مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، رضاشریعتی: پس از اعلام نتایج کنکور سراسری، مشاهده شد که نام برخی داوطلبان مازندرانی، امسال هم در میان 10 نفر برتر قرار دارد. در این میان آنچه توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد، رتبه جالب دختری روشندل به نام «فاطمه افتخاری» اهل بهشهر است. البته فاطمه تنها روشن‌دل موفق به کسب افتخار در  این ماراتن نبود و امیر حسین حسنی دیگر روشن‌دلی بود که توانست با کسب رتبه 250  رشته علوم انسانی، دیگر مازندرانی افتخار آفرین باشد. با فاطمه که رتبه 85 کنکور امسال را به دست آورد، هم کلام شدیم:

 مازندنومه: رتبه 85 کنکور را دختری کسب کرد که از نعمت بینایی بی بهره است. برای شناخت بیشتر مخاطبان، خودتان را معرفی کنید.

فاطمه افتخاری هستم که در تاریخ 6 آذر 77 به دنیا آمدم و شکر خدا رتبه خوبی را در کنکور امسال به دست آوردم. استرس زیادی داشتم. به خانواده‌ام گفته بودم زمانی که نتایج اعلام شد آن را به من اعلام نکنند. اما اکنون به شدت خوشحالم.

مازندنومه: انتظار چنین رتبه‌ای را داشتید؟

نه تا این حد! انتظار من رتبه‌ای بین 100 تا 150 بود.

مازندنومه: چه افرادی را در موفقیت خود دخیل می‌دانید؟

باید در مرحله اول خدا را شکر کنم که چنین رتبه‌ای را کسب کردم، اگر یاری او نبود هرگز موفق نمی‌شدم. در مرحله بعد از خانواده‌ام و همکاری عوامل مدرسه بانو اشرفی بهشهر متشکرم، البته تلاش خودم هم بی‌تاثیر نبود.

مازندنومه: اولویت اول شما در انتخاب رشته چه بود؟

من به روان شناسی علاقه زیادی دارم و به همین دلیل اولویت اولم را این رشته قرار دادم. بعد از آن رشته‌های دیگری را انتخاب کردم.

مازندنومه: برخی دانش‌آموزان می‌گویند از کلاس کنکور استفاده نمی‌‌کنند. شما در این مورد چه نظری دارید؟

آنها را نمی‌دانم اما من لازم دیدم تا از کلاس کنکور در چند درس استفاده کنم. اما نمی‌توان تنها عامل موفقیت را در این کلاس‌ها خلاصه کرد. دانش‌آموز باید فن درس خواندن را بداند، افراد بسیاری از کلاس‌ها استفاده کردند اما موفق نمی‌شوند. خودم هم در ابتدا روش درس خواندن را نمی‌دانستم به همین دلیل از مشاور استفاده کردم.

مازندنومه: برخی به اشتباه فکر می‌کنند که دانش‌آموزان روشن دل سوالات متفاوتی دارند. نظر شما در این باره چیست؟

اصلا این طور نیست و مسئولان برگزاری کنکور هیچ فرقی میان ما و افراد عادی قائل نمی شوند، در این باره باید بگویم برخی سوالات تصویری هستند و معمولا منشی های روشن دلان از شرح آن سوالات باز می مانند که جا دارد از مسئولان تقاضا کنم تا در این باره چاره ای بیندیشند. البته خدا را شکر من منشی خوبی نظیر خانم رحمانی داشتم که ایشان را از قبل می شناختم.

مازندنومه: از مشکلات روشن‌دلان در حوزه تحصیلی بگویید؟

افرادی که روشن‌دل نیستند امکاناتی دارند که افراد نابینا از آن بی‌بهره هستند. آنها کتاب تست دارند در حالی که ما چنین امکاناتی برای ما فراهم نشد. فکر می‌کنم شما هم کنکور داده باشید و از نقش تست‌زنی در موفقیت آگاه باشید.

مازندنومه: بله تجربه دانشگاه و تست‌زنی را پشت سر گذاشتم . پس شما با این کاستی چه کردید؟

خدا را شکر اعضای خانواده‌ام مشوق و حامیان اصلی من بودند، برایم کتاب‌های چند صد صفحه‌ای می‌خریدند و ضبط می‌کردند. حتی گاهی خودشان ساعت‌ها همراه من می‌نشستند و کتاب‌هایم را می‌خواندند تا بتوانم تست بزنم تمام ذهنم را به گوش دادن دقیق معطوف می‌کردم.

مازندنومه: به نظر شما راه حل منطقی برای رفع مشکل تست‌زنی افراد نابینا برای رسیدن به مدارج عالیه چیست؟

در بین کنکوری‌های امسال رتبه 3 و 53 در منطقه سه روشن‌دل بودند. علی‌رغم رتبه خوبم گاهی ناراحت می‌شوم، چرا که پدرم ناچار شد به خاطر من از عینک استفاده کند، در حالی که قبل از کنکور عینکی نبود. در خانواده‌ام افراد باسواد بودند تا کمکم کنند اما هستند دختران و پسران روشن‌دل و یا معلول توانمندی که به دلیل آنکه اقوام تحصیل کرده‌ای در نزدیکی خود ندارند، حتی نمی‌توانند از کتاب‌های دانش‌آموزان عادی استفاده کنند. به نظرم لازم است برای حل این مشکل افراد با سوادی بیایند و حقوق بگیرند اما کتاب‌های لازم برای این نوع دانش‌آموزان را تهیه کنند. ما حتی گاهی از خواندن کتاب‌های غیر درسی مورد علاقه به دلیل آن که نسخه صوتی آن وجود ندارد بی‌بهره می‌مانیم.

مازندنومه: دانش‌آموزان پشت کنکوری از کمبود وقت در مطالعه و زمان در تست‌زنی گلایه می‌کنند. شما در این باره چه نظری دارید؟

با آنها موافقم و باید بگویم این وضع برای ما روشن‌دلان بدتر است. برای آنکه بتوانیم تست بزنیم باید سوال را درک کنیم، به همین دلیل زمان زیادی را از دست می‌دهیم. اگر زمان کم نمی‌آوردم با امید به خدا قطعا رتبه بهتری را کسب می‌کردم.

مازندنومه:  آیا مسئولان بعد از کنکور سراغی از شما گرفتند؟

بله، زمانی که خبر رتبه من در استان و شهرستان پیچید افراد زیادی در حد توانشان به من قوت قلب دادند. اما افرادی هم بودند که انتظار داشتم بیایند و سراغی از من بگیرند اما متاسفانه از آنها خبری نشد.

مازندنومه: سخن پایانی؟

خدا را شکر می‌کنم که توانستم چنین رتبه‌ای کسب کنم و از خانواده‌ها تقاضا دارم تا فرزندانی را که دچار مشکل هستند باور کنند. رتبه‌ام نتیجه باور خانواده‌ام بود.