دیروز در یک جلسه ای که با آقای ایران منش بودیم ایشان مطلب جالبی را طرح کردند که ساری باید مقصد گردشگری شود و مردم مشتری مداری را یاد بگیرند ...
این خیلی جالب است کاش اینگونه بشود .

درود بر دکتر حسین اسلامی عزیز
که برای ساری همه ی توان خود را بکار می بندد .
و درود بر ایران منش عزیز که یار و رفیق شفیق دکتر اسلامی هستند .

درود بر سردار فرهنگی شهرم
مرد تابستان شاد
مرد پاک دست و پاک اندیشه
خدا نگهدار تو

به اعتقاد بنده بعد از دفاع مقدس که در تاریخ ایران یک نقطه عطف و درخشان است، امروز ما نیازمند پرداختن به فرهنگ جهاد و جبهه و در یک کلمه فرهنگ بسیجی هستیم.
بنده با ایران منش موافقم که باید بسمت وحدت برویم و از منافع شخصی به نفه منافع شهر دست بکشیم .

من به عنوان یه قائمشهری نظرم این هست که باید متحد بشیم و ساری رو به قطب(در هر زمینه ای) حداقل در شمال ایران تبدیل کنیم و این متحد شدن زمانی پیش میاد که مردم ساری در درجه اول متحد بشن.

در مورد آرامگاه هنرمندان معتقدم عده ای از اهالی هنر و وبا کمک بداوطلبان هنردوست ساری قسمتی از زمینهای مسکونی همجوار ملامجدالدین را خریداری کرده و به این امر اختصاص دهند و مطمئنا شهرداری و شورای شهر هم از هیچ کمکی خودداری نخواهند کرد

آقای ایران منش به تنگی جا در قبرستان چه برای مردم عادی و چه برای هنرمندان هیچ اشاره نکردید . بد نیست از شهردار شهر بخواهیم با ابتیاع املاک شمالی قبرستان فعلی ، بخشی از آن را به هنر مندان اختصاص دهد . قبرستانی تازه در خارج شهر که حرفش را می زنند در جایی نا مناسب قرار گرفته است .

قاسم
علامه محمد رضا حکیمی خراسانی كه رسانه هاي عمومي بويژه صدا و سيماي ما توفيق نشر و پخش انديشه اي روشنفكرانه اش را ندارد در کتاب سپیده باوران خود مي نويسد :
هنرمند جان شیفته دارد ، شیفته جاودانگی ها ی زیبا و ارزشهای متعالی . هنر پژواک شیفتگی است ، شیفتگی جان هنرمند .
هنر، سازنده روح انسان است و صیقل گر جان اجتماع و هنرمند راستین پاره ای از تن مردم است و اخگری از شعور ناب آنان ، نه خاری در چشم مقدسات مردم ، و نه تاریکی ای بر روشنائی ها، باورها ، پاکی ها و سنت های مردم .
هنر اوجگاه والائی های انسان عصر خویش است و نگارگر اندوهان انسان عصر خویش و اگر جز این باشد مرده است و هنر هیچگاه مرده نیست .
رسالت اجتماعی هنر بسی گسترده است و بسی ژرف ، گسترده است چون با انسان در ارتباط است ، و ژرف است چون با زندگی.
مردم هنرمند را از آن جهت بزرگ می دارند ، که او دردشان را درک می کند و سخن دلشان را باز می گوید ، و در مسیرپیچیده و دشوار حیات به کمکشان می آید ، و خوب تصویر می سازد و خوب درد ها را فریاد می کند ، و از روی ناروائی ها پرده بر می گیرد ، و چشم و گوش جامعه را باز می کند ، و پرده های غفلت یا تخدیر را می درد .
از دو مفهوم انسان و انسانیت ، اولی در کوچه ها سرگردان است و دومی در کتاب ها . و اگر کسی از این سرگردان کوچه ها دفاع کند هنرمند است .
دکتر شریعتی که از پیشگامان عرصه روشنفکری و نو اندیشی دینی است و تاثیری شایسته بر نویسندگان و هنرمندان و شاعران معاصر داشته است ، در کتاب های متعددی چون تاریخ تمدن ، هنر ، شیعه ، اسلا م شناسی و سه کتاب بسیار ارزشمند ادبی دیگر یعنی " کویر ، هبوط و گفتگوی های تنهایی " ، مطالب عمیق و ژرفی در خصوص رسالت هنر و ادبیات دارد که به اختصار به آن اشاره می نمایم :
متأسفانه در تاريخ سه چيز از هم جدا شد و اين جدايي به ضرر هر سه تمام شد: فلسفه، دين، هنر. اين سه يکي بودند، و از يک پستان شير ميخوردند، و يک احساس و يک رسالت در تاريخ بشر داشتند، و از يک جنس هم هستند .
هنر تنها ابزار تزیین نیست، تنها وسیله ی تفنن نیست، هنر یک رسالت بزرگ و عمیق دارد. هنر را نباید به دیوار اتاق خواب یا نشیمنمان بیاویزیم و لذت ببریم. نه، هنر یک طوطی گویای اسرار است، باید از او بیاموزیم. هنر، یک کبوتر قاصد است، باید پیامهایش را، پیامهای غیبیش را بشنویم. هنر، یک مسیح نجات بخش است، باید چشم به راهش باشیم، تا بیاید و ما را از این جهان « سامسارا »، از این گردونه ی خفقان آور « کارما » نجات دهد، دستمان را بگیرد، به « نیروانا » برساند. هنر می تواند چنین کند، هنر شایسته ی چنین رسالتی است.
هنر، خواهر زیبای عرفان و حکمت است، هنر، همسر بس دان خوب فهم توانای مذهب است. هنر، همزاد مذهب و همنژاد فلسفه است. هنر با مذهب، همدرد است ،هر دو بیمار اضطراب و بیچاره ی دغدغه اند. هر دو غریب این عالمند. هر دو بیتاب فرارند. می خواهند بروند، می خواهند به بهشت خویش، به رهایی خویش، به نیروانای خویش، به وحدت وجود خویش، به ماورای این عالم پست راکد تیره دل خاکی، پرواز کنند، رهایشان کنید.
اين مطلب مختصر را در دفاع از انديشه و مطلب برادر عزيزمان جناب ايران منش و اهميت مسئله فرهنگ و هنر كه متاسفانه سياست گذاران فرهنگي و اجرايي كمتر به آن مي پردازند نوشتم . براي جناب ايران منش كه تجارب ارزشمندي در عرصه خطير فرهنگ و هنر دارد صميمانه آرزوي توفيق دارم .

آقای ایران منش عزیز دغدغه هایتان بجا می باشد .
پیشنهاد می دهم شما یک مناظره با متولیان فعالیت های فرهنگی و هنری شهرستان ساری برگذار نمائید تا آنروی سکه هویدا گردد.

درود استاد ولی یکم کارشناسی نظر بدید لطفااااا اخه کجای ایران کجای جهان مقبر هنرمندان کنار پارک و کنار کتابخانه قرار دارد؟؟؟استاددددددد!!!!!!!میگین اثار تاریخی ساری با حسین اسلامی تنها مانده پس شما که انتقاد میکنید چرا تو این سالها به ایشون کمک نکردید پس بقیه اقایون کجا بودند؟؟؟اوههه حتما داشتن کییی پلا با مرغانه نیمرو میخوردن شایدم کچلیک کوکو

• ههههههههپاسخ به این دیدگاه 8 11
  شنبه 26 فروردين 1396-18:2

  بمرده کک ره خنده گیرنه
  کاش این نظر ره اتی کارشناسی تره نوشتی ..
  هههههههههههههههههههههههههه
• پلوریپاسخ به این دیدگاه 9 10
  شنبه 26 فروردين 1396-15:40

  ولییکن می بینیم گخ شهدای گمنام را در اماکن مختلف دفن می کنند
  نیشابور رفتی؟
  قبر خیام را دیدی ؟
  قبر عطار را چطور ؟
  ...