مازندنومه؛ سرویس مهرورزان، حلیمه خادمی: شهریورماه امسال، عصر عید قربان، گزارشی در مازندنومه منتشر شد با این عنوان: «دوهزارمتر بالاتر از عشق»

آن گزارش به خانواده ای اختصاص داشت که 5 فرزندشان معلول بود و در روستای کوهستانی بایی کلای پل سفید زندگی می کردند.

3 ماه پس از انتشار آن گزارش برای پیگیری وضعیت این خانواده بار دیگر مهمان آن ها شدیم و این بار در شهر پل سفید و داخل یکی از کوچه های پرشیب و نفس گیر این شهر.

در این ملاقات متوجه شدیم امید اندکی که این خانواده برای داشتن قطعه زمین جهت ساخت خانه داشتند، به ناامیدی بدل شده است.

مادر این پنج فرزند معلول گلایه مند است که مسئولان فقط پشت تریبون و در قاب تلویزیون زیبا سخن می گویند و سخنان زیبا می گویند، ولی در عمل معلولان و نیازمندان و محرومان زیر بار مشکلات کمر خم کرده ایم

خانم صادقی می گوید پسرش -پرویز- که اکنون 47 سال سن دارد، بیشتر این عمرش را صرف تهیه زمین کرده تا بهزیستی برای شان خانه ای بسازد، اما موفق نبوده است

البته گزارش شهریورماه مازندنومه موجب شده بود چند خیر به دیدن این خانواده بیایند و مختصر کمکی بکنند، اما پدر و مادر این 5 معلول سوادکوهی همچنان نگران آینده این پنج فرزند هستند.

علی -پسر معلول خانواده- همان طور که می لرزد به ما می گوید: «چند روز پیش دچار مشکل معده شدم و به اورژانس زنگ زدم. چون شیب کوچه زیاد است، ابتدا خواستد نیایند، بعد که متوجه شدند قادر به راه رفتن نیستم، با برخورد نامناسب به داد من رسیدند.»

محمد -دیگر فرزند معلول این خانواده- است. او دکه ی سیگار فروشی دارد. می گوید: از این دکه فقط ماهی 30 هزار تومان درآمد دارد، روزی 10 هزار تومان کرایه ماشین می دهد و ماهی 300 هزار تومان هم اجاره خانه. تنها درآمدش 45 هزار یارانه دولت و 65 هزار تومان کمک بهزیستی است و ماهی 30 هزار تومان دکه.

به این خانواده گفتیم کار ما اطلاع رسانی و یادآوری است و کمک دیگری از ما ساخته نیست، ولی در شهر پله ها، در سراشیبی کوچه شهید اسکندری، خاله زبیده و محمد صادق در  خانه خود 5 فرزند معلول دارند که نگاه گرم مردم و مسئولان می تواند کمک بزرگی باشد.