مازندنومه؛ گزارش: سردبیر-عکس: مصطفی کاظمی: نزدیک ساعت 19:30 هفتم آبان ماه، با تاخیر به تالار وحدت رسیدم.

به سختی جای پارکی برای ماشینم پیدا کردم. تمام خیابان پر از خودرو بود و از همین جا می شد فهمید استقبال از پنجمین جشنواره شعر و موسیقی مازندران که هرساله توسط موسسه فرهنگی پارپیرار، به مدیریت فرهود جلالی کندلوسی برگزار می شود، خوب و پرشور است.

با یکی از دوستان که از شمال آمده بودیم، وارد تالار شدیم. ابتدا بچه های انجمن تلارپه و موسسه پارپیرار به استقبال مان آمدند و خوش و بش و...

جلوتر مهدی قربان پور را ملاقات کردم. منتظر دلاور بزرگ نیا بود که گزینه اول مدیر کلی سازمان میراث فرهنگی مازندران بود، اما آقایان این قدر دست دست کردند که... بگذریم! مهدی برای کودکان سرطانی ماهک فیلمی ساخته بود که قرار بود در این جشنواره رونمایی و اکران شود.

به اتفاق وارد تالار شدیم و نشستیم. برنامه شروع شده بود و تعدادی از هنرمندان گروه آیینی زندگی سوادکوه، روی سن در حال اجرای نمایش تیرماسیزده شو بودند. یکی صورتش را سیاه کرده بود و دو تن دیگر ترانه مخصوص این شب - لال انه لال انه- را می خواندند.

دو، سه ردیف جلوتر چهره های فرهنگی و سیاسی نشسته بودند. در یک نگاه –عبدالحسین مختاباد- را دیدم که حالا تاثیر عضویتش در شورای شهر تهران، اندکی بر هنر خوانندگی اش غلبه کرده است.

لحظاتی بعد شخصیت های دیگری نیز در این ردیف نشستند: داود رشیدی، داود هرمیداس باوند، داود کشاورزیان، نیکزاد لاریجانی، دلاور بزرگ نیا، هادی حسینی، قاسم احمدی لاشکی، شمس الله شریعت نژاد،رمضان شجاعی و... کمی آن سوتر اکبرپور –مدیرعامل مازندرانی نمایشگاه های بین المللی ایران- که همگی با ولع تمام به تماشای برنامه ها نشسته بودند. یکی دو مهمان خارجی هم آمده بودند؛ از جمله پروفسور ماتوس از انگلستان.

پس از اجرای نمادین تیرماسیزده شو، احمد ناطق نوری پشت تریبون رفت. او سخنران ثابت بیشتر دوره های این جشنواره بوده است.

هم او و هم دیگرانی که سخنرانی کردند، اصلا فارسی صحبت نکردند، به گونه ای که وسط برنامه یکی با تحقیر گفت:«زبان روستایی فارسی!»

ناطق مثل همیشه پرشور حرف زد. با همان لهجه نوری اش به حاضران گفت: «شما موقع انتخابات شوراها کجا بودید که یک رای هم به لیست مازندرانی ها ندادید؟! مختاباد هم که رای آورد، به اعتبار هنرش بود نه رای شما مازنی ها!»

او در ادامه بخشی از نصاب تبری را که از حفظ دارد و بارها در سخنرانی هایش آن را خوانده، قرائت کرد و آن گاه از راه اندازی بنیاد هم اندیشان تبری گفت.

به گفته ناطق نوری این بنیاد از سال 1385 فعالیت اش را آغاز کرد، ولی به تازگی مجوزهای لازم را گرفته و نیاز به حمایت همه مازندرانی ها دارد. او از مختاباد خواست تا از قالیباف بخواهد مکانی را در اختیار بنیاد هم اندیشان تبری قرار دهد که حاضران با دست زدن حرفش را تایید کردند.

ناطق نوری در جایی از سخنانش این را هم گفت که «مازندرانی ها به عشق مولا امیرالمومنین مسلمان شدند، نه شمشیر عرب ها.»

در ادامه مجری برنامه- سمانه جعفری- که فارسی را بهتر از مازندرانی صحبت می کرد، از علی حسن نژاد خواست شعری بخواند و این شاعر سوادکوهی هم چند شعر معروف مازندرانی خود را برای حاضران خواند:

تره اوبخرد خاک بوی واری دوست دارمبه / بهار افتاب نرم سوی واری دوست دارمبه...

شعرخوانی که تمام شد، گروه شواش در غیاب استاد احمد محسن پور که کسالت داشت و به تهران نیامد، به اجرای قطعاتی از موسیقی مازندرانی پرداختند.

محمدابراهیم عالمی مثل همیشه خواننده گروه بود و جمشید نیکوزاد(دسرکوتن)،منوچهر فهیمی(دوتار)،پرویز عبداللهی(قرنه) و کاوه کاردگر(کمانچه) قطعات سماحال، کتولی، گل بی بی، طیبه جان، مریم بانوجانا و ته بلاره را برای ده ها نفری که در تالار بودند اجرا کردند.

موسیقی که تمام شد بخش تجلیل برنامه فرا رسید و چهره های منتخب در بخش های مختلف روی سن رفتند و لوح قدردانی و تندیس گرفتند.

کسانی که در پنجمین جشنواره از سوی برگزارکنندگان مراسم تجلیل شدند، به این شرحند: کاظم اشکوری(ادبیات)،مهندس سلیمانی مدیر شرکت کاله(کارآفرین)،دکتر نظام الدین نوری(نویسندگی و ادبیات)،سید جمال محمدی و محمد ابراهیم عالمی(موسیقی مازندرانی)، مهدی منیری(سینما)،علی حسن نژاد(شعر مازندرانی)، رجبعلی فلاح(نمایش)، علی صادقی(مدیرمسئول وسردبیر سایت مازندنومه از حوزه رسانه ) و سیروس مقدم(کارگردان سریال موفق پایتخت 1 و2)

سیروس مقدم را حاضران حسابی تشویق کردند، بیشتر از مازندرانی هایی که بالای سن رفتند و لوح گرفتند.

تجلیل که به انتها رسید، حاضران پذیرایی شدند و قسمت دوم برنامه با پخش کلیپ ماهک آغاز شد. این اثر را مهدی قربان پور ساخته و در آن تعدادی ازهنرمندان مطرح سینما و تلویزیون کشور ازکودکان سرطانی صحبت می کنند. پخش این مستند کوتاه و تاثیرگذار، اشک ها را جاری ساخت.

لحظاتی بعد سید عبدالحسین مختاباد –عضو شورای شهر تهران- با خواندن بخش هایی از شعر معروف "کوچ" زنده یاد غلامرضا کبیری صحبت هایش را شروع کرد و گفت: آرزو دارد روزی، روی این شعر بلند، موسیقی بگذارد و آن را با ارکستر سمفونیک اجرا کند.

مختاباد که به زبان مازندرانی حرف می زد، از این که در روستاها، مادربزرگ ها با نوه های شان فارسی سخن می گویند انتقاد کرد و ادامه داد:مازندران به مراقبت نیاز دارد، چرا که دریا و جنگل و زبانش در حال نابودی است.

او از قول علی اکبر ناطق نوری گفت: «مازندران شده سطل زباله آدم هایی که چهارشنبه ها می آیند و جمعه ها برمی گردند تهران!»

این خواننده موسیقی سنتی ایرانی در پایان خواستار حمایت همه ،با هر نگاه و اندیشه و فکری، از بنیاد هم اندیشان تبری شد.

حرف های مختاباد که به پایان رسید، خواست روی صندلی اش استقرار یابد که نگذاشتند و از او خواستند آواز بخواند. او هم برگشت و با همراهی کمانچه سید جمال محمدی و ضرب صالحی، قطعات کتولی، لاره و شوپه را فی البداهه اجرا کرد.

زمانی که مختاباد شوپه را می خواند حاضران شعرهاِی آهنگ را با او می خواندند و دم می گرفتند: بهیه شو، ونه بورم، بزنم پا صحرا ره...

حالا نوبت شعرخوانی علی هاشمی چلاوی بود که دوبیتی هایش معروف است و این جا هم چند دوبیتی خواند:

بهار سبز جمه کنه،تو برو /ونوشه گل خنه کنه تو برو
بلبل داروکنده کنه تو برو / شوکا چش سرمه کنه تو برو

با سرنانوازی گروه پارپیرار، هنرمندان این گروه روی سن آمدند و بخش هایی از نمایش ها و فعالیت های روزانه کشاورزی و مراسم شادیانه مازندرانی ها را به صورت نمادین اجرا کردند.

لابه لای اجرا، علیرضا امیرقاسمی به همراهی گروهش، قطعه حماسی «آرش» را با اقتباس از دلاوری های آرش در شاهنامه، به زبان مازندران اجرا کرد که یکی از هنرمندان با گریم و پوشش آرش کمانگیر روی سن آمد و همراه آواز امیرقاسمی، به اجرای نمادین حماسه پهلوانی آرش پرداخت.

پس از این اجرا، مجری شعری درباره مادر خواند و آن گاه کلیپی با ترانه معروف لالایی اکبر رستگار پخش شد و سپس فرهود جلالی کندلوسی –رییس این جشنواره- روی سن آمد.

او گفت: به سه مناسبت این جشنواره را برگزار کردیم:روز مازندران، روز آرش و تیرماسیزده شو و روز کوروش کبیر که با گفتن نام کوروش، سالن یکسره به تشویق و دست زدن پرداختند.

جلالی به شوخی گفت: آرزو دارم روزی مسئولان هم روی سن بیایند و ساز بزنند و ما برقصیم یا ما ساز بزنیم و آن ها سما کنند!

او در ادامه شعر محلی خواند:
تو ماه ایرون آسمونی / بهشت جور ورد زبونی / مهمون نواز و مهربونی/ته دور بگردم مازرون...

جلالی کندلوسی لابه لای شعرخوانی اش گفت: دعا کنید مازندران وزیردار شود!

اما سخنران بعدی رضایی بود که به نمایندگی از موسسان و هیات امنای بنیاد هم اندیشان تبری روی سن آمد و بیانیه این بنیاد تازه تاسیس را قرائت کرد.

در بخشی از این بیانیه آمده: امروز مازندران بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه مسئولان و نهادهای مردمی است تا در مسیر تعالی و پیشرفت رهنمون شود.

در بخش دیگری از این بیانیه آمده:در روز مازندران برآنیم تا میثاقی ببندیم و برای تحقق آن تلاش کنیم، این گونه:

1-توسعه و پیشرفت ایران بزرگ و عزیز آرزوی ملی ماست و همه ما برای ایران سربلند تلاش می کنیم و نیک می دانیم که رشد و اعتلای مازندران، همراه با توسعه ایران زمین بوده است.

2- با تکیه و تاکید بر توانمندی های درونی استان، به ويژه فرهیختگان و نام آوران، باید با اهتمامی آگاهانه برای غلبه بر ناکامی ها و تلخی ها -جانانه- تلاش کرد.

3-دریا و دشت و جنگل مازندران متعلق به همه مردم است. مازندران برای استمرار و تعالی سرزندگی و سرسبزی و زیبایی خود، نیازمند همت و تلاش بی وقفه است.پس عهد می بندیم که همگان در این راه از هیچ کششی دریغ نکنیم و تلاش کنیم تا دولت جمهوری اسلامی ایران نگاه ويژه ای برای حفظ و توسعه این منابع الهی داشته باشد.

4- مازندران به عنوان نقطه مطلوب گردشگران از زیر ساخت های لازم در زمینه های رفاهی، تفریحی، حمل ونقل و...بی نصیب است. قوای مقننه و مجریه باید توجه ويژه به این امور مبذول کنند.

5- فرهنگ و هنر محلی مازندران برای فردفرد ما ارزشمند و گرانبهاست. تلاش خواهیم کرد ضمن پاسداشت و معرفی فرهنگ و هنر این خطه، زمینه های بروز و ظهور بسیاری از هنرها و صنایع بومی به همراه شادابی و نشاط در جای جای استان فراهم آید.

6- در تلاش خواهیم بودزمینه های همراهی و همکاری مازندرانی های غیر مقیم در استان را برای توسعه و رشد استان فراهم آوریم.

پایان بخش پنجمین جشنواره شعر و موسیقی مازندران اجرای قطعاتی از موسیقی مازندرانی به وسیله گروه پارپیرار بود که سید پرویز سیادشتی خواننده گروه بود و یاسر نوازنده گرجی – نوازنده سازهای بادی گروه رستاک- نیز دسرکوتن نواخت و در انتها سرنانوازی کرد.

حدود ساعت 11 شب بود که برنامه به پایان رسید و از لبخندی که بر لب حاضران بود می شد فهمید که پنجمین جشنواره توانسته رضایت نسبی مردم را که 40 هزارتومان هم برای خرید بلیت آن پول پرداخته بودند، فراهم کند.