استاد امیری سوادکوهی عالی بود این بنده خدا که کامنت گذاشت از روی حسادت بود شعر شما در خبر گذاری فارس کار شد

مثنوی ناله ام به نقد و نظر رفت و دستِ همه آنانِ عزیزی که خطی آوردند ، بوسه گاه من . در این میان، عزیزِ گرانقدری نیز خرده گرفتند - توصیه فرمودند -که برای کودکانِ ایران هم باید به تکلیفم عمل نمایم ! اگرچه پاسخم به جنابِ ایشان ایضا به یک سرود است ولی تاکیدی داشته باشم که تا بحال ، حق تالیف و تصنیفم از بابت قلمزنی ، خرجِ راه درمانِ بیمارانی شد که ( بیمارخاص)شان میشناسند و آخرین نمونه اش هم به زمان انتشارِ آخرین اثرم بود و تقدیمِ همه حقوقِ بسروده ام به (ماهک) .
و اینک با شمای عزیز که نامی از خود بر نوشته ات مگذاشتی :
ای رفیقِ نازنین بی نامِ من
ای زمهرِ تو لبالب جامِ من
از من آوازِ فراوان بوده است
بهرِ فرزندانِ ایران بوده است !
زین پریشان طفلکانِ بی گناه
بی پروبال و یتیم و بی پناه
آنکه چشمش بر دَرِ دیدارهاست
خود به خیلِ ناخوش و بیمارهاست
شد دریغ اش داروی درمانِ او
بی خبر ماندند از حرمانِ او...!
باره باره خون گریستم با سرود
عشقشان با من شدی در تار و پود
شاهدِ من ، (ماهک) است در شهرتان
تا ثریا نغمه ام شد بهرتان..!
خرجِ راه عشق کردم مزدِ کار
مرهمی بنهاده ام بر داغِ یار
( بچه ) ها را از کجا و ناکجا
میشود آریم زهر قومی بجا !
گر ز ( غزه ) گفتم و جیحونِ او
کو لبالب گشته هم از خونِ او
نی بدان معناست کاینجا ایمن است !
آنهمه طفلی که از خونِ من است !
لیک اینگه ، گاه فریادی جداست
حکمِ اینگه نیز از سوی خداست
کای مسلمانان ، کجا شد دادتان ؟
غزه در خون است کو فریادتان ؟
گر مسلمان ی به قومی شد اسیر
بر شمایانِ جوان و لَنگِ پیر
واجبَستی دست و دل با او شود
وجهه ی همت بسوی او شود....!
---------
اهلِ فریادم - ز دین آموختم
من ز دینِ خود ، همین آموختم
تن به غربت اینک ام گر شد ، چه باک
سینه باقیست و ، توانم زد چاک .......!
استکهلم - کیوس

لطفا ترجمه اشعار راقرار دهید متشکرم

فلسطینم نمادم پایداریست/تمام شهرتم در استواریست



فلسطینم نمادم خون وسنگ است/سکوت دوستان بدتر ز جنگ است



کسی سرهای طفلان را ندیده؟/کسی غزه . بمب باران را ندیده؟



اگر کربو بلا خواهی ببینی/اگر رنجو بلا خواهی ببینی



به سوی غزه راهی شو شبانه/خودت بینی هزاران جسم پاره



خدا. وحشی صفتها هار هستند/فلسطین را به توپو تانک بستند




کجایید؟ ما بشر هستیم عالم/گرفتند خاکو جان ما باهم



چرا تنها ترین در این جهانیم؟/فقط درخاک وخون باید بمانیم؟



کسی اصلا صدایش در نیامد/حقوق بشری حتی نیامد



گمانم لرزه می آید به غزه/صدای ناله می آید ز غزه



صدای توپو خمپاره فراوان/میان غزه می آید شتابان



ز یک سو. زجه طفلی رسد گوش/بره گهواره مادر رفته از هوش



از آن سو خنده ظالم به طفلان/میان شعله آتش دهند جان



خداوندا ترحم بر یتیمان/به خاک و خون نشستیم دربیابان




خدایا قدس ما آزاد گردان/دل ما بی پناهان شاد گردان



شاعر:مجید امیری سوادکوهی

• بچه شاهیپاسخ به این دیدگاه 0 3
  يکشنبه 5 مرداد 1393-8:54

  آقای امیری که نمیدانم که هستی . تو را به خدا این کامنت خود را حذف کن . مسخره ترین شعر موجود است آبروی مازندران را بردی . آقای صادقی این شعر نه قافیه درست دارد و نه وزن و ضعف تالیف دارد بابا مردم ایران این شعر را می بینند می فهمند . چرا باید در کنار شعر استاد گوران یک همچین گردن آویز آبرو بری را درج کنید . ابتدایی ترین اصل ادبی و شعر در این مثلا مثنوی رعایت نشده است . آقای امیری برو در انجمن های ادبی شهر خود تمرین کن فرا بگیر . عیب نیست ولی این خیلی مایه آبرو ریزی است

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هرکجا هست خدایا بسلامت دارش.
خان عمویِ عزیز، تِه مِهربون دلِ دور، تِه نازنین تن بی بِلا، مازرون بی تِه بِرمه گَلی هَسِه.اَمِه ساینه تِه هستی، تِه ذلیخا رِ خِدا خارِ تن هادِه.

بچه های همه عالم بالای سر ما، برای بچه های وطن هم شعر بگین

ته صدا و نفس دور بگردم....