فرهنگ شریف زنده است تا هنر زنده است
فرهنگ شریف در تاریخ و فرهنگ موسیقی ایرانی آن قدر بزرگ است که نیازمند تجلیل و تکریم نیست، اما جامعه هماره نیازمند تجلیل از بزرگانی است که باید ارج و قدرشان نهاد و بر صدرشان نشاند؛ به ویژه مازندران و آمل -زادگاه و خاستگاه این هنرمند برجسته ملی و بین المللی- نیازمند تکریم و تجلیل و تعظیم مردم و مسوولان است۰ تکریم و تجلیلی که غفلت از آن از سوی مسوولان، نه غفلت از یک شخص، که غفلت از جایگاه و منزلت والای فرهنگ و هنر و نشانه ای از بی هنری مسوولان بی مسوولیت خواهد بود.
مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، لطف الله آجدانی، مورخ و پژوهشگر: دیگر هیج ساز تاری هم آغوش سوز شور و سرمستی سرانگشتان هنرآفرین استاد فرهنگ شریف نمی شود، اما همجنان روح زندگی بخش صدای همیشه ماندگار هنر این هنرمند برجسته تکنوازی و بداهه نوازی در جان و تارو پود موسیقی ایرانی جاودانه شنیده خواهد شد.
فرهنگ شریف زنده است تا هنر زنده است.
استاد فرهنگ شریف را به درستی از بزرگترین نوازندگان و نوابغ تار در تاریخ موسیقی ایرانی دانسته اند که تلمذ از استادان سترگی چون عبدالحسین شهنازی و مرتضی نی داوود و نیز تجربه همنوازی با خوانندگان بزرگی چون تاج اصفهانی، محمود خوانساری، غلامحسین بنان و محمد رضا شجریان را در کارنامه هنری خود دارد.
استاد فرهنگ شریف با ابداعاتی که در نحوه انگشت گذاری و مضراب زنی در نقاط مختلف سیم های تار به انجام رساند، از تار صدایی کاملا متفاوت خلق کرد که بسیاری معتقدند زیباترین صدای تاکنون برخاسته از ساز تار است.
استاد شریف با حضور توانمند خود در عرصه های بین المللی، نقش مهمی در شناساندن ساز تار به جهانیان ایفا کرد.
فرهنگ شریف در تاریخ و فرهنگ موسیقی ایرانی آن قدر بزرگ است که نیازمند تجلیل و تکریم نیست، اما جامعه هماره نیازمند تجلیل از بزرگانی است که باید ارج و قدرشان نهاد و بر صدرشان نشاند؛ به ویژه مازندران و آمل -زادگاه و خاستگاه این هنرمند برجسته ملی و بین المللی و همیشه ماندگار تاریخ موسیقی ایرانی و دارای نشان درجه یک هنری در ایران- نیازمند تکریم و تجلیل و تعظیم مردم و مسوولان است۰ تکریم و تجلیلی که غفلت از آن از سوی مسوولان، نه غفلت از یک شخص، که غفلت از جایگاه و منزلت والای فرهنگ و هنر و نشانه ای از بی هنری مسوولان بی مسوولیت خواهد بود.
- شنبه 20 شهريور 1395-1:18
حق مطلب را استاد آجدانی بیان کرد
- جمعه 19 شهريور 1395-10:49
هر جا - از هرکس - و به هرزمان ، سرود و سخنی به ارج و احترامِ هنر و هنرمند برآید - شاید به قحطیِ ازین دست سخن و سرود باشد - که های هایِ گریه ام به ثرّیا سر می کشد !
و رسیدیم به سخنِ موجز - امّا مفیدِ حضرتِ دوست که دیگر فرقی - فرقِ چندانی ! - نمیکند در رسایِ حیات و حضورِ هنرمند باشد یا در سوگِ هجرانِ او ...!
قطعاً مراد و منظورِ نویسنده فرهیخته سطورِ فوق ، ( شرافتِ ) هنر ، و به تبع آن ، شرف و
شانِ هنرمند بود که زنده یاد فرهنگ شریف ،به شکوه و شوکت اش نامی شد و بی سبب نیست که قلم به همرهیِ دل چنین به اشک صیحه می زند ....!
دریعا که در این زمان و در این دیار ، نه هنر قدر دارد و نه هنرمند ارج ! دیگر حتّی نمیشود ( فرهنگ) شد و ( شریف ) ! چقدر خوشحال هستم که معهذا ، مجالی - حتّی به مرگِ هنرمندی - پیش می آید که یادی بشود از دورانِ حضیضِ اعتبارِ هنر !!! آیا (هنر) همانست که حتّی بزرگانِ دین و دانش هم اعتقاد دارند به ( وحی ) پهلو می زند ؟ و این شوکتیانِ ملکوتی ، همینانند که بعضاً ممنوع الصدا و ممنوع اتصویر میشوند ؟ و رباب و تنبور و تار همان اسبابِ قرب و نزدیکیِ جان به جانان اند که بر صحیفه وسائل تصویری ارتباط جمعی استتار میشوند ؟
آی ی ی ی برادر ! به جمعه ام همین بس که صدای دلم برآمد .....بروم به سجّاده غزل و دو رکعت شعر که اموراتم جز این نمیگذرد ! - جمعه 19 شهريور 1395-10:26
تشکر از شما و استاد اجدانی که برای همشهری خودمان مطلبی نوشت. روحش شاد
- پنجشنبه 18 شهريور 1395-15:2
خدا رحمتش كنه..
- پنجشنبه 18 شهريور 1395-10:48
سلام عزیزم
نفهمیدم این اگر پیام بود کسی که چندان موقعیت مهمی ندارد چه پیامی باید بدهد ؟ اگر مقاله و محلیل و مطلبی بود باید از این شعارها خود داری کرده و شرحی بنویسد...
آقا تایید کن بزار جواب بده شخصیت ایشون محترم مشکلی هم نیست ما مخلصشون هم هستیم ناراحتی من از این است که مرگ افراد سرشناس ابزاری می شود برای (ان رجل) عده ای دیگر
دربارۀ استاد «فردوس مجیبی» 
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه مطرح کرد: 
درباره اجرای ارکستر فیلارمونیک مازندران و پدیدآورندگانش 