با عرض سلام

مباحثی که دوست محقق من آقای عظیمی نوشتند روی چشم و قراری نداریم که مورد سوء استفاده قرار گیرد .
کسانی که از در دوستی بنده به نویسنده محترم توهین می کنند فقط دوستی خاله خرسه است .
مقاله ای آقای علیرضا نوری از همدان که دوست مشترک ماست پیام داد که در ارتباط با مقوله نیما نوشته است . همه اینها به خاطر این است که آقای عظیمی سر بحث را باز کرد .
پس لطفا رعایت آداب و رفتار نقد و نقادی را با حرف های لمپنی درهم نکنید که سخت ناراحتیم

آقای مهدیان دستتان درد دنکند نخستین بار است که یک نفر منتقدانه می آید و جسورانه پاسخ می گوید .
اخر آقای عظیمی خویش را تنها نیما شناس دنیا میشمارد آن نوشته سوال هم متعلق به خودشان است او خود را گویی تنها امین نیمایوشیج میداند که دست نوشته هایش را به ایشان میداد !! حرفهایی می زند که در همه جا هست حالا تعزیه موضوع دیگری است . که خودت هم به خاطر تقدس از آن گذشتی .
بله ما کیف می کنیم از شما می خوانیم ( نیما آیت الله نبود) آفرین دستتان درد نکند . طوری رفتار می کنند که باید مثل آیات عظام برخورد می شد . در حالیکه باید مانند ابن شهراشوب اطلاعات علمی نیما را روی پیشخوان بگذارند تغییرات شعر بعد از نیما را شرح بدهند
همانطور که گفتید نگرش نیما را به دانسته های خود محدود نمودند حالا دادوهوار می کنند که نیما شناس هستیم نیما نه اندازه عظیمی است نه مهدیان و نه شخص دیگری....
امین نیما سیروس طاهباز است ...
اگر دانش مکتب شناسی نیما از سمبلیسم فرانسه نبود اگر تلفیق این مولفه با بومی گرایی نبود هیچ فرقی بین امیر پازواری و نیما یوشیج وجود نداشت نیما برای مدرن کردن شعر لاجرم دست به آمیختگی زد و این آمیختگی شعر را نو ، تازه و سرحال کرد .
همه عناصر موجود در شعر نیما حتی عناصر بومی با مکتب سمبلیسم قابل تحلیل هستند نه فقط بومی بودن . اینجانب با نظر احسان موافقم و فکر میکنم حتی باید بهتر می نوشت من طی یک هفته دو مطلب در فیس بوک مهدیان خواندم یکی عاطفی بود یکی علمی هر دو را پسند کردم ولی این مطل بآقا عظیمی کسالت آور و روتین دست نوشته و سند مسجد و .... دیگر کهنه شده است ...

باسلام به آقای عظیمی .
مطالب زیادی را که درذهن وزبانم بود شما به خوبی بیان کردید . فقط درمورد دستخط نیما راجع به مرمت تکیه و مسجد یوش برای اولین باراست که می شنوم . البته این با خاق و خوی نیما منافات ندارد . اما تاکنون درجایی نخوانده بودم . فراموش نمی کنم که نیما شخصیتی چندوجهی داشت . می تونست مذهبی باشد . می توانست سکولار باشد . مدرنیست باشد ویا سمبولیست . به هر روی انسان بود . انسان دوره ی گذار از سنت به مدرنیسم . انسان بود با تمام اختیاری که دارد . کارمن اصلا رد وانکار و قبول نقل قول هایی درباره ی این وآن نیست و زحمت همه را در روشنگری گوشه هایی از تاریخ ادبیات ایران معاصر ارج می نهم . بهترین کار این است که بکوشیم تا نام نیما به عنوان روزشعر درتقویم رسمی کشور ثبت شود .

• احسان مهدیانپاسخ به این دیدگاه
  چهارشنبه 12 آذر 1393-18:54

  ممنونم برگوار دستتون درد نکنه

بنده منکر این نشدم که نیما ارزش و اهمیتی که بر مولفه های بومی گذاشت بی نظیر است اساسا اصل موفقیت نیما در همین است اما انکار نگاه سمبلیستی نیما شاید کمی محافظه کارانه باشد !و اگز از داروک و ماخولا و نزدیک به صد واژه بومی بهره گرفت با مکتب سملیسم آمیخت من نامه های نیما را نشانتان میدهم ضمنا مولفه های سمبلیسم را بر اساس همانچه در دسترس است با اصطلاحات و واژگان تبری آمیخت و اعتقاد من بر این است اما مطلق نگری که در این مطلب آمده است محافظه کارانه است این را باید برادرم آقای عظیمی شرح دهند که آیا سمبلیسم هیچ نتثیری بر تفکرات نیمایی نداشت ؟ البته در پایان ذکمر کنم که بهره گیری از سمبلیسم نوعی زیرکی نیماست اگر چنین نمی کرد ماندگاری او در اندازه خیلی مازندرانی سراهای دیگر بود در حالیکه او امروز شاعر جریان ساز است . استفاده از مکتب سمبلیسم جسارت میخواست که نیما داشت
من در مقاله 3 سال پیش گفتم ناراحتم ار اینکه ما نیما را به اندازه درکمان تقلیل می دهیم نیما هم تاکید بر فرهنگ کوچک بومی داشت اصطلاحات و واژگان مازندرانی را دستمایه کاری قرار داد از سمبلیم نظریه و تئوری آن را ارائه میداد و از منظر مدرنیسن نه سنتی ! چرا می خواهیم به زور بگوییم نیما فقط یک شاعر مازندرانی است و بس ! خیر او شاعر جریان ساز است که نه تنها بر ادبیات شعری کشور بلکه بر ادبیات بومی نیز تاثیر گذاشت برای داستان نویسی هم نظریه داشت . بنده در کامنت خود برا آقاعظیمی نوشتم : (این بند از سخن همیشه دغدغه ماست که امروزه اگر بنا به هر دلیلی تغزیه از نظر نمایشی و از نظر دیالوگ و حتی کراکترهای مختلف که بیشتر شاهد آن بودیم و هستیم آنالیز شود بیشترین دستاورد تحقیقی رابرای شعر و ادبیات ما دارد که در جای دیگری به آن اشاره کردم و شما نیز به اندازه کافی نوشتید و نیازی به تکرار مکررات نیست ولیکن نفی تاثیر پذیری نیما از سمبلیسم فرانسه ( بطور مطلق) نیز گمان نمی کنم چندان مقبول افتد چرا که اسناد و دست نوشته ها و دیدگاه نیما گواه صادقی بر تلفیق گونه های بومی سنتی با مدرنیسم و افکار سمبلیست ها دارد . البته با افتخار به اینکه موضوع بحث محرم و تاثیر تعزیه خوانی است بحث دوم را همین جا می بندم و برایتان آرزوی توفیق دارم .)
کجای عرایض من خلاف نظر آقای عظیمی است ؟ تنها بی توجهی به سمبلیسم که اساسا مولفه مدرن شدن شعر نیمایی است را نادبده انگاشتند بنده نقد کردم 3 سال پیش تعذیه را یک جریان کاملادیتی که می تواند بیانگر خصوصیات بسیاری از مکاتب امروزی باشد معرفی کردم الان هم تاکید دارم اما تناقض های آنها غیر قابلانکار است ( این عرض را من در برنامه داوری چند ماه پیش نیز عرض کردم ) اگر روی این بحث هست من در خدمتم ضمنا معتقدم نیما آیت الله نبود نیما شخصیت مذهبی در قیاص با مفاخر ما نبود نبما یک متخصص ادبیات بود که نیازی به مقبره و زیارتگاه پیش از ارائه دیدگاه هایش ندارد اول یک روز در تقویم به نام نیما گنجاندشود بعد برای توریسم ساختمان ها را تعمیر کنند و درامد کسب کنند اما مهمتر از همه اندیشه نیمایی در شعر امروز است که در مقاله امسالم نوشتم نبض نیما در شعر امروز کند می زند .
اگر مخالفینی هستند حاضرم حتی در مناظره شرکت کنم . درود بر سوال کننده و رود بر محمد عظیمی

آقای مهدیان لطفا اسناد، دست نوشته و دیدگاه نیما را با ذکر آدرس اعلام فرمایید. به قول شاعر آنچه خود داریم از بیگانه تمنا نکنیم. شعر نیما خاستگاه بومی دارد.

این بند از سخن همیشه دغدغه ماست که امروزه اگر بنا به هر دلیلی تغزیه از نظر نمایشی و از نظر دیالوگ و حتی کراکترهای مختلف که بیشتر شاهد آن بودیم و هستیم آنالیز شود بیشترین دستاورد تحقیقی رابرای شعر و ادبیات ما دارد که در جای دیگری به آن اشاره کردم و شما نیز به اندازه کافی نوشتید و نیازی به تکرار مکررات نیست ولیکن نفی تاثیر پذیری نیما از سمبلیسم فرانسه ( بطور مطلق) نیز گمان نمی کنم چندان مقبول افتد چرا که اسناد و دست نوشته ها و دیدگاه نیما گواه صادقی بر تلفیق گونه های بومی سنتی با مدرنیسم و افکار سمبلیست ها دارد . البته با افتخار به اینکه موضوع بحث محرم و تاثیر تعزیه خوانی است بحث دوم را همین جا می بندم و برایتان آرزوی توفیق دارم .

درود برشما که یادنیمای عزیزز راز زنده نگه داشته اید

• کجوری نفت چالی از سوادکوهپاسخ به این دیدگاه 2 0
  پنجشنبه 6 آذر 1393-20:15

  بنویسم وصف نیمای عزیز
  ونه شعر هسه امه پیش چه تمیز
  مردی کوه از تبار مازنی از دیار برکه
  دلو اپسی
  مرد انسانساز ایام غریب شهر هایش نکته دارد عجیب
  من خودم نیمایی ام
  دل بدریا می زنم
  گه به صحرا می روم
  یاد ایام بخیر
  یاد دوران بخیر
  یاد یاران سفر کرده به خاک
  یاد زخمهای بتن پیشانی از خار خلیده
  یاد آن مردان دیرین عهد باز گویم کهن
  پیر پیرهن چرکین وطن
  داد می زد گه که فریاد می کرد
  نام من نیما یا اسفندیار
  می نگارم بر دیار
  بر دل صخره و سنگ
  من ندارم عار ننگ
  من همان نیمای نیم قرن گذشته
  شعر من بر لوح بر صخره نوشته
  من همان اهل کجورم
  من که می نویسم در وصف تو ای شیخ شهیر شعر نو
  تا که باز یابم اسلی از اساس طرح تو
  من کجوری منسب ازاهل سوادکوه و لفورم
  گرچه از حاک وطن دورم
  به روح بلند آوازه نیما یوشیج این فخر آفرینش در دیار علویام صلوات
  

چه قرابتی است بینِ آن هوهو زنِ یوش و این شوریده انارستانی که هردو شهره به فریادند و به گذرِ زمانی که گوشی به سمع شان نماند ! کاش حالی بود و مجال از سَرِ شکسته میگرفتم و بدین بهانه دو خط می گریستم....ولی این مختصر نیز از سرِ ارادت به هردو شان بود و مرا بَس که این روزها از حال و مجال و خط و خال بسرودن و بنوشتن گذشتم...باشد که اینانِ عزیز نیز از سرِ تقصیرم بگذرند...!