وجود همه ما زنده مي شد.

 حتي براي له شدن مورچه اي زير پا اندوهگين مي شد. او مي گفت بايد حق مظلوم ستانده شود دارا و ندار مثل هم زندگي كنند. فقر ريشه كن شود. او به امام و رهبر عشق مي ورزيد. وقتي باهم قسمتي از سخنراني امام را مرور مي كردیم كه امام راحل(ره)پس از پذيرش قطعنامه فرمود: هنوز جنگ تمام نشده است، جنگ بين فقر و غنا آغاز شده؛سر در جيب تفكر فرو برده و اندوه در چهره اش پديدار مي شد.

اما او مدتي است گمشده! با اين همه نشانه هاي مستقيم آيا پيدا مي شود؟ نشاني او را كه يافتيد كمكش كنيد تا پيدا شود و خودش را بيابد.

 او 30 سالگي انقلاب را طي كرده وبيش از 30 بهار از عمرش گذشته است، كمكش كنيد تا گذشته اش را بيابد.

 بگو فقير و غني هنوز فاصله هاي شان كم نشده است، تبعيض هنوز رفع نشده است و بي عدالتي ريشه كن نشده است، هنوز پدراني در انتظارپيراهن يوسف اند.

 بگو فرزندان گمنام جانبازان اعصاب و روان با مشكلات پدران شان دست وپنجه نرم مي كنند و فرزندان شهيد در انتظار حل مشكلات شان هستند.

 وقتي او را يافتيد به يادش بياوريد كه روزي بر مناره شهر سرود توحيد و الله اكبر سر مي داد و مي گفت خدا بزرگ است"اياك نعبد واياك نستعين"، اما اكنون نمي دانم كجاست!

 كجا گم شده است كه پيدا نمي شود!؟ با پاي پياده رفته است يا سواره؟! هم اكنون پاي خوان چند غذا نشسته است،نگرانم...

 نمي دانم اجاره خانه اش را داده است؟ همسر و فرزندش از عهده مخارج سنگين زندگي بر مي آيند؟ قسط هاي معوقه بانكي اش را پرداخت كرده است؟ شهريه دانشگاه اش را چطور؟ فيش هاي آب، برق، گاز و تلفنش بر زمين نمانده است؟ نكند برايش اخطاريه بيايد و تلفن خانه اش قطع شود و صاحبخانه عذرش را بخواهد!

عيد نزديك است پيدا شو! برگرد به خانه دلت، چرتكه بياور، خيلي ها منتظرند؛ جنوب شهري ها، پابرهنه ها، مستضعفان، آناني كه پارتي ندارند، آناني كه حقي از آنان اجحاف شده... همه منتظرند تا بيايي و پيدا شوي، چرتكه بياور برادر عيد ديگري در راه است و تو نيامدي، شما را به خدا اگر پيدايش كرديد بگوييد برگردد به خانه دلش، كمكش كنيد، او مدتي است گم شده است.خدا كند پيدايش شود، اگر چنين نشد نشانه هاي ديگري از او خواهم داد.


  • شنبه 20 فروردين 1390-0:0

    خود شما خانم حاجیان سالهاست گمشده اید نه ازخودکه خودتان تا آنجایی که به یاد داریم همین طور بوده ایدکه از... گمشده اید....

    • جمعه 27 اسفند 1389-0:0

      این یک "نفر" که گم شده ، یک نفر آدمه یا یک نفر شتر؟ تکلیف ما رو مشخص کنین

      • جمعه 27 اسفند 1389-0:0

        همکار عزیز مطبوعاتی ام با سلام کم کم داری محا فظه کار میشی چرا شفاف ننوشتی که منظورت کیه البته کم نیستن افرادی که از هیچ به همه چیز رسیدن اما ای کاش مصداق میدادی اینجوربی فکر ادم هزار جا میره خدا کنه که برگرده به خانه دلش وگرنه ما هی منتظر نشانههای جدیدش هستیم تا ببینیم کیه

        • جمعه 27 اسفند 1389-0:0

          صبح که بیدار میشم اولین کارم مرور سایتهای خبری هست اگر چه اکثر مطالب سایتهای هم استانیهای عزیزم تکراری هست اما مازند نومه و مطالب وگزارشاتش کمی بهتر از بقیه میباشد ام مطلب خانم حاجیان را چندین بار خواندم واقعا هر بار که میخواندم بیشتر به فکر فرو میرفتم واقعا هم ما هم تمامی افراد در جامعه مسئولیم مخصوصا انانی که در جامعه اسلامی مسئولییت دارند کمی بخود ایند به این خواهر عزیزمان دست مریزاد میگویم که مارا دراین بازار اشفته سیاست به فضای دیگری برد

          • جمعه 27 اسفند 1389-0:0

            خوشا به حالش كه گم شده ،خوشا به حالش كه به اين دنيا ودنيوي ها را تركرك كرده است ،خوشا بهحالش كه نيست وببيند بعد از سي سال از انقلاب ما هنوز شرمنده شهدا وصاحب اصلي انقلابيم ،خوشا به حالش كه دورو بازي ها ودغل بازيها را نميبيند،خوشا به حالش كه نميبيند چه وعده هايي به مستعضف ها داده شد وپول بيت المال به جيب كساني رفت كه در طول عمرشان طعم نخوردن ونياشاميدن را نچشيدن وامروز صاحب كرسي هاي قدرت وپست هاي حساسند،او واثال او امروز در پستو ها اين مملكت بسيارند حيف است خلوت آنان را برهم بزنيم وبا آلود گيها همنشين، حيف است.

            • پنجشنبه 26 اسفند 1389-0:0

              واقعا از مطلب سرکار خانم حاجیان حظّ بردم به دوروبرم که نگاه می‌کنم پر است از این آدمهایی که گم شده اند برای من که تلنگری بوده است واقعا فقدان یاد داشتهای معنوی در جامعه مشهود است. دعا کنیم که گم نشویم

              • پنجشنبه 26 اسفند 1389-0:0

                اصل گمشده اصالت است و طی این سی سال عدالت. هشت سال آمدند که عدالت اجتماعی را با دولت کار تعریف بکنند و نشد که عدالت را بیابیم و او همچنان گم بود و نا پیدا. 8 سال دیگر قدم ها را در مسیر توسعه سیاسی و بسط روابط گذاشتند و آنچه دمیدند در بسط ذلت بود و توسعه رذالت و پرورش تفکراتی که مبدع عدالت اجتماعی را عالیچناب سرخ پوش معرفی کرد و مارها در آستین انقلاب پرورانید و در کنفرانس برلین در جستجوی عدالت بر آمد اما اصالت خود را نیافت و او همچنان گم بود. از 8 سالی که بر محور عدالت باید بگردیم هم الآن 6 سال از دست رفت و عدالت را نیافتیم و هی به زور می خواهند از ما اعتراف بگیرند که وظیفه ما تمکین در برابر این محور است و بس و اعتراض عقوبت دارد و سکوت واجب است و شورش هم که عاقلانه نیست و باید دل در گرو هدفمندی یارانه ها داشت و امیدوار بود که از معدی موعود (عج) هم ابزاری برای توجیه سیاست ساخته شود و هنر مکتب ایرانی را با خرج از خزانه عدالت و با پشتوانه فراریان از مردم و جویندگان رفاه در پناه اربابان خارجی به رخ کشید و بر کسانی که جشن های دو هزار و پانصد ساله در تخت جمشید برگزار می کردند درود فرستاد که کاری کردند بکر و اصیل و باید که از آن در دولت عدالت محور تقلید هم نمود و از سرانی چون ملک عبدالله صهیونیست زاده هم برای پررنگ کردن این جشن نوین دعوت نمود که مجلس را به قدوم مبارک مزین فرماید و این است گمشده سی ساله ما که در انتهای این محور حتماً آن را خواهی یافت و همه قرض و فروض و کمی و کاستی ها به یمن افزایش قیمت جهانی نفت بی زبان پرداخت شده و گند ولنگاری ها و بد عمل کردن ها را خواهد پوشاند و از آدم های ضعیف و موقعیت خواه و منفعت طلب تبلیغات چی و اهل هو و جنجال و سر و صدا مدیرانی قوی بر روی کاغذ یا در سایت ها ساخت و آنچنان قداستی به آنها اعطاء نمود که نقد آنان با نقد نبی و ولی وعاد شده و کسی یارای این نقد و بی ادبی را نداشته باشد. شاید روزی این گمشده عزیز پیدا شود خواهر!!!

                • پنجشنبه 26 اسفند 1389-0:0

                  از کی تا حالا سرکار خانم حاجیان خبرنگار شدن ای کاش به عنوان یک کارمند مطلب می نوشت اینم از عجایب روزگاره!!

                  • چهارشنبه 25 اسفند 1389-0:0

                    اونی که گم شده باید بره پیش پلیس تا پیدا بشه ، مردم از کجا بدونن یکی گم شده تا پیداش کنن؟

                    • چهارشنبه 25 اسفند 1389-0:0

                      من اورا میشناسم دخترم...براش بسیار نوشتم و با وضوی یادش به سجاده شعر نشستم....از دفترم-دفاترم بپرس که به حجم غالب اوراق بدو دارد اما اذن انتشارش نمیدهند... در خاک الوده به قدمهای ما پا نخواهد گذاشت...اصلا چرا بیاید؟ و لزومی هم ندارد که نشانی بیشتری بدهی ! همه همدلان از دنج حضورش خبر دارند اما بروز نمیدهند تا (خودسر) و(خود جوشی) اسیبش نرساند
                      پس سرت به نجوای یادش گرم باشد ودل به حسرت حضورش که رسم دلدادگی همین است...باقی بقایت



                      1








                      1

                      • چهارشنبه 25 اسفند 1389-0:0

                        همه جورش ودیدیم به جز این مدل اطلاعیه دادن ها، نگارنده محترم واقعا توی این دوروزمونه خیلی ها پشت میزهاشون گم شدن چقدر خوبه دم عیدی " یا مقلب القلوب الابصار یا محول الحول والاحوال تحولی در قلب وحالشان ایجادکندتا اینکه بدانند از کجا آمده اند وبه کجا بازخواهند گشت انشاء الله همه کسانی که از اصل خود فاصله گرفتند ودر روزمرگی گم شدند پیدا شوند. به امید آن روز


                        ©2013 APG.ir