خرجش با خداست،از بنده خدا خیری نمی رسد!!!! پدر من! ثروت من و تو در دست دولت است نه خدا و پیغمبر!!! اگر تک تک کارگران از اوضاع اقتصادی خوبی برخوردار باشند باید دولت را تحسین کرد! و اگر تک تک کارگران از اوضاع اسفناک اقتصادی برخوردار باشند! باید دولت را لعنت کرد! اشتباه مطلق است که خداوند را مقصر همه چیز بدانیم!!! (اختلاسهای بیلیاردی) ...

در حالی که کارگران کافر در کشورهای پیشرفته و ثروتمند آزاد جهان برای روز کارگر دلتنگی می کنند! و بعد از راهپیمایی با موزیک و ترانه و پایکوبی با آسایش خاطر به سوی رستورانهای شهر سرازیر می شوند! برای خوردن غذای لذیذ و نوشابه ها! پدران و مادران کارگر بدبخت ما ...برای یک لقمه نان بی خاصیت هم می نالند که چطور تهیه کنند! وای خدای من!!! جان گر به لب ما رسد از غیر ننالیم! از ماست که بر ماست!!! کارگران عزیز پیروز باشید!

تلخ بود.اشک ما رو هم درآورد.خدا بهش صبر و سلامتی بده

خانم فلاحی خسته نباشی. گزارش خوب و تلخی خوندم. راستش کم پیش میاد که خوب و تلخ با هم احساس بشن. با این گزارش یاد شعری افتادم که چند وقت پیش به مناسبت انتشار یک یادداشت در مازندنومه سروده بودم و توی مازندنومه هم منتشر شده بود. دوباره همونو اینجا تکرار می کنم:

آمار آقایان که باور کردنش سخت است،

با این رقم ها زندگی سَر کردنش سخت است/

بر خیل بیکاران نگر در دور میدان ها،

مردی که بار زندگی بر گردنش سخت است/

ای کاش مسئولان ما بیکار می گشتند،

تا خود بفهمند، نان شب، آوردنش سخت است/

اِشغال و شغل و آشغال فامیل هم هستند،

این نسبت و این صیغه ثابت کردنش سخت است/

باید به آقایان درودی صد برابر داد،

با دسته گل هایی که پرپر کردنش سخت است/

باید به طنز و طعنه می گفتم حدیثم را،

این قصه اما طنز «در - آوردنش» سخت است...

سپاس از گزارش خوبتون خانم فلاحی.

به دریا رفته میداند مصیبتهای طوفان را-همه مون همین بودیم مگه غیر از این بود؟-همه ما نداری را لمس کردیم -ولی تفاوت ها را بسنجید! اونموقع ها اگه کار نبود برکت بود -جمعیت خانواده ها زیاد بود-محبتها فراوان بود-حتی اگه تجملات نبود دلخوشی بود.صله و رحم بود احترام و عزت بود ولی آلان چی!!! الآن اسایش هست محبت نیست.پول هست برکت نسیت!دعا هست مستجاب نیست-علم هست عمل نیست. تجملات هست تعصبات نیست.....چرا؟؟؟

بیاد اون شعر چِکِل: ارمونِ ته رگ چشمهِ بچا او *تهِ پائین همندیِ گالش کوه * کَتِل تشِ چِرک چِریک سرِ شو چنده خوبش خسته تنِ ره کنده خو-.... دعایمان این باشد خدا ترا به جانِ فاطمه زهرا در این ایام (روز مادر) هیچ پدری را جلوی خانواده اش شرمنده نکنه . واقعآ برای پدر سخته که بگه ندارم زمونه نامرد شده پس مانامرد نشیم .خداوند تمام پدران و مادران را بیامرزد. الهی آمین

باتشکرازخبرنگارگرامی که یادش بود برودبایک کارگردرددل کند . گزارش کوتاه شما مراهم به گریه انداخت . من هم ازخانواده ی کارگری هستم . پدرومادرم بیسوادبودند وهشت شان گروی نه شان بود . خودشان نخوردند ونپوشیدند واستراحت نکردند تا مرا به دانشگاه بفرستند . الآن هم که مثلا کارمندم وطبق رتبه بندی بانک مرکزی زیرخط فقرهستم نتوانستم گوشه ای اززحمات پدرومادرم را جبران کنم . البته آن ها دیگردراین جهان نیستند تا بانگاه شان بیشتررنج ببرم ولی یادشان ومحرومیت های شان همواره مرا می سوزاند . یک پیشنهادهم دارم : روزکارگر فقط مربوط به مردها نیست . زن ها هم هستند . ودیگرآن که امروز با این گرانی ووضع معیشت سخت ، دایره جمعیتی کارگران روز به روز بزرگ تر می شود . به نظر من فقط کارگران فصلی نیستند که کارگرمحسوب می شوند بلکه همه ی مزدبگیران ، کارگرمحسوب می شوند . این ها تمام ساختمان ها ، راه ها ، پل ها ، غذا ، پوشاک ، کیف وکفش وحتا ابزارهای تولیدی وصنعتی را می سازند .دریک کلام همه ی نعمت ها وسرمایه های کشور ساخته ی دست کارگرهاست اما خودشان کمترین بهره را از زندگی می برند . درضمن خوب است که به یک کارخانه یا کارگاه هم سربزنید وبا کارگران آن جا هم مصاحبه کنید . ناگفته نماند که مصاحبه با زنان کارگر هم خالی ازلطف نیست . درپایان از توجه تان به این روز وکارگران تشکرمی کنم . پاینده باشید .

خانم فلاحی گزارش خوبی بود و اشک در چشمم آورد.حقیقتا دیگر زندگی لذت بخش نیست وقتی الله قلی ها هرروز داره تعدادشون بیشتر میشه.

اول اینکه خانم فلاحی ازتون ممنونم که با دیدن کارگری کنار خیابون به سوالهای ذهنتون جواب دادین ومثل خیلی از ما که بی تفاوت رد میشن نگذشتین.خیلی دردناک بود.واقعا کسی که فقط هر روز به دنبال یه لقمه نون دست و پا میزنه و باز هم راضیه.سخت و وحشتناکه که هر روز برای زندگی بجنگی و...

دیگه نمی دونم چی بگم دلم عجیب گرفت.

من پدرم كارگر بود و ما هم دانشجو بوديم.پدر خدا بيامرزم به سختي كار مي كرد تا خرج تحصيل مار ا بدهد.يادم هست تو سالهاي 70 بعد از چند روز تونست 2000تومان كار كند تا خرج ما رو بدهد ولي خودش گرسنه بود و لباس هاش كهنه و مندرس. تنها دلخوشي اش اين بود كه ما درس بخونيم و به يه جائي برسيم. وقتي درس مون تموم شد وبه حول قوه الهي و دعاي پدر و مادر دستمان به دهنمان رسيد پدرم به رحمت ايزدي رفت و ما مانديم و حسرت جبران زحمات پدر مهربانمان. اين گزارش ما را به ياد رنج پدرم انداخت و اشك را در چشمانمان جاري ساخت. از شماممنونيم.

ممنون از همکار گرامی به خاطر این گزارش خوب. هرچند تکان دهنده بود ولی خوبه که یه نفر به فکر این عزیزان هست.

پردرد بوددردهای تکراری مردم شهر...